คีตีกาตาโตมองคนที่พึ่งเข้ามาร่วมโต๊ะด้วยความตกใจปนแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรแถมยังชวนน้องสามีนั่งร่วมโต๊ะด้วยกันเลย
หมอตฤณมองไปอีกด้านอย่างรำคาญ พลางดึงสีหน้าและแววตาให้คนมาใหม่รู้ว่าเขากำลังไม่พอใจและรำคาญสุดๆ แต่มีเหรอว่าเด็กดื้อไม่สนใจใครอย่างลูกศรจะแคร์ เพราะเธอเห็นว่าพี่สะใภ้ตัวเองนั่งกินข้าวกับเขาตั้งแต่อยู่ในรถตอนขับรถผ่านพอดี เลยรีบบอกให้คนขับรถวนกลับมา
“ขอบคุณค่ะพี่ สะใภ้ ของหนู หนูกำลังอยากกินส้มตำอยู่พอดีเลย” ลูกศรเน้นคำว่าสะใภ้ไปทางหมอหนุ่ม จนเขาหันมาสบตากับเธอนิ่ง
“ไม่เป็นไรจ่ะ แล้วนี่ไปไหนมาเหรอ” หญิงสาวหันไปมองทางรถตู้ของสาวน้อย ก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้กับผู้จัดการส่วนตัวของเธอ
“พึ่งกลับมาจากงานน่ะค่ะ วันนี้หนูมีไปโชว์แถวชานเมือง”
“เก่งจังเลยนะตัวแค่นี้เอง”
“โตแต่ตัว สมองไม่ค่อยมี”
“อะไรนะคะ” ลูกศรได้ยินหมอหนุ่มพูดออกมาไม่ชัด เพราะเสียงของเขาเหมือนเป็นเสียงบ่นเบาๆ แต่
