ฉับพลัน ร่างบอบบางพยายามใช้มือดันบุรุษตรงหน้าให้พ้นตัว นางค่อยๆ เปล่งเสียงอันแหบแห้ง “อย่าคิด..จะ.. มาเอาเปรียบ..ข้า” เยว่ซินจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกไม่พอใจ พลางหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า
ใบหน้าเรียบนิ่งของชายหนุ่มพลันคลี่ยิ้มออกมา เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าทางไม่พอใจตน
“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำเยี่ยงไร ในเมื่อแรงจะด่าข้าเจ้ายังไม่มี” เฟยหลิงจ้องมองนางอย่างยียวน แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้นาง
“ไม่ต้อง!” เยว่ซินปัดมือเขาทิ้ง แต่บุรุษตรงหน้ากลับหลบทัน “นี่เจ้า!....” หญิงสาวจ้องมองคนตรงหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาก็ไม่ปาน
เฟยหลิงเอื้อมมือไปกุมมือเรียวงามที่กำลังจะประทุษร้ายเขา พลางคลี่ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะก้มไปกระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆ “หากเจ้ายังดื้อด้านอยู่อย่างนี้ ข้าจะจูบเจ้าได้ยินหรือไม่”
ร่างบอบบางหยุดนิ่งในทันที “เจ้ากล้ารึ?”
เยว่ซินพยายามผลักร่างชายหนุ่มออกจากตนอ
