อชิระพาตาหวานกลับถึงกรุงเทพฯ ในช่วงเย็นหลังจากที่ใช้ใจและร่างกายผูกพันกันอยู่หลายชั่วโมง
เขาทำอาหารเย็นให้ตาหวานกินอย่างง่ายๆ ก่อนที่ทั้งสองจะมานั่งพูดคุยกันในห้องดูหนัง หยอกล้อกันไปมาอย่างสนุกสนาน โอบกอด หอมแก้มกันและกัน จนอคิณที่กลับมาถึงและเดินตามหาทั้งสองคนต้องชะงักงันให้กับภาพความใกล้ชิดที่ได้เห็น
“อ้าว พี่คิณกลับมาแล้วหรือคะ” ตาหวานที่หันไปเห็นอคิณทักทายเขาเสียงใส “ไปเที่ยวมาเป็นยังไงบ้างคะ”
“ก็สนุกดี” อคิณที่รีบขจัดความรู้สึกบางอย่างทิ้งไปยกยิ้มให้ตาหวาน ก้าวมานั่งข้างๆ เธอ “พี่มีของมาฝากตาหวานด้วยนะ อยู่ในห้องครัว”
“จริงเหรอคะ งั้นตาหวานไปดูก่อนนะคะ” ตาหวานหันไปบอกอชิระ ที่โยกหัวคนตัวเล็กเบาๆ อย่างมันเขี้ยวก่อนจะอนุญาต
“ไปสิ”
ตาหวานฉีกยิ้มกว้าง ตอนนั้นเองที่อคิณสังเกตเห็นว่าแววตาที่ตาหวานและอชิระใช้มองกันดูอ่อนเชื่อมขึ้น แต่เขาไม่พูดอะไร รอจนตาหวานออกจากห้องไปจึงทักน้องชายเ
