เขาว่ากันว่า...หนุ่มวิศวะหล่อเกินต้านจีบฉัน

พี่เทมส์จีบแก!

ฉันว่าฉันคิดผิดแหละ... ไปๆ มาๆ ชักไม่อยากไปดูหนังกับพี่เทมส์แล้วง่ะ

คือตอนแรกตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูบไง เห็นเป็นอนิเมะที่รอมานานแถมอารมณ์อยากไปขิงพี่เบสด้วยเลยตอบตกลงทันที แต่พอมีเวลามาไตร่ตรอง... ฉันว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่

ถ้าเกิดแฟน กิ๊ก คนคุยหรือแฟนคลับทั้งหลายแหล่ของพี่เทมส์รู้เข้า มีหวังฉันโดนหยุมหัวแน่ บรึ๋ย!

ครั้นจะแคนเซิลก็กลัวโดนหมายหัวอีก ก็เห็นอยู่ว่าพี่เทมส์เวอร์ชั่นพี่ว้ากดุแค่ไหน ขนาดเด็กปีหนึ่งคณะวิศวะที่ว่าซ่าส์... เจอแค่สายตาของคุณพี่ท่านยังนั่งเกร็งอ่ะ ขืนฉันต่อสายโทรไปบอกว่าหนูไม่ไปดูหนังกับพี่แล้วนะคะ มีหวังตอนรับน้องโดนว้ากอยู่คนเดียวจนร้องไห้แน่เลย ฮือ! หนูกลัว

หนำซ้ำตอนนี้ฉันยังรู้สึกผิดที่ปิดบังพวกฝันอีก โอย! หาวิธีลงสวยๆ ไม่ได้สักทาง

“พวกแก ฉันมีเรื่องจะบอกแหละ” เมื่อความลับมันจุกอกมาหลายวัน ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะสารภาพ

ก็แบบไม่อยากเห็นเพื่อนสนิทต้องเสียความรู้สึกถ้าดันมารู้ทีหลังน่ะสิ แต่เรื่องนี้ใช่ว่าจะพูดในที่ไหนก็ได้ เพราะงั้นฉันเลยเลือกในห้องของฝันนี่แหละ...เหมาะสุดละ

“ไรเหรอ” แก้มยุ้ยที่กำลังตักไอติมใส่ปากเลิกคิ้วถาม ฝันกับเอมที่กำลังผลัดกันชิมเค้กก็หันมามอง

“ถ้าฉันบอก พวกแกต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่กรี๊ด” ฉันทำตาปริบๆ อย่างออดอ้อน

“เรื่องคอขาดบาดตายรึเปล่า” ฝันตาโตถาม

“สำหรับฉันไม่ถึงขนาดนั้น แต่สำหรับพวกแกสามคน... ไม่แน่ใจ” ฉันตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ พลางตักคัสตาร์ดใส่ปากแก้เครียดไปด้วย

“อะไรของแกอ่ะพีช” เอมทำหน้างง “พูดมาซะต่อมเผือกของฉันทำงานเลย”

“นั่นดิ อยากรู้ละเนี่ย” ทั้งแก้มยุ้ยกับฝันต่างพยักหน้าพร้อมกัน

“ก็ไม่มีไรมากหรอก” ฉันเกริ่นนำให้ดูเป็นเรื่องเบสิก (หรา) แต่สามคนนี้ดันมองมาตาไม่กะพริบจนแอบเกร็งละเนี่ย ฉันสูดลมหายใจนิดหน่อยก่อนจะพูดออกมาด้วยความเร็วขั้นสุด “พี่เทมส์ชวนฉันไปดูหนังน่ะ”

แกร๊ง! ทั้งสามปล่อยช้อนลงบนจานในเวลาไล่เลี่ย มองฉันตาโตเท่าไข่ห่าน นิ่งไปสักพัก

“กรี๊ดดด!” ก่อนจะพากันกรีดร้อง แย่งกันพูดจนฉันได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ค้านไม่ทันเลยทีเดียว

“อ๊าย! ฉันบอกแล้วไงว่าพี่เทมส์ชอบแกแถมจีบแกด้วย... ทีนี้เชื่อยัง?” ฝันระรัวถาม

“ฉันเขินแทนแกเลยอ่ะพีช หล่อนทำบุญด้วยอะไรยะ” แก้มยุ้ยว่าแล้วทำตัวบิดไปบิดมาเหมือนเขินๆ

“ขนาดพี่เฮ้ดว้ากที่โคตรดุยังโดนแกตก... แกคือแรร์ไอเท็มตัวจริงเลยอ่ะพีช” เอมยกโป้งให้ฉันด้วย

“หยุ๊ด! พวกแกฟังฉันก่อน” ฉันยกสองมือขึ้นห้าม ทั้งสามยอมเงียบลง แต่อะไรคือการมองมาด้วยสายตาล้อเลียนคะ...เดี๋ยวไม่เล่าให้ฟังเลยนี่ โด่! “ดูปากลูกพีชนะคะ พี่เทมส์ไม่ได้จีบฉัน”

“โธ่! พีช แกเลิกปฏิเสธความจริงได้แล้วเหอะ พี่เขาเข้าหาแกเพราะเขาจีบแกจริงๆ” ฝันว่าพลางถอนหายใจเหมือนเหนื่อย สีหน้าท่าทางเหมือนคร้านจะเถียงอะไรทำนองนั้น

“ไม่ได้จีบ” ฉันยืนยันด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่สามสาวดันถอนหายใจยาว

“ถ้าไม่จีบ พี่เค้าจะชวนแกไปดูหนังทำไม คิดสิพีช” แก้มยุ้ยกอดอกถาม มองฉันเหมือนคาดคั้นในคำตอบ

“ก็พี่เทมส์ได้ตั๋วรอบสื่อมา พวกเพื่อนพี่เขาไม่มีใครดูอนิเมะเรื่องนี้ พี่เทมส์เลยลองชวนฉันดูก็เท่านั้น” ฉันยกไหล่ตอบตามความจริงอย่างง่ายๆ

“เห็นป่ะ? ก็นั่นแหละที่เรียกว่าจีบ ผู้หญิงมีเยอะแยะ ทำไมถึงเลือกชวนแค่แกด้วย” เอมเลิกคิ้วถาม

“พี่เค้าบอกว่าเห็นฉันเรียนเอกญี่ปุ่น น่าจะชอบพวกอนิเมะเลยลองชวนดู”

“เจรงงงง” เอ้า! ไหงสามคมนี้ลากเสียงยาวเหมือนไม่เชื่อล่ะ

“ก็จริงน่ะสิ ฉันโกหกทำไม” ฉันตอบเสียงหนักแน่น

“เดี๋ยวนะๆ” ฝันยกมือขึ้นถาม “อนิเมะที่ว่าคือเรื่องที่แกโพสในไอจีเมื่อวันก่อนรึเปล่า”

“อื้อ เรื่องนั้นแหละ” ฉันพยักหน้ารัวๆ “ฉันโพสตอนกลางคืน เที่ยงอีกวันตอนพี่เทมส์มาเอาเสื้อช็อปคืนก็ออกปากชวน”

“แปลกมาก อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนั้นวะ” เอมพึมพำด้วยสีหน้าขบคิด “แล้วแกตกลงหรือปฏิเสธล่ะ”

“ตอนแรกก็ตกลงแหละ แต่ตอนนี้ว่าจะโทรไปปฏิเสธละ” ฉันถอนหายใจยาวเพราะกลัวเอฟเฟกต์ที่อาจ จะตามมาในอนาคต

“เฮ้ย! ทำไมแกจะปฏิเสธล่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะพวกฉันสามคน” แก้มยุ้ยถามหน้าตื่น ฝันกับเอมก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน

“เปล่า” ฉันส่ายหน้า ถอนหายใจเฮือกใหญ่ บอกความรู้สึกแบบไม่ปิดบัง “ฉันมาลองคิดดู ฉันกลัวแฟนคลับพี่เทมส์รู้เข้าแล้วจะโดนแกล้งโดนหมั่นไส้อีก ละอีกอย่างถ้าแฟนหรือคนคุยของพี่เทมส์รู้... จากที่มันไม่มีอะไรเลย อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ฉันไม่อยากเป็นตัวทำลายความสัมพันธ์ของใคร”

“แต่ที่ฉันรู้มาจากพวกรุ่นพี่ในเอก พี่เทมส์ยังไม่มีแฟนนะเว้ย” เอมรีบชิงพูดก่อนใครเพื่อนแถมพยักหน้าชวนเชื่ออีกแน่ะ

“ก็อาจจะมีคนคุยที่ไม่ให้คนอื่นรู้” ถึงฉันจะฝ่ายพูดเองแต่ใจมันดันโหวงเหวงพิกล... เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ยเรา?

“คนคุยที่ว่าก็คือแกไง ไม่งั้นพี่เค้าจะขอเบอร์ขอไลน์แกทำไม” ฝันยักคิ้วด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

“บ้าเหอะ ใช่ที่ไหนเล่า” ฉันย่นจมูกใส่แม่คนชอบชงแห่งปี “พี่เทมส์ไม่เคยทักมาเลยถ้าไม่จำเป็น แต่ไงก็เถอะ... ฉันจะโทรไปยกเลิกละ” แม้จะกลัวโดนเฉ่งก็ตามอ่ะนะ ฮือ!

“แล้วแกไม่กลัวพี่เทมส์ว้ากใส่เหรอ ตอนรับน้องฉันแทบไม่กล้าเงยหน้ามองพี่เขาเลย คนอะไรไม่รู้หล่อมากแต่โคตรดุ” แก้มยุ้ยหยีตาย่นคอแสดงความกลัว เล่นเอาพวกเราที่เหลือสยองไปด้วย

“กลัวดิ กลัวมากด้วย” พูดแล้วอยากร้องไห้ ไม่น่าเผลอรับปากตกลงแต่แรกเลย แง!

“งั้นฉันว่าแกไปกับพี่เทมส์เหอะ อย่ามาเสี่ยงโดนว้ากนอกรอบเลยไม่คุ้ม ยังไงเราสามคนก็ปิดปากเงียบอยู่ละ ไม่มีใครรู้ว่าแกกับพี่เขาไปดูหนังด้วยกันหรอก” เอมสรุปเสร็จสรรพ์ แถมฝันกับแก้มยุ้ยยังพยักหน้ารัวๆ อีกด้วย

เอาฟะ! ไปก็ไป ยังไงก็ดีกว่าโดนหมายหัวจากพี่เฮ้ดว้ากล่ะเนอะ...รึเปล่านะ!