บทที่30 เสือกินข้าว<ต่อ>

995 คำ

และก็ไม่น่าเชื่อว่าน้ำตาของฉันจะไม่สามารถทำให้พี่เสือสำนึกหรือยอมหยุดเพราะทันทีที่พี่เสือกลับขึ้นไปนั่งพี่เสือก็กลับไปขยับสะโพกถึงจะไม่ได้รุนแรงแต่มันก็ซ้ำเติมความเจ็บแสบที่น้องสาวฉันพึ่งได้รับ “ฮึกกก!!” ฉันมองพี่เสือผ่านม่านน้ำตา ครั้งแรกของฉันไม่มีการเล้าโลมใดๆแล้วครั้งแรกของฉันก็เสียไปให้กับคนที่เขาเกลียดขี้หน้าฉันและเห็นฉันเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์เท่านั้น แต่อยู่ๆพี่เสือก็ชะงัก สายตาที่มองมาเหมือนต้องการจะบอกอะไรกับฉันแต่แล้วก็มีแต่ความเงียบ “ข้าวเจ็บ อึกก พ่ะ….พอเถอะค่ะ เอาออกไปเถอะ” ฉันส่ายหน้าไปมา ฉันไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิดตรงกันข้ามฉันกลับนึกสมเพสเวทนาที่ตัวเองเป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์เท่านั้น “เสียใจด้วยนะแต่ฉันหยุดไม่ได้แล้ว” พี่เสือขยับสะโพกอย่างต่อเนื่องและมันก็เริ่มจะแรงและเร็วขึ้น “อืมมม อย่าเกร็ง” พี่เสือบอกฉันพร้อมกับสอบเอวเข้ามาไม่หยุด ใบหน้าเคร่งเครียดแหงนขึ้นส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม