“นี่จ้า… แซ่บนัวอร่อยแน่!”
พิมพ์ชนกตักส้มตำสีสันจัดจ้านใส่จานส่งต่อให้พวกคนงานได้ทานกันถ้วนหน้า ทุกคนปูเสื่อล้อมวงทานข้าวร่วมกันอย่างมีความสุข โดยมีนายหญิงใจดีคอยตำส้มตำและทำเมนูยำต่าง ๆ ให้ตลอดเวลา
“อร่อยไหมจ๊ะ?”
“มาก ๆ เลยค่ะนายหญิง โอ๊ย! แซ่บเฟ่อร์”
สวยและบรรดาเพื่อน ๆ ต่างพยักหน้าเห็นด้วย เวลาไม่ถึงห้านาทีส้มตำถาดใหม่ก็เริ่มพร่องลงไปเยอะ
“เดี๋ยวข้าวไปดูไก่ย่างให้นะ” พิมพ์ชนกอยากให้พวกเขาได้อิ่ม เธออาสาไปปิ้งไก่ต่อที่เตา
“พอเถอะค่ะนายหญิง ใจดีมากเกินไปเดี๋ยวพวกมันจะเสียนิสัยเอานะคะ” พุดซ้อนปราม
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า ดูสิเนี่ยกำลังอร่อยกันเลย” พิมพ์ชนกว่าแล้วยิ้ม “ว่ากันว่าคนกำลังกินอย่าให้ขาดตอนค่ะ มันบาป” เธอบอกทีเล่นทีจริง
“นายหญิงก็…” พุดซ้อนยิ้มเอ็นดู พิมพ์ชนกจิตใจงดงามนัก ไม่แปลกที่ลูเซียโน่จะรักและหลงจนเป็นบ้าเป็นหลัง
สวยทั้งกายและใจคงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
“นี่ก
