เขาว่ากันว่า...หนุ่มวิศวะหล่อเกินต้านจีบฉัน

ผู้ชายบางคนมองว่าเด็กผู้หญิงมีแก้มน่ารักนะ

“ฮ่าๆ” ฉันรู้สึกว่าเสียงหัวเราะของตัวเองโคตรพิลึก อยู่ดีๆ พี่เทมส์ก็ดันมาเล่นหยอดมุกจีบ ไหนจะสายตาวิบวับนั่นอีก เล่นเอาหัวใจดวงน้อยๆ ของลูกพีชเต้นผิดจังหวะเลย บ้าจัง!

นี่ดีนะที่ฉันมีภูมิต้านทานเรื่องทำนองนี้ค่อนข้างสูงระดับนึง ไม่งั้นใจคงเหลวเป๋วหลงคิดว่าพี่เค้าชอบเราแน่ ทั้งที่พี่เทมส์อาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ คลามดาวน์ค่ะลูกพีช มันไม่มีอะไรหรอก ฉันเตือนตัวเองในใจ

“ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ”

ครืด! เสียงพนักเสิร์ฟมาพร้อมกับเสียงเลื่อนเปิดประตูทำให้สถานการณ์แปลกๆ กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ฉันรีบกดโพสไอจีก่อนจะคว่ำมือถือลงบนโต๊ะ แล้วหันมาสนใจกับอาหารละ ลานตาตรงหน้า

“พี่เทมส์นั่งให้สบายนะคะ หนูจะเป็นคนย่างหมูให้พี่เอง” ฉันบอกด้วยรอยยิ้มพลางคีบหมูลงบนเตาที่ร้อนระอุ ได้ยินเสียงฉ่าของเนื้อหมูเวลาโดนความร้อนรวมถึงกลิ่นหอมๆ ที่ตามมา อื้อหือ! น้ำย่อยของลูกพีชเริ่มทำงานแล้วจ้ะแม่

“หน้าเราดูมีความสุขเนอะ” เสียงหัวเราะในลำคอของคนตรงข้ามทำให้ฉันรู้สึกตัว สงสัยฉันเผลอทำหน้าตาประหลาดออกไปแน่เลย

“แฮร่!” ฉันหัวเราะเขินๆ ก่อนจะใช้ที่คีบพลิกหมูไปมา “ใครๆ ก็บอกค่ะ เวลาหนูได้ทานอะไรที่อยากทาน หน้าหนูดูมีความสุขมาก อ๊ะ! แต่ถ้าอีกห้านาทีถัดไป หน้าหนูไม่ฟินแบบนี้ พี่เทมส์ไม่ต้องแปลกใจนะคะ”

“WHY?” พี่เทมส์เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง

“หนูเจ็บมาเยอะค่ะกับรีวิว บางร้านที่เค้าบอกอร่อยมาก หนูทานแล้วแทบอยากร้องไห้ อาจเป็นเพราะหนูเป็นมนุษย์เลือกกินมั้งคะ บางร้านที่ฮิตติดลมบนกลับไม่ถูกปากหนูเลย” ฉันทำตาปริบๆ เมื่อพี่เทมส์มองมาด้วยสีหน้าเหมือนขำ

“พี่จะรอดู”

“อ๊ะ! ชิ้นนี้สุกแล้วค่ะ หนูให้พี่เทมส์ก่อนเลย” ฉันว่าพลางบรรจงคีบหมูลงบนจานของหนุ่มหล่อเกินต้าน

“เดี๋ยว! ทำไมเราไม่ทานก่อนล่ะ เราเป็นคนย่างนะ”

“ไม่ได้สิคะ ต้องให้ผู้มีพระคุณก่อน” ฉันฉีกยิ้มหวาน ก่อนจะพลิกหมูไปมาและทยอยคีบออกจากเตาเพราะมันสุกไล่เลี่ยกัน

“อ้าว! ทำไมพี่เทมส์ยังไม่ทานละค่ะ” ฉันร้องถามเมื่อเห็นคนตรงหน้ายังไม่เริ่มทานแต่อย่างใด

“รอเราไง” โหย! คำตอบจะน่ารักไปไหนคะคุณพี่ ถ้าสาวอื่นได้ยิน มีหวังต้องตกหลุมรักหนุ่มหล่อเกินต้านคนนี้แบบไร้ข้อกังขาแน่นอน

“งั้นหนูทานเดี๋ยวนี้แหละค่ะ พี่เทมส์จะได้ไม่ต้องรอ” ฉันบอกอย่างเกรงใจพลางใช้ผ้าเย็นเช็ดมืออีกรอบ หยิบใบงาเกาหลีมาวางบนจาน คีบหมูลงบนผักก่อนจะทำการม้วน

“ไม่ใส่เครื่องเคียง?” น้ำเสียงประหลาดใจของพี่เทมส์ทำให้ฉันเงยหน้าแล้วยิ้มเขิน

“ไม่อ่ะค่ะ หนูไม่ชอบกิมจิ เครื่องเคียงอย่างอื่นหนูก็ไม่ทาน หนูทานแค่หมูกับใบงาเท่านั้น”

“เชื่อละว่าเลือกกิน” พี่เทมส์ยิ้มมุมปาก

“ถึงหนูจะเลือกกินแต่หนูไม่ผอมนะคะ”

“เรานะไม่ผอม หน้าก็เล็ก ตัวก็บาง เราควรเพิ่มน้ำหนักด้วยซ้ำ” พี่เทมส์เลิกคิ้วเหมือนขำที่ฉันบอกว่าตัวเองไม่ผอม

“แต่หนูมีแก้มค่ะ” ว่าแล้วฉันก็ใช้มือข้างที่ไม่เปื้อนบีบแก้มตัวเองโชว์ให้ดู “เห็นมั้ยคะ แน่นมาก”

“คิดมาก เรายังทานได้อีกเยอะ อีกอย่าง...ผู้ชายบางคนมองว่าเด็กผู้หญิงมีแก้มน่ารักนะ”

เอ๊ะ! นี่คือปลอบใจฉันอยู่ใช่ป่ะ ถ้าใช่ก็ขอบคุณละกัน พอคิดได้ฉันก็ยิ้มตาหยีให้พี่เทมส์ ก่อนจะหยิบหมูย่างที่ห่อแล้วเข้าปาก อ้ำ!

“เป็นไง ผ่านมั้ย” หือ! พี่เทมส์ยิ้มมุมปากอีกละ ฉันเผลอทำอะไรอ๊องๆ อีกแล้วสินะ

“ผ่านค่ะ พี่เทมส์ก็รีบทานเถอะ เย็นหมดแล้วมั้งเนี่ย” ฉันพยักหน้าชวน หนุ่มหล่อเกินต้านหัวเราะในลำคอ ก่อนจะคีบหมูใส่ปากบ้าง

“เป็นไงคะ ผ่านมั้ย” ฉันตาโตถามกลับ

“ก็โอเค” ฉันยิ้มแฉ่งในคำตอบก่อนจะลงมือทานอย่างเป็นเรื่องเป็นราว

I will always remember. The day you kissed my lips. เอ้า! มือถือส่งเสียงร้องในขณะที่ฉันกำลังย่างหมูอย่างเมามันอีกรอบ

“เดี๋ยวพี่เปิดโฟนให้” พี่เทมส์บอกเมื่อเห็นฉันมือไม่ว่าง

“ขอบคุณค่ะ” พอฉันพูดขอบคุณ พี่เทมส์ถึงเอื้อมมือมากดรับสายพร้อมทั้งเปิดโฟน

“หมายความว่าไงพีช” น้ำเสียงร้อนรนที่ดังมาตามสายทำให้ฉันแอบอมยิ้ม ไม่ต้องดูหน้าจอฉันก็รู้ว่าใครโทรมา หึ! พี่เบสคงเห็นรูปที่ฉันลงในไอจีแล้วสิ

“อะไรของพี่ โทรมาพูดเรื่องไร พีชไม่เห็นเข้าใจเลย”

ซะเมื่อไหร่กันล่ะ! ฉันแกล้งทำเป็นไขสือทั้งที่เข้าใจดีเลยล่ะ วิญญาณโอตาขุกำลังเข้าสิงพี่เบส หนำซ้ำยังร้อนรนเมื่อเห็นฉันกำลังจะดูอนิเมะเรื่องโปรดก่อนเข้าโรงฉายจริง

“ทำไมเราถึงได้ดูยูตะรอบสื่อ” เห็นป่ะบอกแล้ว พี่เบสกำลังทุรนทุรายเรื่องนี้จริงๆ

“พีชไม่บอกพี่เบสหรอก” ฉันพูดอย่างเล่นลิ้น กะกวนพี่ชายเล่นให้สาแก่ใจ ฮึ! เห็นแฟนดีกว่าน้อง ต้องเอาคืนแบบนี้ล่ะ

แกร๊ง! เสียงวางตะเกียบลงบนจานของร่างสูงใหญ่ฝั่งตรงข้ามทำเอาฉันที่กำลังลอบยิ้มในความบ้าคลั่งของพี่ชายถึงกับสะดุ้ง

พี่เทมส์ยกน้ำอัดลมขึ้นมาดื่มด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ หรือพี่เค้าจะรำคาญเสียงเราสองคนพี่น้องคุยกันโหวกเหวก... หน้าหล่อเหลาไร้ที่ติเลยดูหงุดหงิดอย่างนั้น

“ขอโทษค่ะเดี๋ยวหนูปิดโฟนดีกว่า” ฉันรีบบอกอย่างเกรงใจ

พี่เทมส์ยกมือเป็นเชิงห้ามพลางส่ายหน้า อ้าว! ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องเสียง หรือฉันจะย่างหมูแข็งไป งั้นต้องตั้งใจมากกว่าเดิมแล้วสิ คิดได้ฉันก็รีบพลิกหมูบนเตาไปมา

“คุยกับใครอ่ะ แต่เรื่องนั้นช่างมัน ว่าไง? จะบอกพี่ได้ยังว่าได้บัตรรอบสื่อมาได้ไง” น้ำเสียงของพี่เบสยังคงร้อนรนไม่หาย ฮ่าๆ สะใจที่ได้แกล้งพี่ชายตัวเองผิดมั้ย?

“ทำมะ เกิดอยากดูหนังกับพีชขึ้นมาแล้วสิ แต่เสียใจด้วยนะ งานนี้พี่เบสอดค่า” ว่าละฉันก็หัวเราะคิกคัก ตาก็มองหมูในเตาไปด้วย

“ไอ้พีช!” น่าน! เรียกน้องว่าไอ้แล้ว

“อ๊ะๆ เดี๋ยวฟ้องคุณป้าเลยว่าพี่เบสเรียกพีชว่าไอ้ คุณป้าสอนว่าไง... เป็นพี่ชายต้องพูดจากับน้องดีๆ เพราะน้องเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ” ฉันยกคำพูดของคุณป้าขึ้นมาอ้าง

“เออ! ด้าย!” พี่เบสลากเสียงยาวในลำคอเหมือนตัดปัญหา “เจรจาสงบศึก จะบอกได้ยัง ได้ตั๋วรอบสื่อมาไง”

“รุ่นพี่ของพีชให้มา” ฉันบอกพลางเงยหน้ามองพี่เทมส์

อ้าว! นี่งงนะ เมื่อกี้หน้าตายังดูหงุดหงิดเหมือนอยากเหวี่ยงใครอยู่เลย ไหงเวลานี้กลับเป็นปกติละ อารมณ์เปลี่ยนง่ายราวกับสับสวิตซ์เลยค่ะคุณพี่

“ได้มากี่ใบ” คำถามของพี่เบสทำให้ฉันกลับมาสนใจพี่ชายอีกครั้ง พร้อมทั้งเริ่มคีบหมูที่สุกแล้ววางลงบนจาน

“ถ้าพีชบอกว่าสอง พี่เบสจะนั่งเครื่องจากเชียงใหม่มาดูกับพีชว่างั้น” ฉันถามอย่างเล่นลิ้น

“ไม่น่าถาม ก็ใช่ไง” ว่าละ...ต้องเป็นแบบนี้

“ไหนวันก่อนบอกรอดูพร้อมแฟน กลับลำเร็วจังนะคะคุณว่าที่หมอฟัน” ฉันอดแซะไปทางสายไม่ได้

“เรางอนพี่ใช่มะ” พี่เบสถามเหมือนสำนึกผิด อ่ะ! ไม่แกล้งละก็ได้

“เปล่าสักหน่อย พีชได้ตั๋วมาใบเดียว อีกใบเป็นของรุ่นพี่”

“งั้นแล้วไป นึกว่าได้มาสองแล้วไม่ยอมบอกพี่”

“แหม! ถึงพีชจะแอบน้อยใจเล็กๆ ที่พี่เบสเห็นแฟนสำคัญกว่าน้องสาวคนนี้ แต่ถ้าพีชได้ตั๋วมาสองใบ ยังไงก็ต้องเรียกพี่เบสมาดูด้วยกันป่ะ พีชจะใจร้ายกับพี่ชายสุดที่รักได้ลงคอเหรอ” ฉันพูดอย่างเอาใจ

“เหอะ ให้มันจริง ดูเผื่อพี่ด้วยล่ะ”

“พีชรู้หน้าที่ตัวเองดีน่า งั้นพีชขอทานข้าวก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน”

“ได้! ดูแลตัวเองด้วย มีเรื่องไรก็โทรมาล่ะ” ถึงห้านาทีก่อนพี่เบสจะโฉ้งเฉ้งใส่ฉัน แต่ความพี่น้องอ่ะเนอะ ยังคงเป็นห่วงเหมือนเดิมแม้จะอยู่ไกลกันก็ตาม

“รับทราบค่ะ บ๊ายบาย” จากนั้นสายก็ตัดไป ฉันเงยหน้ามองพี่เทมส์ก็เห็นว่าอีกฝ่ายมองมาอยู่ก่อนละ

“ไม่ยักรู้ว่าเรามีพี่ชาย” พี่เทมส์ถามด้วยสีหน้าเหมือนแปลกใจ

“หนูมีลูกพี่ลูกน้องค่ะ พี่ชายหนึ่ง พี่สาวอีกหนึ่ง เราสามคนถูกเลี้ยงมาด้วยกันเลยสนิทกันมาก” ฉันยิ้มแล้วก็อดคิดถึงพี่เบสและพี่เค้กไม่ได้ ชีวิตวัยรุ่นตอนต้นของฉันเติบโตมาพร้อมกับพี่ทั้งสองคนเลยน้า เมื่อไหร่จะถึงช่วงวันหยุดเนอะ เราสามคนจะได้เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาสักที

ดีใจที่มีนักอ่านติดตามเรื่องนี้มากขึ้นแล้ว ถ้าชอบความฟิลกู้ดความน่ารัก พี่เทมส์กับลูกพีชตอบโจทย์แน่นอนค่า ขอบคุณที่ติดตามกัน คอมเม้นท์ให้กันนะคะ ขอบคุณจากใจ