บทที่4 ความจริงเรื่องคุณแม่
ร้านอาหารจีนตงตง
“ไอ้คุณวินเซนต์มาได้สักทีนะครับ”น.พ. โรมกล่าวทักทายเพื่อนผู้มาใหม่ โรมเป็นคนที่มีงานรัดตัวเยอะที่สุดในบรรดาเพื่อนๆของเขา หมอหนุ่มทำงานจนแทบจะไม่มีเวลาปลีกตัวไปทำอย่างอื่น
“มากันครบแล้วเหรอ”วินเซนต์เอ่ยถามขึ้นแบบไม่ต้องการคำตอบเพราะเพื่อนทุกคนของเขาอยู่ในห้องนี้แล้ว
“เออดิ ขาดแต่มึงนั่นแหละช้าตลอด”คริสเตียนตอบแซะชายหนุ่มเล็กน้อยที่เขามักจะมาช้าตลอดจนเพื่อนชิน
“ก็รถมันติด”วินเซนต์ตอบแบบขอไปที ความจริงรถมันไม่ได้ติดขนาดนั้นแต่เป็นเขาเองที่เลิกประชุมช้า
“ข้ออ้าง”ไม่วายที่คริสเตียนจะพูดแซะชายหนุ่มอีกครั้ง แต่ถึงแม้เขาจะชอบแซะวินเซนต์แค่ไหน แต่มันก็แค่สีสันเท่านั้นเขาไม่ได้คิดจริงจังกับสิ่งที่พูดออกไป เช่นเดียวกับวินเซนต์เขาก็รู้ว่าคริสเตียนชอบหยอกเล่นกับเขาแบบนี้ประจำ
“พวกมึงสั่งกันยัง”วินเซนต์เอ่ยถามขึ้นเมื่อไม่เห็นอาหารบนโต๊ะสักจาน
“เรียบร้
