“ทริเซียเจ้าตื่นได้แล้ว “ริเซียรู้สึกหงุดหงิดเมื่อมีอะไรมาคอยเขี่ยแก้มเธอไม่หยุดหย่อน จนเธอรู้สึกรำคาญจนต้องลืมตาขึ้นมาหวังจะดุใส่คัลเลนและรูส แต่เมื่อลืมตา ริเซียกับพบว่าเธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม บนเตียงนุ่มสีขาวขนาดใหญ่
“เจ้ามันช่างขี้เซานัก กว่าเจ้าจะตื่นข้าปวดแขนไปหมดเสียแล้ว”
ริเซียรีบลุกขึ้นดีดตัวออกห่างจากเขา แล้วทำไมเธอถึงได้ฝันแบบบนี้อีกแล้ว ริเซียไม่รู้ว่าจะต้องตอบหรือคุยว่าอะไรกลับเขาดี เธอไม่รู้จักคนตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ในใจของเธอจะทำเหมือนกับคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดีก็ตาม แล้วตอนนี้เธอจะต้องทำยังไงดี
“เจ้าเป็นอะไรรึ? ทริเซียทำไมเจ้าเงียบไป”
“ฉันไม่เป็นไรแค่....พึ่งตื่น..ใช่พึ่งตื่น”
“ฉัน? ..เจ้าพูดคำอะไรของเจ้ากันทริเซีย “แล้วเธอต้องพูดยังไงครั้งที่แล้วเธอแทนตัวเองว่าข้า งั้นลองดู
“ข้าแค่ฝันถึงเรื่องแปลก ๆ เลยนำมันมาใช้ดู “ริเซียมองใบหน้าของเขาและดูเหมือนชา
