เวลาบ่ายโมง
"อื้อออ ฉันยังไม่ตายใช่ไหมเนี่ย ทำไมฉันรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัวเลย ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับตัว หัวก็ปวดจนจะระเบิด" ฉันพยายามตื่นขึ้นมาลืมตาดูบรรยากาศรอบตัว แต่ก็แทบจะลืมตาไม่ขึ้นเลย
"ตื่นแล้วหรอครับ" ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเนื่องจากตัวน้องเริ่มขยุกขยิก คงรู้สึกเมื่อยสินะ ผมจึงดึงตัวน้องเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แต่ผมรู้สึกว่าตัวน้องจะร้อนเป็นไฟเลย นี่น้องไม่สบายเพราะผมหรอว่ะ ตายแล้วกู แค่ครั้งแรกผมก็จัดน้องจนไม่สบายเลยหรอว่ะ
"พี่เหมันต์ หนูปวดหัว ปวดตัวไปหมดเลยค่ะ" ฉันรู้สึกว่าฉันต้องไม่สบายมากแน่ๆ ถึงได้รู้สึกระบมตัวได้ขนาดนี้
"พี่ขอโทษนะครับที่พี่รุนแรงกับหนูจนไม่สบาย" ผมทำให้น้องต้องป่วย ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ ผมไม่น่ารังแกน้องจนเช้าเลย
"ไม่เป็นไรนะค่ะ ไม่ใช่ความผิดพี่หรอกค่ะ ตัวหนูมันอ่อนแอเอง" ฉันไม่อยากให้พี่เขาต้องมาคิดมากและโทษตัวเองแบบนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย
"
