04
635 คำ
ฉันตกใจเล็กน้อยถึงปานกลางนั้นแหละ เขานะยืนห่างจากฉันด้วยระยะหลายพันไมล์ นี่เห็นฉันเป็นตัวอะไร
“แล้วนี่กระเป๋าอะไร” เขาชี้มาที่กระเป๋าที่ลุงกรกำลังถือมันทั้งสองข้าง ฉันเลยเลือกที่จะเดินไปใกล้ๆ เขา เพราะไอ้การพูดฉันด้วยระยะห่างแบบนี่ มันต้องใช้พลังเสียง และดูห่างเหินจนเกินไป
“กระเป๋าฉันเอง พ่อฉันส่งฉันมาหากับนาย” = =* แต่...ยิ่งฉันเดินไปใกล้เขา เขาก็ยิ่งถอยห่าง คือฉันน่ากลัว น่าเกียด ตัวเหม็นหรือว่ายังไง ฉันได้รับฉายาว่าเป็นเจ้าหญิงแห่งเจ้าหญิงเจ้าหญิงวิกตอเรียซีเคร็ท เพราะร่างกายที่ตัวเล็กน่ารักของฉัน ฉันสูงแค่ 163 เซนติเมตร น้ำหนัก 45 และการแต่งตัวที่นำสมัย ฉันอายุ 24 แต่ใบหน้าฉันเหมือนสาวอายุ 18 ตาโต ปากเล็ก จมูกนิด ใบหน้าเรียวรีรูปไข่ ใบหน้าอ่อนหวานของฉันนะใครเห็นก็ต้องบอกว่า ฉันเหมือนเจ้าหญิง ที่หลุดมาจากเทพนิยายทั้งนั้น ยกเว้นเขา! ที่ทำท่าทางรังเกียดฉัน
“อ่อ...” อ่อนี่คือเข้าใจแล้วใช่ไหม แล้วให้ฉันทำอะไรต่อ บอกด้วย ข้าวของฉันมีอยู่ข้างล่างอีกประมาณ 6 ใบใหญ่ สองใบนี่แค่กระเป๋าเสื้อผ้า ยังเหลือกระเป๋าเครื่องสำอาง รองเท้า และกระเป๋าอีก อีกอย่าง...เครื่องประดับ
“งั้นคุณก็คือขวัญ”
“ใช่! ยินดีที่ได้รู้จัก” ฉันเลือกที่จะเดินเข้าไปหาเข้าอีกรอบ และยื่นมือเพื่อไปทักทาย แต่เขากลับ เอามือตัวเองไพล่หลังซะงั้น ฉันล้างมือมาแล้วย่ะ! =_=;;
“เรามาทราบกฎกันก่อนละกัน” นอกจากจะสร้างระยะห่างกันแล้ว ยังมีกฎด้วย!
“กฎอะไรมิทราบ”
“กฎของว่าที่เมียผมไง” นี่การเป็นว่าที่เมียมันต้องมีกฎด้วยหรือไง แค่ฉันบากบันขนของตัวเองมาอยู่ด้วยนี่ก็โคตรจะเสียสละ จนไม่รู้จะพูดยังไง ชีวิตฉันควรจะนอนสบายอยู่บ้านตั้งหาก ไปใช่มาอยู่อะไรแบบนี่
“ข้อ 1 ห้ามเข้าใกล้ผมในระยะ 3 เมตร” ตอนนี่ฉันก็ยืนห่างจากหมอนี่สามเมตร แล้วฉันจะเป็นเมียนายยังไง? นอนเตียง 18 ฟุต แล้วนอนห่างกัน 3 เมตรอย่างนั้นหรอ~
“ข้อ 2 ห้ามแตะเนื้อต้องตัวผม ผมไม่ชอบผู้หญิง” เป็นเกย์หรอ!!! ไม่น่ะ!! ทุกวันนี่ผู้หญิงก็เป็นโสดกันเกือบครึ่งค่อนโลก...
“ข้อ 3 ผมจะให้คุณอยู่ที่นี่ในห้องทำงานผม มันมีห้องนอนซ่อนอยู่ ดังนั้นห้ามยุ่งกับข้าวของผม นอกจากเตียงที่นอนและหมอนผ้าห่ม” ฮึ้ย!! ไอ้บ้า กฎบ้าอะไรเนี่ย เรื่องมากจริงๆ ฉันไปนอนโรงแรมก็ได้นะ
“ข้อ 4 มีอะไรถามเพื่อนผม เพื่อนผมชื่อพีช เพราะมันมีหน้าที่ฝึกคุณ ไม่ใช่ผม” ฉันก็ไม่อยากฝึกกับนายหรอกย่ะ!
“ข้อสุดท้าย ห้ามทำห้องผมรก” โอ้ย!! ถ้ากฎจะเยอะขนาดนี่ฉันไม่อยู่ก็ได้
“อ่อ! กฎของผมจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามพฤติกรรมของคุณ” 4 ข้อนี่ฉันก็จะปฏิบัติได้หรือเปล่าเหอะ!
“กฎบ้าอะไรเนี่ย!” ฉันบ่นพึมพำในคำคอ แต่เขากลับได้ยินแล้วหันหน้ามาต่อว่าฉัน ขนาดห่างสามเมตร ได้ยินได้ไง!! มีหูทิพพ์หรอ~
“คุณว่าอะไรน่ะ!”
“ฉันหมายถึง...ที่นี่น่าอยู่ดี” น่าอยู่อย่างกับผีสิ อยากกลับบ้าน
“ตามผมมา!” ในระหว่างที่เดินตามเขา ฉันก็ต้องสร้างระยะห่างของตัวเองให้อยู่ในระดับ 3 เมตร เพราะถ้าเกินนิดหน่อย เข้าก็จะหันสายตามาจิกฉัน แล้วก็ยังพูดว่า...
- ผู้เขียน
