ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสองแล้ว คีตีกายังคงมุ่งมั่นกับการระบายสีภาพวาด ทุกครั้งที่เธอทำงานเธอจะลืมเวลาไปเสียหมด ตอนอยู่ฝรั่งเศสยังดีที่มีแอนนี่คอยดูแล เธอเลยไม่เคยอดข้าวอดน้ำแต่ตอนนี้เธออยู่คนเดียว เรื่องที่ไม่สำคัญพวกนั้น เธอไม่ได้สนใจมันเลย
“จะตีสามแล้วเหรอเนี่ย ลืมดูเวลาเลยแฮะ” ว่าแล้วก็วางมือทุกอย่างลง ร่างบางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงถอดผ้ากันเปื้อนไปแขวนไว้ที่เดิม ในจังหวะที่กำลังจะเดินเข้าไปอาบน้ำเสียงโทรศัพท์เธอดังขึ้น เลยต้องเปลี่ยนเส้นทางมารับสายคนที่โทรมา
“ฮัลโหล” ปลายสายไม่ได้ตอบกลับ จนหญิงสาวต้องยกโทรศัพท์ออกมาดูเผื่อว่าเขาอาจจะวางไปแล้ว แต่กลับต้องขมวดคิ้วเมื่อเวลาในการโทรยังคงเดินไปเรื่อย ๆ
“ถ้าไม่พูดฉันจะวางแล้วนะ” เขาคงจะโทรผิดนั่นแหละ นี่ก็ดึกมากแล้วคงจะเมาแล้วเผลอกดโดน ร่างบางกำลังจะกดวางดันได้ยินเสียงจากคนในสายซะก่อน
“ทำไมยังไม่นอน” ถึงจะไม่เข้าใจที่เขาถาม แต่ก็ตอบกลับไปตา
