โรงหนังที่อคิณให้คนเหมาโรงให้เป็นแบบพิเศษที่มีแค่โซฟาเบดให้นอนดูภาพยนตร์ได้อย่างสบาย
ด้วยความที่ตาหวานตัวเล็กทำให้เธอสามารถแทรกนั่งตรงกลางระหว่างอคิณกับอชิระที่ตามมาทีหลัง แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ขึ้นไปนั่งเกยบนตักของอคิณและอชิระตลอดเรื่องเพราะความหวาดกลัวเนื้อหาของภาพยนต์ที่ดูอยู่
“เราเนี่ยนะ กลัวผีขนาดนี้แต่ชอบดูหนังผี แล้วคืนนี้จะนอนหลับไหมเนี่ย” อชิระบ่นตาหวานด้วยความเป็นห่วง มือหนาก็ช่วยคลุมผ้าห่มร่างเล็กจนมิดชิดเพราะแอร์ที่เย็นฉ่ำแล้วกอดร่างของตาหวานเอาไว้
“พี่ชิระกับพี่คิณก็ช่วยกันกล่อมตาหวานสิคะ กรี๊ดดด” ตาหวานที่เงยหน้าขึ้นมาอ้อนจนเห็นฉากหลอนซุกใบหน้าเข้าหาอชิระที่รีบลูบหลังเล็กเบาๆ อคิณตบสะโพกเล็กที่อยู่บนหน้าขาของเขาราวกับกล่อมเด็ก ทั้งขำทั้งเอ็นดูท่าทางคนตัวเล็กที่ทำใจกล้าจะดูหนังผี
ตาหวานหวีดร้องทุกครั้งที่มีผีโผล่ออกมา ร่างของเธอเคลื่อนไหวบนตัวของสองหนุ่มไม่หยุดทำให้พวกเขาเริ่
