“เป็นยังไงบ้าง ตอนอยู่ข้างล่างดูคุณอาการไม่ค่อยดีเลยนะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนในอ้อมแขนขณะวางเธอลงบนเตียงกว้าง อคินจ้องมองตรีนุชด้วยแววตาห่วงใยปนสงสัย เขาอยากรู้เกี่ยวกับอาการป่วยของเธอ หากแต่เอ่ยปากถามกี่ครั้งเธอก็ตอบเหมือนเดิม คงต้องไปถามเหมันต์หรือไม่ก็ไออุ่น
“ดีขึ้นแล้ว” คนถูกถามตอบพลางนอนคลึงขมับตัวเองไปด้วย
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนไหม” เขาถามขณะนั่งลงข้างกายบาง
“ก็ดีเหมือนกัน” คำตอบของเจ้าที่สาวทำคนฟังขมวดคิ้วเล็กน้อย นานทีปีหนตรีนุชจะให้เขาอยู่เป็นเพื่อนด้วยความเต็มใจ
“พอคุณป่วยแล้วทำตัวน่ารักขึ้นนะ ผมชอบ” ว่าจบก็โน้มลงไปกดจูบบนเรียวปากบางแล้วผละออก จ้องมองดวงหน้าน้อยด้วยความหลงใหล
“ก็นายทำดีกับฉัน ฉันก็ต้องทำดีตอบสิ” ตอบเขาพลางมองค้อนไปด้วย ที่ผ่านมาหากอคินเข้าหาเธออย่างชายหนุ่มทั่วไปที่โปรยเสน่ห์ใส่หญิงสาวก็คงดี ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาคงดีกว่านี้...แม้ว่าจะลงเอยกันไม่ได้ก็ตาม
“แล้ว
