“ข้าทำผิดอันใด...เหตุใดผู้คนต่างทำร้ายข้า” แม้แต่คนที่นางคิดว่าเขาจะรัก กลับเป็นคนที่ทำร้ายนางอย่าง เลือดเย็น บนโลกใบนี้แท้ที่จริงแล้วมีพื้นที่ว่างพอที่จะให้นางยืนอยู่หรือไม่ หรือมีไว้เพียงคนที่เห็นแก่ตัวเท่านั้น…
หยาดน้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลรินลงมาหยดแล้วหยดเล่า แต่ก็ไม่สามารถลบเลือนรอยแผลเป็นที่เต็มอยู่บนแก้มนวลนั้น ได้
ริมฝีปากบางยกขึ้นยิ้มเย้ยหยันต่อโชคชะตาของนาง “หากวันนี้ข้าต้องตายจากไป...จะมีผู้ใดบ้างไหมที่จะทวง ความยุติธรรมให้แก่ข้า จะมีผู้ใดไหมที่จะสนใจไยดีข้า”
ท่านตา...หากข้าไม่สามารถเก็บความลับของท่านต่อไปได้...ท่านจะโกรธข้าหรือไม่ หากวันนี้ข้ายอมละทิ้งความเป็นเซียน...ท่านจะต่อว่าข้าหรือเปล่า ข้าไม่อยากจะมีชีวิตที่อัปยศอดสูเยี่ยงนี้ ท่านตา...ท่านปล่อยให้ข้าได้ชำระหนี้แค้น ครั้งนี้ด้วยเถิด หากพรุ่งนี้ข้าต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับไฟนรกที่แผดเผาร่างของข้าจนแหลกเหลว ข้าสัญญาว่าจะไม่ปริป
