EP : 4 บทเพลงรักคุณสิงห์มอบให้ NC+++
1380 คำ
เมียคุณสิงห์
บทที่ 4
เอ็นร้อนสอดเข้ายังช่องสวาทช้าๆ ช่องสวาทที่เต็มไปด้วยความคับแคบและอัดแน่นของเอ็นร้อนที่มีขนาดใหญ่และยาวทำให้ร่างบางเริ่มบิดพลิ้วด้วยความเจ็บใบหน้าน้อยเริ่มมีน้ำตาคลอ
"เจ็บเหรอ...อดทนหน่อยนะ" เธอพยักหน้าให้กับเขาและคว้าจับเข้ายังแขนหนาจิกเอาไว้ให้เอ็นร้อนเข้าไปจนสุดลำ ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาก้มลงไปทับตัวของเธอ
"อื้อ" ลมหายใจแผ่วเบารดราดบนใบหน้าน้อยเขามองจ้องเธอด้วยความพอใจ ยิ่งรู้ว่าเธอนั้นบริสุทธิ์เขาคือผู้ชายคนแรกแน่นอนที่คุณสิงห์จะประทับใจในตัวของอิงเอย
"ฉันดีใจนะ...ที่ฉันเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ"
"อิงเอยก็ดีใจค่ะ" อิงเอยยกแขนประคองกอดคอคุณสิงห์และยิ้มหวาน หลังจากที่เธอคลายความเจ็บ เขาจึงถอดเอ็นร้อนออกมาเพียงแค่ครึ่งและกระแทกเข้าไปช้าๆทำอยู่แบบนั้นประมาณ 3-4 ครั้ง ทุกอย่างเริ่มลงตัวเขาจึงขยับลุกขึ้นและจับเอวของอิงเอยไว้กระแทกเอวสวนเอ็นร้อนเข้าช่องสวาทซ้ำแล้วซ้ำอีกจนเริ่มมีน้ำหล่อลื่นเปรอะเปื้อนช่องสวาทและกลีบบาง
หัวแม่มือของเขานั้นสัมผัสตรงจุดlสียวให้กับเธอเพื่อคลายความเจ็บ เอ็นร้อนถูเข้าและออกตามจังหวะแรงๆ มือหนาจึงเลื่อนจับขาของเธอพาดไหล่ทั้งสองข้างเขากระแทกเอ็นร้อนสวนย้ำแรงๆ
"อ๊อย~อ๊าคุณสิงห์ข๋า...lสียวจังเลย" น้ำเสียงสั่นกระเส่าเอ่ยเผยรอยยิ้มบนใบหน้าน้อยครวญครางเสียงดังส่งเสียงให้คนตรงข้ามนั้นอารมณ์พลุ่งพล่านจนเขาอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว
เอวหนาขยับซอยเอ็นร้อนเข้าออกช่องสวาทซ้ำแล้วซ้ำอีกจนหันเธอคว่ำหน้าลงยังบนที่นอนพร้อมกับมือหนาสอดเข้าช่วงเอว และดึงร่างบางถอยหลังอยู่ในท่าคุกเข่ามือหนาทั้งสองบีบจับแก้มก้นขาวขยำด้วยความมันเขี้ยว
"ก้นเธอช่างน่าฟัดเหลือเกิน" ใบหน้าหนากัดฟันตนเองยับยั้งอารมณ์กลัวว่าจะทำรุนแรงกับอิงเอยร่างกายของเธอบอบบางน่าทะนุถนอมมากเกินกว่าที่เขาจะใส่อารมณ์ในการกระทำครั้งแรก
"lสียวจังเลยค่ะ...คุณสิงห์" ใบหน้าน้อยเอียงคอหันกลับไปมองร่างใหญ่ที่กำลังใช้มือหนาจับเอ็นร้อนของตนเองถูเข้ายังช่องสวาทเธอ
ปลายเอ็นร้อนถูกสอดเข้าช่องสวาทที่คับแคบเขาดันเอวหนาเข้าจนมิด ร่างบางนั้นสะดุ้งเพราะเข้าลึกจนเธอรู้สึกจุก
"อุ้ย~จุก" มือหนาคว้าจับเข้าข้อศอกของอิงเอยดึงกับหลังเขากระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าออก ยิ่งจ้องมองยังเรือนร่างที่เนินนมของเธอเด้งสวนตับๆตามจังหวะที่เขากระแทกยิ่งสร้างอารมณ์ให้กับเขาอยากปลดปล่อยในเรือนร่างของเธอ
"คุณสิงห์คะ...อิงเอยอยากปล่อย" เขาฉีกยิ้มกว้างเมื่อเธอร้องครวญครางขอปล่อยความรู้สึกและช่องสวาทของเธอก็ยิ่งหดรัดเอ็นร้อนของเขาอยากปลดปล่อยด้วยเช่นกัน
"เรียกผัวสิครางดังๆและเรียกผัว" อิงเอยกัดฟันด้วยความlสียวซ่านที่พลุ่งพล่านทั่วเรือนร่างและร้องเรียกคุณสิงห์ออกมา
"คุณสิงห์ข๋า อ๊าาผัวข๋า lสียวจังเลยค่ะ...lสียวจนไม่ไหวแล้วคุณสิงห์กระแทกแรงๆได้ไหมอื้อ" น้ำเสียงเล็กครางออกมาแทบไม่เป็นเสียงเธอร้องให้เขานั้นกระแทกแรงๆ ช่องสวาทหดรัดเอ็นร้อนถี่ๆก่อนที่ก้นของเธอจะกระตุกและปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นนั้นออก
"โอ้ยไม่ไหวแล้ว" คุณสิงห์ดึงเอ็นร้อนออกจากช่องสวาทของเธอและปลดปล่อยโดยใช้หัวแม่มือกดปลายเอ็นร้อนลงเข้ายังแก้มก้นของอิงเอย เขาเลือกที่จะปล่อยด้านนอกเพราะป้องกันการตั้งท้องให้กับอิงเอย
"โอ้ว" ร่างใหญ่ลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินตรงหยิบกล่องกระดาษทิชชูกลับมาทำความสะอาดตรงน้ำกามของตนเองที่ทะลักเปียกก้นขาวของอิงเอย
อิงเอยไม่กล้าที่จะมองหน้าของคุณสิงห์ เธอดึงผ้าห่มมาคุ้มเรือนร่างของตนเองพร้อมกับจับไว้ที่หน้าอก
คุณสิงห์เดินมานั่งด้านข้างของอิงเอยพร้อมกับมือหนาดึงร่างบางเข้ากอดไว้ยังหน้าอกของตนเอง
"เสียใจไหมที่เสียความบริสุทธิ์ให้กับฉัน" เสียงลมหายใจของคุณสิงห์นั้นบ่งบอกถึงความอึดอัดและอยากถามอิงเอยและเขาก็ใช้คำถามตรงๆ
"อิงเอยดีใจนะคะ...ที่เป็นคุณที่ไม่ใช่ผู้จัดการคนนั้น"
ไม่มีน้ำเสียงตอบกลับจากเขามีเพียงแต่มือหนาที่ลูบหัวของเธอในอ้อมกอดของคุณสิงห์เต็มไปด้วยความอบอุ่น
ใบหน้าน้อยยิ้มดั่งคนมีความสุขซบลงยังแผงอกหนาพร้อมกับมือน้อยกอดเข้าหน้าท้องของเขาพร้อมกับนอนหลับไป
ช่วงเช้า
เปลือกตาน้อยค่อยๆลืมขึ้นเธอสัมผัสกับแสงตะวันที่สอดส่องเข้ามายังเตียงของเธอ เมื่อเธอขยับตัวและตื่นขึ้นสิ่งแรกที่เธอหันมองคือนาฬิกาและรู้ว่าในตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สายมาก
"คุณสิงห์" อิงเอยหันมองยังด้านข้างของตนเองเตรียมที่จะเรียกคุณสิงห์ แต่เขาไม่ได้อยู่ด้านข้างของเธอแล้วมีเพียงแต่ความว่างเปล่าและกระดาษโน๊ต 1 ใบที่วางไว้
( ฉันมีธุระและฉันก็เอาเงินวางไว้บนหัวเตียงกลับบ้านเองนะ ส่วนเรื่องความปลอดภัยของเธอไม่ต้องห่วงฉันจัดการให้แล้ว เธอใช้ชีวิตปกติมาทำงานปกติแต่เวลาเจอฉันให้ทำเหมือนเราเป็นเจ้านายลูกน้อง )
นั่นคือข้อความของคุณสิงห์ที่เขียนไว้ในกระดาษโน๊ตใบนั้น อิงเอยเธอมองไปยังเงินก้อนหนึ่งที่อยู่บนหัวเตียงและถอนหายใจ
"หรือว่าคุณสิงห์เขาคิดว่าเราขายตัวให้กับเขา" เมื่อเธอหยิบเงินก้อนนั้นมาดู เธอเริ่มรู้สึกน้อยใจและกังวลกลัวว่าคุณสิงห์จะคิดว่าเธอขายตัวให้เขา
อิงเอยเอาเงินก้อนเดิมวางไว้บนหัวเตียงที่เดิมและหยิบปากกาเขียนในกระดาษโน๊ตใบเดิมนั้น แต่ด้านหลังกระดาษนั้นว่างเปล่า เธอเขียนไว้ว่าเธอไม่ต้องการเงินของเขาเพราะเธอไม่ได้ขายตัวเรื่องเมื่อคืนนี้เธอตั้งใจมอบให้กับเขาเอง
อิงเอยเดินมาด้านล่างเห็นปะแป้งนอนอยู่ที่โซฟาและยังอยู่ในสภาพชุดทำงาน เธอจึงเดินเข้ามาใกล้ๆและจับมือของเพื่อนเขย่า
"ปะแป้ง"
ปะแป้งลืมตาตื่นเธอเห็นอิงเอยพร้อมกับพุ่งตัวเข้ากอดเพื่อนของตนเองเอ่ยถามถึงเรื่องเมื่อคืน
"ใจเย็นๆก่อนปะแป้ง เขาไม่ได้ทำอะไรฉันผู้จัดการเมฑาถูกคุณสิงห์จัดการแล้ว"
"เธอรู้จักกับคุณสิงห์ได้ยังไงอิงเอย" ดวงตาคู่น้อยของปะแป้งจ้องมองอิงเอยเพื่อนรักของตนเอง
"ก็เมื่อคืนนี้คุณสิงห์ช่วยอิงเอยไว้"
"แล้วเธอก็อยู่กับคุณสิงห์ทั้งคืน??"
อิงเอยพยักหน้าให้กับปะแป้งและในช่วงเวลาที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน มีใครคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดีเธอจึงหยุดชะงักฟังนั่นคือน้ำฟ้าผู้ช่วยผู้จัดการเมฑา
"อิงเอยอย่าบอกนะว่าเธอกับคุณสิงห์??"
อิงเอยพยักหน้ายอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกับเพื่อน แต่ใบหน้าของปะแป้งนั้นดูกังวลและกลัวบางอย่าง เธอคิ้วขมวดเข้าหากันพร้อมกับปล่อยมือออกจากเพื่อน
"มีอะไรหรือเปล่าปะแป้ง"
"กลับบ้านเถอะ" ปะแป้งถอนหายใจส่ายหน้าไปมาและดึงมือของเพื่อนเดินออกมาจากร้าน แต่น้ำฟ้าผู้ช่วยผู้จัดการนั้นเผยรอยยิ้มร้ายในขณะที่เขาได้รู้ว่าคุณสิงห์มีความสัมพันธ์กับเด็กในร้าน
"คิดเหรอว่าคุณสิงห์จะหลงรักเธอจริงๆหึ"
- ผู้เขียน
