EP.3
1501 คำ
เช้าวันต่อมา
"อื้อออ ปวดหัวจัง" ฉันที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างแรง เห้งแน่ๆเลยฉัน เห้อ!! ไม่น่าดื่มเยอะเลยเรา
"เอ้ะ! แล้วฉันอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย" ฉันพยายามกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง ก็ได้แต่ตะลึงจนตาค้างเพราะไม่รู้ตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าที่ไหน ฉันจำได้แค่ว่าเมาอยู่ที่คลับก็แค่นั้นเอง แง้!!
แกร้ก.... เสียงเปิดประตูเข้ามาของชายคนหนึ่งที่ฉันพึ่งรู้จักเขาเมื่อวาน ก็คือ พี่เหมันต์ นั่นเอง
"ตื่นแล้วหรอครับ หลับสบายดีไหม" ผมเห็นน้องนั่งมองผมตาแป๋วอยู่ที่เตียง จึงเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆทันที
"ที่นี่ที่ไหนหรอค่ะ หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วใครเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนูค่ะ พี่ทำไรหนูหรือป่าวค่ะ" ฉันมองเขาตาค้าง ก่อนจะมองสำรวจตัวเองที่ไม่ได้ใส่ชุดเมื่อคื่นแล้ว แต่เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำกับกางเกงบ็อกเซอร์แทน ฉันจึงหันไปถามพี่เขารัวๆเพราะฉันต้องการคำตอบ
"หนูใจเย็นๆก่อนนะ พี่ไม่ได้ทำไรหนูเลย ส่วนเสื้อผ้าพี่ให้แม่บ้านมาเปลี่ยน แล้วที่หนูมาอยู่ที่นี่เพราะหนูเมายังไงล่ะ หนูเมาจนหลับสนิทไปเลย พี่ก็ไม่รู้ว่าหนูพักอยู่ที่ไหนเพราะเราพึ่งรู้จักกัน เลยได้แต่พาหนูมาที่คอนโดพี่" ผมพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจถึงเรื่องทั้งหมด เดี๋ยวจะเข้าใจผมผิดไปกันใหญ่
"แฮร่ แฮร่ จริงด้วยค่ะ หนูขอบคุณนะค่ะที่พี่พาหนูกลับคอนโดมาด้วย งั้นไม่รู้ว่าป่านนี้หนูจะไปนอนเมาอยู่ที่ไหน แฮร่ แฮร่" พอฟังพี่เขาอธิบายแล้วยิ้มแห้งเลยฉัน งื้อออ ไม่น่าปล่อยตัวเองให้เมาขนาดนี้เลยอ่ะ งื้อออ
"น้องพลอยครับ ต่อไปอย่าเมาจนทิ้งตัวขนาดนี้นะครับ ที่พูดเพราะเป็นห่วงนะครับ น้องพลอยอาจจะไม่ได้เจอคนดีเสมอไปนะครับ ป้องกันตัวเองไว้ก่อนก็ดีครับ" ผมเอ่ยเตือนน้องด้วยความหวังดี
"ค่ะ ต่อไปหนูจะไม่ปล่อยตัวเองเมาขนาดนี้แล้วค่ะ" ฉันได้แต่รับปากเขาและทำหน้าสลดอย่างน่าสงสาร
"ดีแล้วครับ แล้วหนูเป็นยังไงบ้าง ปวดหัวรึป่าวครับ" ผมถามเธอเพราะเมื่อคืนน้องดื่มไปหนักพอสมควร ตื่นขึ้นมาต้องมีอาการปวดหัวมั้งแหละ
"ปวดค่ะ ปวดมากๆเลย แฮร่ แฮร่" งื้อออ ฉันได้แต่ทำหน้าสลดพร้อมยิ้มแห้งๆตอบไป
"หึ งั้นหนูลุกมากินข้าวต้มก่อนแล้วกันนะครับ พี่สั่งแม่บ้านทำข้าวต้มไว้ให้แล้ว กินเสร็จแล้วค่อยกินยาแล้วกลับมานอนนะครับ" นั่นไง ผิดคาดซะที่ไหนล่ะ
"ค่ะ" ฉันจึงรีบลุกออกจากเตียงเดินตามพี่เขาเข้าไปในห้องครัวทันที พอมาถึงก็เห็นข้าวต้มทรงเครื่องจัดใส่ถ้วยไว้รออยู่ก่อนแล้ว
"ทานได้เลยครับ" ผมเห็นน้องมองข้าวต้มตาแป๋วเลยคงหิวแล้วสิท่า
"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับข้าวต้มถ้วยนี้" ฉันเอ่ยขอบคุณพี่เขาด้วยความจริงใจ พี่เขาดูแลฉันดีจัง ขนาดยังไม่ใช่แฟนกันนะเนี่ย ถ้าเป็นแฟนกันแล้วเค้าจะดีกับฉันขนาดไหนนะ
"ไม่เป็นไรครับ หนูทานเถอะ" รู้จักขอบคุณ ถือว่าน่ารักดี
"ค่ะ" เราทั้งคู่จึงเริ่มลงมือทานข้าวต้มไปด้วยกัน จนข้าวต้มหมดถ้วยเหมันต์จึงขอแยกตัวกับน้องไปทำงาน ส่วนน้องพลอยก็กินยาแล้วขอตัวกลับไปนอนเพราะยังปวดๆหัวอยู่
เวลา 12.00 น.
เหมันต์ที่เดินทางออกไปทำงานหลังจากทานข้าวเสร็จ เวลานี้เขาอยู่ดูงานที่คาสิโนก็รู้สึกเป็นห่วงคนที่อยู่คอนโดขึ้นมา ไม่รู้ว่าน้องดีขึ้นหรือยัง แล้วกินข้าวหรือป่าว เขาจึงลังเลว่าจะกลับไปดูน้องที่คอนโดดีไหม แต่สุดท้ายก็ทนอยู่ที่นี่ไม่ได้จึงเดินออกจากห้องทำงานมาที่รถทันที ไม่รู้เขาเป็นอะไรรู้สึกเป็นห่วงเธอแปลกๆทั้งที่เราพึ่งรู้จักกันเมื่อวานแท้ๆ
"นายครับ นายจะไปไหนครับตอนบ่ายนายมีนัดกับนักธุรกิจชาวฮ่องกงนะครับ" เจมส์เอ่ยท้วงเจ้านายหนุ่มขึ้นมาหลังจากที่เห็นท่าเจ้านายจะออกไปข้างนอก
"กลับคอนโด ถ้ากูกลับมาไม่ทันก็เลื่อนนัดออกไป" เหมันต์สั่งลูกน้องนิ่งๆตามฉบับของเขา แต่เจมส์ก็ยังสงสัยกับเจ้านายของตัวเองที่จะกลับคอนโดไปทำไม แต่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ว่า อ๋อ! มีสาวสวยคนเมื่อคื่นอยู่คอนโดด้วยนี่หว่า
"ครับๆ" เจมส์จึงตอบรับอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้เจ้านายและพานายกลับคอนโดทันที
ณ คอนโดเหมันต์
ผมที่พึ่งเดินทางกลับมาถึงคอนโด ก็รีบเดินขึ้นคอนโดมาหาเธอทันทีไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ตื่นหรือยัง
แกร้ก...
"ตื่นแล้วหรอครับ" ผมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเธอออกมานั่งเล่นที่โซฟา ดูจากสภาพเธอแล้วคงแปรงฟันอาบน้ำใหม่แล้วสินะพร้อมชุดของเธอเมื่อคืนที่เธอเอามาสวมใส่แล้ว แม่บ้านคงซักแล้วเอามาคืนเธอสินะ
"ค่ะ หนูตื่นได้สักพักแล้ว หนูหายปวดหัวแล้วค่ะ ขอบคุณพี่เหมันต์มากๆนะค่ะ หนูขอตัวกลับก่อนนะ ถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง หนูจะเลี้ยงข้าวพี่เป็นการตอบแทนนะค่ะ" ฉันเอ่ยขอบคุณพี่เขายิ้มๆ พี่เขาทั้งหล่อทั้งใจดีจัง ดีกับฉันเหลือเกิน น่ารักฉุดๆ
"ครับ เราได้เจอกันอีกแน่นอนครับ เตรียมเลี้ยงข้าวพี่ได้เลย" ผมจึงตอบเธอยิ้มๆเช่นกัน
"ด้วยความยินดีค่ะ" เราสองคนมองตากันอยู่อย่างนั้นจนเป็นฉันเองที่หลบสายตาคู่นั้นของเขา มันทำให้ฉันเขินๆพี่เขายังไงก็ไม่รู้ งื้อออ
"เอ่อ..งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ" หึยย...เขิน ต้องรีบไปก่อนแล้วอยู่แบบนี้ไม่ไหว งื้อออ
"หึ ให้พี่ไปส่งไหมครับ พี่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดี" เขินผมหรอ หน้าแดงแก้มแดงเชียว หึ น่ารักดีผู้หญิงคนนี้ ไม่เหมือนใคร
"ก็ได้ค่ะ ขอบคุณพี่อีกครั้งนะค่ะ" งุ้ยย ทำไมปากไวแบบนี้ยัยพลอย ยิ่งเขินอยู่ ปฎิเสธเป็นไหมปากเนี่ย งื้ออ เขินจัง ยิ่งอยู่ใกล้คนหล่อยิ่งเขิน คิก คิก
"งั้นเราไปกันเถอะครับ เชิญครับ"
"ค่ะ" เราสองคนจึงเดินเคียงคู่กันเดินออกมาจากคอนโด
"แล้วให้พี่ไปส่งที่ไหนล่ะครับ" ผมจึงหันไปถามเธอที่เดินมากับผมอย่างเก้ๆกังๆ คงเขินผมไม่หายสินะ น่ารักจริงๆเว้ย
"คอนโดเอกมัย 32 ค่ะ" เธอตอบผมมาด้วยเสียงหวานๆน่ารักๆของเธอ
"ครับ" ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์ที่ชวนให้ผมหลงไหลอย่างบอกไม่ถูก เราคงต้องเจอกันอีกไม่นานแน่น้องพลอย ผมจึงพาเธอขึ้นรถไปส่งที่คอนโดของเธอที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดผมมาก เดินทางแค่ 10 นาทีก็คงถึง ถ้ารถไม่ติดซะก่อน
เวลาผ่านไป 10 นาที ผมก็พาน้องมาส่งที่หน้าคอนโดของเธอ
"ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง" ฉันเอ่ยขอบคุณพี่เขายิ้มๆเขินๆ
"ไม่เป็นไรครับ"
"งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ" ฉันจึงยกมือไหว้เขาก่อนจากลา
"ครับ" ผมมองตามเธอที่เดินจากไปหายเข้าไปในคอนโด จึงได้ให้ลูกน้องขับรถออกไปได้เพื่อกลับบ่อนคาสิโนทันที เดี๋ยวจะไม่ทันนัด
"เจมส์ มึงไปสืบประวัติน้องพลอยให้กูหน่อย ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน กูขอละเอียดนะมึง" ผมอยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้ ผมอยากรู้ว่าเธอเป็นคนยังไงกันแน่ ถึงเธอจะเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนก็เถอะ
"ได้ครับ ว่าแต่นายสนใจเธอหรอครับ ผมเห็นนายมองเธอไม่วางตาเลย" ผมเอ่ยแซวนายยิ้มๆ
"เสือก" ยุ่งจริงๆเลยนะมึง รู้ดีนัก
"ขอโทษครับนาย" เขินสิท่า ที่เขาจับไต๋ได้ หึ! อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี ทำไมเขาจะไม่รู้ เขาจะมีนายหญิงก็งานนี้ล่ะเว้ย ปกตินายเขาสนใจใครซะที่ไหนกัน แค่นี้เขาก็รู้แล้ว
- ผู้เขียน
