“ผมใจดีเกินไปสินะ คุณถึงได้กล้านัดมันมาเจอที่นี่” เสียงทุ้มคุ้นหูทำให้สองขาเรียวชะงักกึกเมื่อเดินหนีพนาออกมายังโรงจอดรถ ห่างจากจุดที่ยืนอยู่คือศาลของเหมันต์ ตรีนุชตั้งใจจะเข้าไปในนั้นเพราะเป็นที่เดียวในเขตผับที่พนาตามไปไม่ได้ ทว่า…หนีพนาได้ก็มาเจอกับอคิน
“ไม่เกี่ยวกับนาย” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินหนี แต่มือใหญ่ของคนที่เข้ามาขวางเอาไว้ก็ทำให้ร่างเล็กขยับไม่ได้ เขาไม่ได้แค่รั้งเธอไว้ด้วยมือ แต่ทำบางอย่างกับเธอจนขยับตัวไปไหนไม่ได้ “นายทำอะไรฉัน!”
“ก็แค่ทำให้คุณหนีไปไหนไม่ได้”
บ้าจริง ไหนว่าเข้ามาในเขตผับแล้วไม่ว่าจะคนหรือผีก็ใช้ของดีหรืออิทธิฤทธิ์ใดไม่ได้ แต่ทำไมอคินถึงใช้ได้ หรือเพราะเป็นพี่ชายของไออุ่น เหมันต์ก็เลยยกเว้น?
“เลิกยุ่งกับฉันสักที ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่ นายจะมาวุ่นวายกับฉันทำไม” ดวงตาเฉี่ยวมองคนตรงหน้าด้วยความโกรธ แม้จะรู้ว่าเขาเข้าหาเพราะชอบเธอ แต่เธอนั้น…ไม่ได้ชอบเขา
“เหตุผลของ
