03
545 คำ
“คุณหนูอย่าทำหน้ามุ่ยแบบนั้นสิครับ” ลุงกรฉันคงขับรถมาฉันไปยังสถานที่ ที่หนึ่งที่พระสวามีฉันอาศัยอยู่ หรือ เรียกอีกอย่างที่ฝึกฉันเอง
“คุณต่อเขาคงไม่โหดกับคุณหนูขนาดนั้นหรอกครับ แถมเขายังเป็นเจ้าของร้านอาหารด้วย เวลาในการมาดูมาสอนคุณหนูคงไม่มีขนาดนั้นหรอก”
“ขอให้จริงอย่างทีลุงกรพูดเถอะค่ะ” ไม่นานนักลุงกรก็ขับรถมาส่งฉันที่ร้านอาหาร 3T มันใหญ่โตมากทีเดียวละ และที่สำคัญคนมากินที่นี่เยอะมากเหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปข้างในพร้อมกับลุงกรที่หิ้วกระเป๋าฉันมาด้วย แต่ข้าวของฉันไม่ได้มีแค่ 2 กระเป๋านี่หรอกนะ มีเป็นคันรถ แค่ฉันย่างกายตัวเองเข้ามา ทุกคนก็จ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว พวกเขาก็คงจะสงสัยฉันนั้นแหละ มาร้านอาหารทำไมต้องเอากระเป๋ามาด้วย จนพนักงานชายคนนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน
“ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมนะครับ” ฉันรู้ย่ะ! แต่ฉันแค่ขนของมาเลย นี่ฉันผิดหรอ
“ฉันทราบ ฉันมาหาคุณต่อ”
“อ่อ...คุณต่ออยู่ชั้นบนนะครับ เดี๋ยวผมบอกคุณพีชให้” พนักงานกำลังจะไปตามใครสักคนที่ชื่อพีช แต่ฉันไม่รอแล้ว พอฉันรู้ว่าฉันว่าเขาอยู่ชั้นบน ฉันก็เลยกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น 4 ทันที ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องมานั่งรอใครเป็นเวลานานๆหรอกคะ
“คุณหนูครับ! ใจเย็นก่อนสิ รู้หรอครับว่าคุณต่ออยู่ที่ไหน” ลุงกรเดินหิ้วกระเป๋าฉันอย่างทุลักทุเล ส่วนฉันก็เดินนำหน้าลงกร ไม่รู้หรอกว่าเขาอยู่ตรงไหน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉันอยู่แล้วนี่ ฉันเดินสำรวจที่นี่ได้สักพัก ไม่เห็นมีวี่แววของพนักงานสักคนเดียว มันเหมือนกับชั้นนี่ถูกปล่อยล้าง เหมือนไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ ฉันก็ว่าจะเรียกพนักงานของที่นี่ไปช่วยฉันหิ้วกระเป๋าที่ด้านล่างก็เท่านั้น แต่โชคดีที่ฉันสามารถเจอสิ่งมีชีวิตจนได้ คุณคือผู้โชคดี!
“นี่!! ช่วยถือกระเป๋าหน่อยได้ไหม”
“...” ไม่มีสัญญาณตอบรับ แถมเหลียวมามอง แล้วหันกลับอย่างไม่ใยดี
“นี่!! นายนะเป็นพนักงานของที่นี่ใช่ไหม” ฉันยังคงตะโกนเรียกผู้ชายคนนั้น แต่เขาไม่สนใจฉันสักนิดเดียว เห็นแล้วมันน่าโมโห!
“ฉันสั่งให้นายมาถือกระเป๋า” จนฉันต้องเดินไปใกล้ๆ เขาและพูดขึ้นอีกครั้ง แต่ปฏิกิริยาเขานะ กลับถอยหลังห่างฉันสองก้าว นี่! เห็นฉันเป็นตัวอะไรย่ะ!
“รู้จักต่อไหม! ฉันคือว่าที่ภรรยาเขา ถ้านายยังไม่ยอมมาถือกระเป๋าให้ฉัน ฉันจะให้ต่อไล่ออก!!” ก็ลูกน้องอย่างนี่น่าเก็บไว้ที่ไหน พอฉันพูดแบบนั้น เขาก็มองหน้ามาที่ฉันทันที แต่นั้นก็ทำให้เขาเอ่ยปากพูดขึ้น คงจะกลัวเจ้านายตัวเองสิท่า
“ผมไม่ถือ! ผมนี่แหละ...ต่อ!!”
- ผู้เขียน
