ในความเย็นของค่ำคืนนี้…
ภาพอดีตยังหลับใหลอยู่ใต้ผืนหิมะ
“ในวันที่หัวใจของเขาเยือกเย็นที่สุด...กลับเป็นวันที่อันตรายที่สุดของโลก”
ผืนป่าเขตต้องห้าม ทิศเหนือของแดนน้ำแข็ง — เมื่อหลายร้อยปีก่อน
ดวงจันทร์เต็มดวงลอยอยู่เหนือยอดไม้
แต่แสงของมันส่องไม่ถึงพื้นดิน...เพราะหมอกหิมะที่ปั่นป่วน ทุกอย่างสงบนิ่งจนดูเหมือนเวลาได้หยุดลง — เว้นแต่เสียงหอบหายใจอ่อนแรงของหญิงสาวผู้หนึ่ง
เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของหลงอวิ๋น เลือดสีแดงเปื้อนชุดสีขาวของเธอจนแทบไม่เห็นลายผ้าดั้งเดิม เส้นผมสีน้ำตาลเข้มของเธอพันกับนิ้วของเขา ราวกับว่าเธอยังไม่อยากปล่อย
“อวิ๋น...” เสียงของเธอแผ่วเบา
“ไม่ใช่ความผิดของท่าน...”
“เงียบเถอะ” เสียงของหลงอวิ๋นแข็ง แต่สั่นเครือ
มือของเขากดแผลที่ท้องของเธอไว้แน่น พยายามจะหยุดเลือดที่ยังคงไหลไม่หยุด
“ข้าจะพาเจ้าไปรักษา ข้า...ข้าไม่ยอมให้เจ้าตายที่นี่”
“มัน...สายเกินไปแล้ว…”
เธอยิ้ม แม้
