ตอนที่ 7/1 สุดระทม

1312 คำ

หรือว่าที่เขาพูดว่าลงนรก…จะเป็นเจ้าแท่งผงาดที่ชี้โด่ตรงท้องน้อยของนางกันนะ “เจ้า…” “หากไฟราคะไม่มอดไหม้ ใจของท่านคงไม่หยุดโหยหากระมัง” สิ้นคำที่กล่าว เอวแกร่งพลันทาบทับลงที่ร่างเปลือยเปล่าอย่างไม่ออมแรง เล่นเอาร่างงามรู้สึกวูบวาบไปทั่วทั้งเรือนกาย “กรี๊ดดด…อร๊าย!” ในวินาทีนั้นร่างคนงามก็ถึงกับเกร็งกระตุกรวดร้าวคล้ายกับถูกปีศาจร้ายฉีกขย้ำไปทั่วร่าง ความแข็งแกร่งที่ทรงพลังและองอาจได้บุกขยี้กลีบบุปผาอย่างไม่หลงเหลือความอ่อนโยนใดๆ แต่ละท่วงท่าที่ถาโถมกระหน่ำลงมา เรียกเสียงร้องซู๊ดซี๊ดซ๊าดของคุณหนูเหยาได้เป็นอย่างดี จนเจ้าของร่างงามแทบไม่ได้พักหายใจหายคอเลยทีเดียว “อ่า…มู่หลิงอิน เจ้าเบาๆ หน่อยมิได้รึ?” เหงื่อกาฬไหลซึมไปทั่วไรผม แรงเสียดแทงผลักดันของมู่หลิ่งอินช่างร้ายกาจกว่าเหล่าบรรดาบุรุษที่นางเคยพบพานจนไม่อาจที่จะเทียบฝุ่นได้ เพียงแค่เค่อเดียว สะโพกผายก็ถึงกับเกร็งกระตุกสั่นๆ วาจาร้ายกา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม