สบสายตา
1118 คำ
ณ บ้านของนิค
"หื้อ อร่อยมากเลยคะ" ลลิสาที่นั่งล้อมวงกับป้าอ้อย ภารดา แล้วต้นอ้อ เด็กสาวในบ้านที่มีหน้าที่ทำงานบ้าน นั่งล้อมวงกินมะม่วงน้ำปลาหวานกันอย่างเอร็ดอร่อย
"กินหลายๆคนอร่อยคะ ถ้ากินคนเดียวไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่" ต้นอ้อพูดขึ้น
"นี้ต้นอ้อเคยชิมขนมปังสูตรใหม่ของพี่ยัง" ลลิสาหันไปหาต้นอ้อและถามขึ้น
"ชิมแล้วอร่อยมากค่ะ หนูชอบมากเลย" ต้นอ้อพูดขึ้น
"คนกินบอกอร่อยคนทำก็มีกำลังใจทำต่อไป" ลลิสายิ้มกว้างออกมา
"อะแฮ่ม" เหนือที่เดินเข้ามาส่งเสียงขึ้น
"อ้าว คุณเหนือมาทานด้วยกันไหมค่ะ" ลลิสาพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปมองทางเหนือ
"ตามสบายเลยครับ กินเสร็จขึ้นไปทำงานกับนายต่อที่ห้องนะครับ" เหนือพูดจบและกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวคะ" ภารดาพูดขึ้น เหนือหยุดชะงักไปตามเสียงเรียกแต่ยังไม่ได้หันกลับมาในทันที
"มีอะไร" เหนือยพยายามควบคุมโทนเสียงให้ปรกติ แต่ภายในใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมา
"พอดีเมื่อคืน ฉันกับลลิสาคิดสูตรขนมปังใหม่พึ่งอบเสร็จ เมื่อเช้าพี่ลองเอาไปชิมดูน่ะคะ" ภารดาเดินเข้ามาใกล้เหนือและยื่นขนมให้เหนือ เหนือหยิบขนมและเดินออกไปทันที
"เอ้า อะไรของเขานะ" ภารดาพึมพำออกมาเบาๆ
"ไปก่อนนะคะ เดี่ยวโดนดุ" ลลิสาที่รีบไปล้างมือและรีบเดินตามเหนืออกไปทันที
ณ ห้องนำงานของนิค
"ลลิสา มานี้สิ" นิคเรียกลลิสาที่เดินเข้ามา
"คะ"
"พรุ่งนี้สรุปค่าใช้จ่ายในบ้านทุกอย่างมาให้ฉันอย่างละเอียด ขอก่อนเที่ยง" นิคพูดและส่งแฟ้มเอกสารให้ลลิสา
"โห้ ก่อนพรุ่งนี้เที่ยงเหรอค่ะ" ลลิสา
"ทำไม ทำไม่ได้??" นิคจ้องมาที่หน้าของลลิสาและถามขึ้น
"ทะ ทะ ทำได้ค่ะ" ลลิสาพูดตะกุกตะกั๊กและเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง
"หึ" นิคแสยยะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย
ต่างคนต่างทำงานไป จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็น
"งานยังไม่เสร็จเหรอ" นิคถามลลิสาขึ้น
"งงๆ ตรงนี้นิดหน่อยค่ะ ไม่ค่อยเก่งทางด้านนี้เท่าไหร่" ลลิสาพึมพำออกมาพร้อมกับเปิดหน้าเอกสารไปมา
"ตรงไหนมาดูสิ" นิคเดินเข้ามาทางด้านข้างของลลิสา และก้มมองไปที่เอกสารจนหน้าของนิคและหน้าของลลิสาใกล้กันมาก จนได้ยินเสียงหายใจ
"ตรงนี้คะ" ลลิสาเอามือชี้ไปที่บรรทัดที่ไม่เข้าใจ
"อ๋อ เอาตรงนี้ตั้ง บวกตรงนี้ ลบตรงนี้และก็เอาที่เหลือมาบวกกับตรงนี้ ก็โอเคแล้ว" นิคพูดออกมา ลลิสาก็พยักหน้าตาม ลลิสาหันหน้ามาเกือบชนกันหน้าของนิค ทั้งสองคนจ้องตากันอยู่พักหนึ่ง
พร๊วด แอ๊ดดด เสียงเปิดประตูพร๊วดเข้ามา ทั้งสองคนรับหันหน้าไปคนละทาง ส่วนนิครีบยืดตัวขึ้นตรงในท่ายืนปรกติ
"โอ๊ะ ขอโทษครับผมนึกว่านายออกไปแล้วเห็นไฟเปิดอยู่ผมเลยเข้ามาดู" เหนือพูดพร้อมกับยิ้มออกมาเบาๆ ที่มาเห็นช๊อตสำคัญพอดี
"สัส ทีหลังมีมือหันเคาะประตูบ้าง" นิคพึมพำออกมา
"ครับนาย ตามสบายเลยครับผมขอไปอาบน้ำก่อนครับ" เหนือยิ้มออกมาและเดินออกไปทันที
"เอาไปทำต่อที่ห้องก็ได้น่ะ หรือจะทำต่อที่นี้ก็ได้" นิคพูดขึ้น
"งั้นลิสาเอาไปทำต่อที่ห้องดีกว่าคะ" ลลิสารีบเก็บของและเดินออกไปก่อนนิคทันที
"บ้าเอ้ย ทำไมเวลามองตาใจสั่นแปลกๆว่ะ" นิคพึมพำออกมาเบาๆ และเดินตามลลิสาออกไปทันที
ณ ห้องของลลิสา
"บ้าน่ะ ทำไมใจสั่นแบบนี้น่ะ" ลลิสาพึมพำออกมาเบาๆ
"อะไรสั่น ไปสั่นตอนไหน เหล่าๆมาเดี๋ยวนี้เลย" ภารดาที่เดินเข้ามาในห้องลลิสาถามขึ้น
"คือว่า" ลลิสาอ้ำๆอึ้งๆ
"แก เล่ามา" ภารดาทำเสียงเข้มขึ้นไปอีก
"ฉันรู้สึกใจสั่นแปลกๆอ่ะ ตอนที่ฉันจ้องตาของคุณนิคใจฉันมันสั่นๆ เต้นแรงมากมายเหมือนจะหลุดออกมาเลย" ลลิสา
"ไปทำอิท่าไหน ทำไมถึงไปจ้องตากันได้อ่ะ" ภารดา
"ก็คุณนิค เขาเข้ามาสอนฉันทำงาน แล้วมันบังเอิญหันไปสบตากันพอดี" ลลิสาพูดออกมาเบาๆ
"หื้อ บังเอิญเหรอ" ภารดายิ้มเบาๆออกมา
"แก"
"แกชอบเขา" ภารดารีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ลลิสาจะพูด
"บ้าดิ อยู่ๆจะไปชอบเขาได้ไง ไม่น่าใช่ อาจจะแค่อยู่ใกล้กันเกินไป" ลลิสารีบหลบตาภารดาและพูดออกมาพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อบ่งบอกเพื่อนเป็นนัยๆว่าตนจะไปอาบน้ำแล้ว
"ก็อาจจะเป็นไปได้ปรกติแกไม่ค่อยได้ใกล้ผู้ชายนี้เนอะ แต่พอได้มาใกล้ชิดก็ไม่แปลกที่จะหวั่นไหวบ้าง" ภารดายิ้มกว้างให้เพื่อนรัก
"บ้าดิ ไม่ได้หวั่นไหวช่างเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำละ" ลลิสาพูดและรีบเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
"อย่าไปแอบยิ้มคนเดียวในห้องน้ำน่ะ" ภารดาแซวเพื่อนขึ้น
"อย่าให้เป็นแบบที่ฉันคิดเลยน่ะ ลลิสาถ้าเขารักแกจริงๆมันก็ดีไป ฉันกลัวแค่ว่าเขาจะเห็นแกเป็นของเล่นน่ะสิ ภาวนาให้คุณน้าช่วยดลบันดาลใจของลลิสาอย่าได้ไปชอบผู้ชายที่โหด ดิบ เถื่อนแบบนั้นเลยนะคะ" ภารดาพึมพำออกมาเบาๆ
ลลิสา:
ไม่สิ ไม่ใช่หรอกฉันจะไปชอบตามาเฟียโหดแบบนั้นได้ไง ดูเย็นชา ดูไร้ใจ ดูไร้ความรู้สึกขนาดนั้น ดูแล้วไม่น่าจะรักใครเป็น ไม่น่าจะมีคนรักเลยด้วยซ้ำ ไม่น่ะลลิสาแกจะไปชอบคนแบบนั้นไม่ได้ แต่จะว่าไปฉันก็อาจจะไม่ได้ชอบเขาจริงๆก็ได้น่ะ ฉันแค่อาจจะแค่ไม่เคยใกล้ผู้ชายในระยะใกล้มากๆๆขนาดนี้ เลยรู้สึกแบบนั้นก็อาจจะเป็นไปได้ คิดมากไปน่าาา ไม่มีอะไรหรอก
ลลิสาสลัดความคิดทิ้ง จัดการอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองเพื่อรีบออกมาจัดการวานที่ค้างคาอยู่ให้เสร็จสิ้นก่อนวันพรุ่งนี้เที่ยงตามคำสั่งของคนที่เป็นทั้งเจ้านายและเป็นทั้งเจ้าหนี้ในเวลาเดียวกัน
- ผู้เขียน
