TEMSIB SAYS…
“ไอ้ร้อย มึงมากอดกูทำไม! กูไม่ใช่ไอ้เดย์!” ร่างสูงพอๆ กับผมสบถแล้วดันร่างออก เขาตีหน้าหงุดหงิดก่อนจะบุ้ยบ้ายไปอีกทางนึง ผมสตั๊นและมองตามสายตามัน ใบหน้าหวานแต่คมเฉือนใจพร้อมกับผ้าเช็ดตัวพาดบ่า เรือนผมยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงและคิ้วผูกเข้ากันแบบนั้นมันทำให้ผมนึกถึงใครบางคน...
...
...เฮ้ย!! ไอ้ไนท์มาอยู่นี่ได้ไง!
“มึงจะมาทำไมอีก นี่คิดแผนชั่วๆ ไว้ใช่ไหม?” เสียงของตัวประกอบไม่ค่อยเข้าหูผมเมื่อนัยน์ตาสีน้ำตาลสบตากันกับร่างเล็กกว่าพร้อมผ้าเช็ดตัวพาดบ่า
“ทำไมมึง...” เสียงของผมขาดหายเข้าไปในลำคอก่อนที่คนถูกมองจะเหยียดยิ้มกว้าง
“แหม ผัวร้อยมาหาหนูเดย์แต่เช้าเลย สงสัยจะคิดถึงแรงสินะ”
“...”
ผมนิ่ง.... หนูเดย์? หนูเดย์อะไรของมันวะ! เพราะรูปโปรไฟล์เฟสบุ๊คของไอ้เดย์ดันเป็นรูปหมี แถมผมก็ขี้เกียจกดเข้าไปดูภาพอื่นๆ มันด้วย เสียเวลา ผมเลยไม่มั่นใจว่าใครเป็นใคร ถามไอ้ร้อยมาก็แค่ยิบย่อย...
