เวลาผ่านล่วงเลยไปจนดึก ทุกคนต่างเมามากรวมทั้งนิรินที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ดื่มสักเท่าไหร่ก็เมาหลับก่อนเพื่อนไปนานแล้ว ยกเว้นโปรแกรมที่ไม่เคยเมาเลยเวลาดื่มกับกลุ่มเพื่อนเพราะต้องดูแลนาโน ส่วนปอร์เช่ที่ดื่มเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่เคยเมา ไม่รู้ว่ากลไกข้างในมีอะไรพิเศษกว่าคนปกติทั่วไปหรือเปล่า
"โปรแกรมมึงกับนาโนนอนห้องเดิมนะ เดี๋ยวลายเส้นกูจัดการเอง มึงพานาโนมันไปนอนเลย ยาอยู่ในลิ้นชักหัวเตียงอย่าลืมกรอกปากมันก่อนนอนเช้ามาจะได้ไม่งอแงบ่นว่าปวดหัว"
"ลายเส้นตื่น ลายเส้นไปนอน" ปอร์เช่บอกโปรแกรมเสร็จก็หันมาปลุกลายเส้นที่นอนคอพับหลับคาโต๊ะอยู่ แต่ไร้การตอบรับใดๆจะให้เขาอุ้มไปคงไม่ไหวขนาดตัวก็ไล่เลี่ยกัน จึงเดินออกไปเรียกวินที่นั่งทำงานอยู่ห้องข้างๆ
"วิน ช่วยหน่อย"
"ครับนาย" วินเมื่อได้ยินคนเป็นนายเรียกจึงรีบลุกสาวเท้ายาวเดินตามคนเป็นนายออกไป ก็พบกับลายเส้นในสภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จนอดถามคนเป็นนายไม่ได้
