“ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไง?” น้ำเสียงของอรไพลินอ่อนลง เธอหวั่นใจ คำขู่ของชายหนุ่มรุ่นลูกทำให้เธอสะดุ้งในใจไม่น้อย
“คุณหมายความว่าจะให้เราทั้งคู่ ไปร่วมงานแต่งนัง…เอ่อ ลูกสาวใช่ไหม?” แววตาของอรไพลินเปล่งประกาย ความดีใจที่เธอพยายามปิดบังแทบจะหลุดออกมา แต่สายตาคมดุของติณณภพก็ไม่ให้สิ่งใดรอดพ้นไปได้
“เธอสมควรได้รับมัน แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกคุณสมควรที่จะไปยืนอยู่ตรงนั้น” ติณณภพพูดเสียงเย็น ดวงตาคู่คมเหมือนเข็มแหลมที่พร้อมแทงตรงเข้าไปในใจ ถ้าหากยังมีใครที่คิดจะลองดีอีก
“ระหว่างนี้ก็ทำตัวให้ดีเข้าไว้ล่ะ ถ้ายังอยากได้ผลประโยชน์ที่มาจากลูกสาวของพวกคุณอยู่” คำพูดของติณณภพแม่นยำ ราวกับเขามองเห็นทะลุไปถึงจิตใจและความคิดที่แอบซ่อน ว่าอรไพลินและยศศักดิ์ต้องการอะไรจากลูกสาวคนเล็กของพวกเขา
“เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม คุณยศศักดิ์?” ติณณภพเน้นคำ โดยเฉพาะกับยศศักดิ์ตัวการผู้พร้อมจะกอบโกยทุกอย่างไปจากฐานิ
