เช้าตรู่วันต่อมา…
ตรีนุชตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียปนอ่อนเพลีย เมื่อคืนใครบางคนเอาแต่ใจจนเธอแทบไม่ได้พักผ่อน กว่าอคินจะยอมนอนก็เกือบรุ่งสาง ไม่รู้เขาไปตายอดตายอยากมาจากไหนถึงได้อึดนัก แต่จะว่าไปตอนที่เขาทาบจูบลงมาเธอก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ กลิ่นมันคล้ายเครื่องดื่มที่เธอดื่มกับเขาวันนั้นในผับ เป็นกลิ่นเฉพาะที่ไม่เหมือนของมึนเมาตัวไหนที่เธอเคยลิ้มรสมา แน่นอนว่ามันทำให้เขาอึดจนเธอเกือบตาย จำได้ว่าอคินเป็นคนบอกเองว่ามันเป็นสูตรพิเศษ
บ้าจริง ใครทำเครื่องดื่มแบบนี้ขึ้นมานะ อยากหักคอคนคิดสูตรจริง ๆ เลย
ร่างอรชรเดินออกจากห้องนอนที่เจ้าของห้องตั้งใจเปิดประตูทิ้งเอาไว้ แต่เพียงแค่กายบางเดินผ่านบานประตู ความรู้สึกร้อนราวกับเดินผ่านกองไฟก็ทำให้เจ้าที่สาวใจหายวาบ สองมือเรียวรีบยกขึ้นมาลูบท่อนแขนตัวเองเมื่อไอร้อนกระทบผิวกาย
“ถ้าสองคนนั้นเข้ามาติดในนี้จะทำยังไง” เสียงหวานพึมพำเมื่อนึกถึงสองบริวารสาว ห
