รถหรูเคลื่อนตัวออกมาจากจุดจอดรถฉุกเฉินในทันที
ไม่นานก็ออกจากกรุงเทพฯมุ่งหน้าสู่จังหวัดตราด
ขึ้นทางด่วนมอเตอร์เวย์ตลอดการเดินทางถึงแม้จะมีความอึดอัดบ้าง แต่เขาก็เอาใจใส่ฉันตลอดเส้นทางที่แน่ๆท่านรองฯต้องเตรียมการไว้ก่อนแล้ว เพราะในรถมีเสบียงไว้พอสมควร
ขณะที่ฉันกำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ข้างทางอยู่นั้นก็มีสายเรียกเข้าโทรศัพท์ของท่านรองฯ
"แพต..."
"คุณแพตตี้ "
ฉันขยับตัวตั้งใจฟังเขาคุยในทันที จะหาว่าแอบฟังไม่ได้นะเพราะในรถใช้ระบบเชื่อมต่อสัญญาณบลูทูธโดยไม่ต้องรับโทรศัพท์ได้ยินเสียงดังฟังชัด
เขาหันมามองหน้าฉันแล้วกดรับสาย
"สวัสดีค่ะธาม"
"ครับแพต"
ฉันแสร้งเบี่ยงหน้ามองออกไปด้านข้างที่กำลังสลัวๆ มองดูผู้คนยามเย็นเดินกันขวักไขว่
"ทำอะไรอยู่คะ"
ฉันหันขวับมองมาทางเขาลุ้นว่าเขาจะคุยเรื่องอะไรกัน เรื่องธุรกิจหรืออย่างอื่นกันแน่หรือแค่เอางานมาบังหน้า
"ขับรถอยู่ครับ"
"ขอโทษค่ะที่แพตโ
