พันมนตร์ ชลราชา

Chapter 6: ข้อตกลง

พันมนตร์วิเคราะห์คำตอบของพญาจระเข้รูปหล่อในใจแล้วขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

“อยู่มาอายุร่วมร้อยปีพี่ชลก็ยังไม่มีเมียเหรอคะ? หรือพี่ชลจะให้มนช่วยหาเมียให้” หญิงสาวแสร้งพูดเฉไฉ

เธอไม่ใช่คนโง่ ทำไมจะไม่รู้ว่าชลราชาหมายถึงเขาต้องการตัวเธอมาเป็นเมีย แต่ถึงเขาจะหล่อ รวย เพอร์เฟคแค่ไหนสุดท้ายเขาก็คือจระเข้อยู่ดี

“มนไม่ได้โง่ มนรู้ว่าพี่หมายถึงใครที่พี่อยากได้เป็นเมีย” ชลราชารู้ทันเธอที่แกล้งทำเป็นโง่

เมื่อแรกเขาไม่ได้คิดอยากได้เธอมาเป็นเมีย แค่คิดว่าจะลิ้มรสชาติลูกหลานคนที่ฆ่าปู่ทวดของเขาก็แค่นั้น แต่ยิ่งเห็นเธอไม่โอนอ่อนเขาก็ยิ่งอยากเอาชนะ และที่สำคัญ ในอดีตไกรทองแย่งเมียปู่ทวดเขาไปไม่ว่าจะเป็นเมียมนุษย์หรือเมียจระเข้ ตอนนี้ถึงคราวเขาเอาคืนบ้างแล้ว

“แต่เราเป็นคนกับจระเข้ เราจะเป็นผัวเมียกันได้ยังไงคะ? เออ... มนเรียนรู้เรื่องจระเข้มาพอประมาณ แต่จุ๊ดจู๋ของจระเข้ไม่เหมือนกับของคนนี่คะ มันแปลก ๆ แบบ... สีขาวเหมือนผิวผี แข็งตัวตลอดเวลา ตรงปลายเป็นแง่ง ๆ เหมือนนิ้วน้อย ๆ แล้วมันก็เคลื่อนไหวได้เร็วมาก แค่คิดมนก็จะเป็นลมแล้ว” หญิงสาวพูดแล้วทำหน้าขยาดเหมือนเกรงกลัว

คำพูดของเธอทำเอาชลราชาต้องหัวเราะออกมาอย่างเห็นขัน

“มนดูสารคดีมากเกินไปหรือเปล่า? อย่าลืมสิ ในอดีตชาละวันคาบนางตะเภาทองลงไปเป็นเมีย ถ้าสมสู่กันไม่ได้นางตะเภาทองจะเป็นเมียชาละวันได้ยังไง? ร่างจระเข้ก็คือร่างจระเข้ พอกลายเป็นร่างคนทุกอย่างก็เหมือนมนุษย์ ยิ่งพี่ที่กลายร่างเป็นมนุษย์ได้ตั้งแต่เกิด ไม่ต้องบำเพ็ญเพียรใด ๆ ยิ่งไม่มีส่วนไหนคล้ายจระเข้แม้แต่น้อย ตอนพวกเราร่วมรักกันอาจมีส่วนที่พี่ควบคุมไม่ได้ เช่น ดวงตา หรือเกล็ดที่หลัง แต่ที่เหลือ ทั้งหาง ทั้งมือ ทั้งเท้า หากพี่ไม่ตั้งจิตมั่นก็ไม่มีทางกลายร่างเป็นจระเข้ได้หรอกนะ พี่ใช้ชีวิตเป็นมนุษย์มากกว่าเป็นจระเข้เสียอีก ถ้ามนไม่เชื่อหรือมนจะดูตรงนั้นของพี่?” หนุ่มหล่อถามแล้วทำท่าจะรูดซิปกางเกงลง

“อย่าค่ะ! อย่า!” พันมนตร์รีบส่งเสียงห้ามทันที แก้มสาวขึ้นสีแดงปลั่งด้วยความอาย

ยิ่งหญิงสาวเขินอาย ชลราชายิ่งรู้สึกสนุกกับการได้แกล้งเธอ

“ไม่อยากเช็กดูสักหน่อยเหรอ? คนทั่วไปย่อมอยากตรวจดูสินค้าก่อนใช้งานจริง มนไม่อยากดูเหรอ? เผื่อชอบไม่ชอบ พี่ร่ายมนตร์ปรับให้ได้”

“มะ... ไม่... ไม่ดีกว่าค่ะพี่ชล เออ... มนว่า... ความจริงมนอาจไม่ได้เป็นเมียที่พี่อยากได้ก็ได้นะคะ เราเพิ่งเจอกันคืนแรก พี่จะปิ๊งมนจนรับมาเป็นเมียเลยเหรอคะ? ไม่ใจเร็วด่วนได้ไปเหรอคะ? แล้วผู้หญิงคนอื่นของพี่มิมาแหกอกมนเหรอคะ? สองคนที่มนเห็นในผับดูร้ายใช่เล่น” พันมนตร์รีบหาทางทักท้วงพญาจระเข้รูปหล่อทันที

แน่นอนว่าชลราชารูปร่างหน้าตาหล่อเหลาถึงขั้นที่สะกดสายตาพันมนตร์เมื่อแรกเจอ แต่พอรู้ว่าเขาเป็นพญาจระเข้เธอก็อดกริ่งเกรงไม่ได้ ยิ่งเป็นลูกหลานชาละวันเธอยิ่งคิดหนัก

“มนกลัวมินตราและมายาเหรอ? ไม่เห็นต้องกลัว มนมียันต์กำราบกุมภีล์สักติดแขน พวกนั้นเป็นแค่จระเข้ปลายแถว แค่คิดแตะต้องตัวมนก็กลายร่างกลับไปเป็นเดรัจฉานเลื้อยคลานเหมือนเดิมแล้ว” หนุ่มรูปงามบอกเธอแล้วใช้มือเสยผมขึ้น รสจูบของน้องน้อยยังหวานติดปลายลิ้น เขายังอยากจะทำอย่างอื่นมากกว่าจูบ แต่เห็นท่าทางของพันมนตร์เขาก็รู้แล้วว่าเขาต้องใช้เวลาในการหลอกล่อเธออีกสักหน่อย ขืนบุ่มบ่ามไปรังแต่จะทำให้พันมนตร์ตื่นกลัว

“มนไม่ได้กลัวจระเข้สาวพวกนั้นค่ะ มนกลัวมีผัวร่วมกับคนอื่นต่างหาก บรรพบุรุษของพี่ชล ชาละวันมีเมียจระเข้อยู่แล้วตั้งสองยังไปคาบตะเภาทองมาทำเมียมนุษย์อีก มนไม่อยากเป็นเหมือนตะเภาทอง” หญิงสาวหาข้ออ้างมาปฏิเสธเขาจนได้

“เรื่องเจ้าชู้ ปู่ทวดของพี่ไม่สู้ต้นตระกูลของมนหรอก มีเมียมนุษย์ตั้งสอง ยังเอาวิมาลาและเลื่อมลายวรรณไปทำเมียอีก พี่สิต้องกลัวมนนอกใจ มีใครอื่นนอกจากพี่” ชลราชาท้วงเธอ ออกแนวเกี้ยวพาราสีแบบที่เขาถนัด

เข้าทางฉันเลย!

พันมนตร์คิดในใจอย่างลิงโลดแล้วรีบพูดดักขึ้นมาก่อน

“ดีเลยค่ะ! ในเมื่อพี่ชลก็กลัว มนก็กลัว เรามาทำข้อตกลงกันดีไหมคะ? พี่ชลให้มนดื่มเลือดทุกวันจนครบ 99 วัน ระหว่างนั้นเราก็ใช้เวลาศึกษากัน พอถึงตอนนั้น มนก็รอดตาย ปลอดภัยจากคำสาป แล้วเราค่อยมาร่วมเรียงเคียงหมอนกันดีไหมคะ? มนจะได้แน่ใจว่าพี่ไม่มีคนอื่น พี่เองก็จะได้มั่นใจว่ามนไม่ใช่ผู้หญิงมากรักเหมือนไกรทองที่มีเมียเป็นกระบุง" หญิงสาวถามน้ำเสียงสดใส

ฉลาดนัก คิดจะเอาเปรียบผม แบบนี้มันเหมือนผมให้เลือดเธอไปล่วงหน้าฟรี ๆ ไม่มีการวางมัดจำหรือผ่อนจ่ายเลยนี่นา

“แบบที่มนว่ามาก็ดี แต่เวลาตั้ง 99 วัน นั่นมันสามเดือนกว่าเลยนะมน ถ้าจะให้พี่รอแต่มนคนเดียว มองแต่มนคนเดียว แต่ไม่ให้พี่ได้ระบายบ้างมันจะไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ? ถึงพี่เป็นจระเข้พี่ก็เป็นผู้ชายนะ และถึงมินตรากับมายาไม่ใช่เมีย แต่เขาก็คอยช่วยปลดปล่อยให้พี่ได้ ไม่เล่นแง่กับพี่เหมือนที่มนทำอยู่ ถ้ามนจะให้พี่อดอยากกามารมณ์แถมยังต้องหลั่งเลือดให้มนดื่มทุกวันตั้งสามเดือน พี่ว่า... มนไปหาพญาจระเข้ตัวอื่นแล้วทำสัญญาบ้าบอนี่กับไอ้เข้โง่ตนนั้นเถอะ เพราะพี่ไม่เอาด้วยหรอกนะ ปะ กลับบ้าน พี่จะไปส่งมนเอง" ชลราชารีบปฏิเสธ เขาเองก็ใช่จะไร้ชั้นเชิง อายุอานามร่วมร้อยปี เล่ห์เหลี่ยมก็มีมิใช่น้อย

“อ๊ะ! เออ... เดี๋ยวค่ะพี่ชล! มนว่า... มนมาคิดดูแล้วเรามาเจอกันครึ่งทางดีไหมคะ?” พันมนตร์รีบทักท้วงทันที เป็นเธอที่รุ่มร้อนและต้องการเขามากกว่าเขาต้องการเธอในตอนนี้

พันมนตร์อยู่มาจนกระทั่งอายุ 24 ย่าง 25 ปี เพิ่งเจอเขาที่เป็นพญาจระเข้ตนแรก จะให้เธอไปหาพญาจระเข้อีกตนที่ไหนถ้าไม่ใช่เขา?

แล้วอีกอย่าง... พี่ชลดูทรงแบด ๆ ก็จริง แต่ก็ไม่เห็นดุร้ายเหมือนที่ฉันคิดว่าพญาจระเข้ควรจะเป็นเลย จะร้ายหน่อยก็ตรงเหลี่ยมจัดนี่แหละ แต่อย่างน้อยเขาก็ยอมให้ฉันกัดกินเลือดโดยไม่กลายร่างแล้วตะปบฉันแหละน่า

“ครึ่งทางยังไง? ครึ่งทางตรงจุดไหน? มนลองเสนอมาสิ” พญาจระเข้หนุ่มถามเธอแล้วยิ้มตรงมุมปาก เห็นได้ชัดว่าสุดท้ายถึงยัยเด็กน้อยที่ตรงหน้าจะฉลาดเฉลียวเพียงใดแต่เธอคงต้องการเลือดของเขามากจนลืมคิดหน้าคิดหลังให้ถ้วนถี่

“เออ... คือ... มนอาจจะเป็นเมียให้พี่ชลเลยไม่ได้ แต่มนยอมให้พี่ชลมีอะไรกับคนอื่นได้ แบบนี้ดีไหมคะ?” พันมนตร์รีบเสนอ อย่างน้อยวิธีนี้ก็ทำให้เธอรอดจากการเป็นเมียจระเข้ไปได้อีกหลายวัน

“ไม่ดี” หนุ่มหล่อตอบทันทีทำเอาพันมนตร์หน้ามุ่ย

“แล้วแบบไหนถึงจะดีคะ? มนอุตส่าห์ยอมให้พี่ชลมีคนอื่นไปด้วย จะได้ไม่ตีโพยตีพายหาว่ามนเอาเปรียบ ทำให้พี่ทนรอตั้งสามเดือน ไม่ยอมให้ปลดปล่อย” หญิงสาวถามเขาน้ำเสียงแง่งอน

“สามเดือนนี้มนต้องเจอพี่ทุกวันเพื่อดื่มเลือด ระหว่างนี้พี่จะสอนมนและเตรียมมนให้พร้อมสำหรับการเป็นเมียพี่ แบบนี้ถึงจะดี”

“หือ? เตรียมพร้อมสำหรับการเป็นเมียพี่ชล? ไม่ต้องเสียตัวใช่ไหมคะ?” พันมนตร์ถาม ในหัวสมองน้อย ๆ เริ่มบวกลบคูณหารเรื่องได้เปรียบเสียเปรียบ

“ไม่ต้องเสียตัวจนกว่ามนจะอยากเสียเอง...” หนุ่มหล่อตอบทันที

และผมมั่นใจว่าผมทำให้พันมนตร์อยากเสียตัวได้ไม่ยาก

เขายิ้มกริ่มแล้วรอคำตอบจากเธอที่บัดนี้นิ่งเงียบ น่าจะชั่งใจอยู่ว่าจะตอบรับหรือปฏิเสธดี แต่ชลราชามั่นใจว่าหญิงสาวต้องรีบตะครุบข้อเสนอนี้

“แต่ถ้ามนต้องแต่งงาน เป็นเมียพี่ชล มนต้องขออนุญาตแม่และปรึกษากับพี่ยันต์ พี่ชายฝาแฝดของมนก่อน” พันมนตร์บอกเขาเสียงอ่อย

แน่นอนว่าแม่และพี่ชายของเธอต้องดีใจหากเธอได้ดื่มเลือดพญาจระเข้ติดต่อกัน 99 วัน แต่หากพวกเขารู้ว่าเธอแลกมันมาด้วยข้อตกลงที่จะยอมเป็นเมียเขาไม่แน่ว่าทั้งแม่และพี่ชายของเธอจะอนุญาต

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่จัดการเอง” ชลราชาตอบเธอยิ้ม ๆ ก่อนจะตวัดร่างอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าหญิง

“ว้าย!” พันมนตร์ร้องแล้วรีบอ้อมแขนบางไปโอบลำคอหนาของเขากันตัวเองตก

“พี่ชลจะทำอะไรคะ?”

“พี่จะพาเธอไปศึกษาสิ่งแรกที่คนเป็นเมียจระเข้ควรรู้” เขาตอบเธอแล้วส่งยิ้มเจ้าชู้ให้หญิงสาวในอ้อมแขน

“เออ... แล้วเรื่องที่พี่จะจัดการขออนุญาตแม่กับพี่ยันต์ พี่ชลแน่ใจเหรอคะว่าจะทำได้?” พันมนตร์ยังกังวลใจไม่คลาย ขืนแม่และพี่ชายของเธอรู้ว่าเธอรับปากจะเป็นเมียพญาจระเข้มีหวังแม่เธอตีเธอตายแน่ ๆ

“อย่ากังวลเรื่องนั้นเลย ตอนนี้สนใจเรื่องที่พี่จะสอนมนก่อนดีกว่า เรื่องขออนุญาตแม่ของมนพี่จัดการเอง พี่คือชลราชานะ มีใครบ้างที่รู้จักชลราชาแล้วไม่อยากได้เป็นลูกเขย? ไม่เคยมี!”