“เธอเป็นเมียฉัน อ่าส์ เมียฉันแค่คนเดียวเท่านั้น!”
ยิ่งลิ้มลองก็ยิ่งหวงแหน เพียงเผลอคิดว่าเธอตกไปเป็นของชายอื่นเขาก็โกรธขึ้นมาดื้อ ๆ แรงตอกอัดจึงมหาศาลจนสาวเจ้าเจ็บจุก
“พะ พอ คุณลูเซียโน่ พอได้แล้ว”
พิมพ์ชนกน้ำตาไหลออกหางตา พยายามผลักเขาออกแต่เขากลับโน้มลงมาจูบสองเต้ากลมแทน ขบเม้มรอยแดงจงใจให้มันเด่นชัดเพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ยะ อย่าทิ้งรอย อื้อ”
“ทำไม!” แววตาดุดันจ้องหน้า ช่วงล่างยังคงกระแทกกระทั้นไม่หยุด “ตอบมาสิ ไม่ให้ทิ้งรอยเป็นเพราะอะไร หรือว่ากลัวใครเห็น?”
หรือหล่อนคิดถึงใครในขณะที่อยู่กับเขา…?
“ไม่ใช่แบบนั้น”
พิมพ์ชนกไม่อาจอธิบายต่อได้ สะโพกหนาร่อนคลึงมังกรยักษ์บดขยี้เนินเนื้อเน้น ๆ ก่อนเร่งความเร็วจนเอวบางลอยเหนือพื้นกระเบื้อง
“ฉันจะทิ้งร่องรอยทุกอย่างไว้ที่ตัวเธอ!” ลูเซียโน่ไม่ยอมแพ้ ก้มดูดไปทั่วเรือนร่างขาวเนียน ทิ้งรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ
“อ๊า” พิมพ์ชนกไม่รั
