Ep.3 โต๊ะน้องคนสวยๆ คนนั้นอะครับ
1002 คำ
Ep.3 โต๊ะน้องคนสวยๆ คนนั้นอะครับ
“น้องยาหยีคนสวยของพี่ เพื่อนยังไม่มาอีกเหรอคะ”
“โดนเทน่ะสิคะพี่เจน น่าเบื่อชะมัดเลย โมโหหิวแล้วด้วยค่ะ”
“งั้นรับของโปรดแบบเดิมไหมคะ ขนมปังสังขยาไส้ชาไทย” จัดว่ารู้ใจเพราะยาหยีมาที่คาเฟ่แห่งนี้บ่อยจนเจนรู้ว่ายาหยีชอบทานอะไร
“รับค่ะ แล้วก็ขอ… อื้มมม.. เอาอะไรอีกดีน๊าาา” ทำท่าทางคิด เอานิ้วเคาะริมฝีปากตัวเองอย่างชั่งใจ
“เอาน้ำส้มคั้นแล้วกันค่ะพี่เจน”
“ได้เลย รอแปบน๊าา เดี๋ยวพี่ให้เด็กมาเสริฟให้จ้า”
“ค่าาา”
เมื่อเจนกำลังหมุนตัวจะเดินกลับออกไป นั้น…
“อ้าว พี่วิลล์ สวัสดีค่ะ กลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“2 วันแล้วครับ”
“อ๋อค่ะ แล้วได้เจอกับพี่คินยังคะ ให้เจนโทรตามให้ไหม”
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้พี่มานั่งชิลล์ๆคุยงานนิดหน่อย เดี๋ยวพี่นัดกับไอ้คินเองอีกที”
“ค่ะ ถ้างั้นตามสบายเลยนะคะ อยากทานอะไรแจ้งได้เลย เดี๋ยวเจนดูแลเองค่ะ”
“งั้นรับเหมือนโต๊ะนั้นก็ได้ครับ โต๊ะน้องคนสวยๆคนนั้นอะครับ” ชี้นิ้วไปทางโต๊ะที่ยาหยีนั่ง พร้อมส่งสายตาแบบสื่อความหายไปให้
“ได้ค่ะ เดี๋ยวเจนจัดการให้แบบ Copy Set เหมือนโต๊ะนั้นเลยค่ะ”
เจนยิ้มกรุ่มกริ้ม ดูท่าทางเพื่อนของแฟนดูจะสนใจลูกค้า VVIP ของเธอซะแล้วสิ สวยหล่อเหมาะสม ยาหยีอ่ะโสดแน่นอนแบบ 100% ส่วนเพื่อนของแฟนก็น่าจะโสดด้วยมั้ง เรื่องนี้ต้องแอบถามแฟนเธออีกทีว่าโสดสนิทไหม แต่ดูจากสายตาที่มองลูกค้าของเธอแล้ว เจนอยากทำหน้าที่กามเทพตัวน้อยขึ้นมาทันที เริ่มปฎิบัติการ ณ บัดนาว
15 นาทีผ่านไป
L - I - N - E
พิเจน : ยาหยีน้องรัก
Y.yee : เดี๋ยวไปรับเองค๊าา (รู้งาน)
มักเป็นเรื่องปกติที่หลายครั้งๆ ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะ เด็กเสิร์ฟภายในร้านก็บริการแทบไม่ทัน แล้ววันหยุดแบบนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย คนเยอะแน่นอน บางครั้งยาหยีก็นึกสนุกมาช่วยจดรับออเดอร์ แต่ไม่เคยได้ไปเสิร์ฟเองหรอกนะเพราะเจนไม่ยอม ยาหยีคือลูกค้า VVIP ที่น่ารัก จะให้ไปเดินเสิร์ฟน้ำได้ไงกัน
ความสวยความน่ารักสดใสของยาหยีทำให้มีผู้ติดตามใน Social ค่อนข้างเยอะ และเธอก็มักเช็คอินที่คาเฟ่ของเจนบ่อยๆ ถ่ายรูปน่ารักๆกับโลเคชั่นสวยๆในคาเฟ่ อัพรูปของกินต่างๆลงใน ไ อ จี ซึ่งนั่นเป็นเหตุให้คาเฟ่ของเจนเป็นที่รู้จักมากขึ้น บวกกับความสวยงามของสถานที่และรสชาติของกาแฟและขนมต่างๆ ก็ดีเยี่ยมอย่างที่ไม่ลองไม่ได้ และวันนี้…… พี่เจนอยากเป็นกามเทพตัวน้อยๆ เพราะจากเท่าที่สังเกตเหตุการณ์คร่าวๆ นี่แค่คร่าวๆเองนะ เพื่อนแฟนจ้องมองยาหยีแทบไม่กระพริบตา ดูก็รู้ว่าสนใจไม่หยอก บอกเลยเดี๋ยวเจนคนนี้จัดให้ แล้วเรื่องนี้ก็ต้องขยาย ต้องถึงหูพี่อคิน แล้วก็จะสืบด้วยว่าพี่วิลล์มีแฟนรึป่าว ถ้าไม่มีแฟน ทุกอย่างก็ทางสะดวก
“หยี พี่ฝากให้โต๊ะตรงข้ามด้วยซี่ ผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ หล่อๆแบดๆคนนั้นอ่า เขาสั่งเมนูเดียวกับหยีเลย พี่ไปรับออเดอร์ลูกค้าโต๊ะอื่นก่อนนะ” ฟิ้วววว
“...” เมื่อฉันมองตามไปแล้วหันกลับมามองคนตรงหน้าเพื่อที่จะปฎิเสธ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ปฎิเสธ และปฎิเสธก็คงจะไม่ทันเพราะพี่เจนไม่รอและเดินหนีไปแล้ว แบบนี้พี่เจนจงใจชัดๆเลยนี่
... “เฮ้อออ มันอะไรกันเนี่ย ฉันต้องโดนแทะโลมทางสายตาแน่เลย” ยาหยีก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างว่าโดนผู้ชายคนนี้จ้องมองอยู่บ่อยๆ
ตึก ตึก ตึก เสียงเท้าเดินมาใกล้ๆ หยุดอยู่ที่โต๊ะของมาเฟียหนุ่ม
“ของคุณ พี่เจนฝากมาให้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ” จากที่คิดว่าจะโดนเขมือบทางสายตากลับกลายเป็นว่า สายตาที่มองกลับมานั้นช่างดูอ่อนโยนและอบอุ่นเหลือเกิน สายตาที่สื่อความหมายแบบนั้น … ใจเต้นระรัวแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน สายตาประสานสายตา วิลล์เป็นฝ่ายยิ้มน้อยๆให้ยาหยีก่อน ซึ่งยาหยีก็ยิ้มหวานตอบกลับอย่างไม่รู้ตัว
“นั่งด้วยกันไหมครับ” ซึ่งประโยคนั้นทำให้ยาหยีหลุดจากภวังค์
“อะ อ๋อ… ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ขอตัวนะคะ” ยาหยีก้มหัวน้อยๆแล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ กลบเกลื่อนความเขินอายโดยการใส่หูฟัง และเปิดเพลงคลอเบาๆ
ผ่านไปสักพัก 1 ชม. น่าจะได้ ยาหยีเริ่มขยับตัวบิดขี้เกียจเล็กน้อย จนลืมคิดไปว่าไม่ได้อยู่ที่คอนโดตัวเอง
“โอ๊ะ ลืมตัว” บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ เมื่อย้ายสายตาไปวางที่ใบหน้ามาเฟียทรงแบด ยาหยีได้แต่ทำท่าทางเลิ่กลั่ก เพราะเขาก็มองมาเหมือนกัน
“หึ น่ารักชิบหายเลย”
เขาคิดว่าฉันไม่ได้ยินหรือไง นึกจะพูดชมก็พูดออกมา มาทรงนี้ฉันว่าต้องเจ้าชู้แน่ๆอ่ะ ถามว่าฉันตัดสินเขาจากอะไร ก็จากสายตาที่เขามองมาแบบสื่อความหมาย ถ้าฉันมีภูมิต้านท่านไม่มากพอป่านนี้คงนั่งร่วมโต๊ะกับเขาตั้งแต่ที่เขาชวนแล้วละมั้ง
บ้าชะมัด แล้วทำไมฉันต้องเขิน แต่ก็ยอมรับว่าดาเมจเขาทำร้ายจิตใจฉันมาก ทำให้ใจเต้นแรงจนต้องยกมือมากุมไว้ เสียดายที่เพื่อนฉันอีกสองคนไม่ได้มาด้วย สองคนนี้มันบ้าคลั่งเวลาเห็นผู้ชายหล่อๆ
- ผู้เขียน
