ตอนที่ 3 แก้วตาดวงใจ 1-1
1500 คำ
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ ลิกาอยากเลี้ยงยัยหนูเองจะจ้างพยาบาลมาดูแลและช่วยสอนจนกว่าลิกาจะดูแลยัยหนูได้และช่วงที่ลิกาไปเรียนแล้วยัยสองคนนี่ก็อยู่ช่วยเลี้ยงอีกค่ะ” มัลลิกาไม่ยอมให้แม่เธอเอายัยหนูจัสมินกลับเมืองไทยและขอร้องว่าอย่าบอกใครเรื่องของยัยหนูว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆของเธอยกเว้นคนในครอบครัวเท่านั้น
“งั้นแม่ต้องกลับก่อนนะลูก ถ้าไม่ไหวก็บอกยายไปนะยัยหนูจัสมินแล้วยายจะมาหาบ่อยนะลูก” คุณมายาวีก้มหอมแก้มเด็กน้อยวัยสิบห้าวันที่มองท่านตาแป๋วอย่างรักใคร่โดยไม่มีข้อแม้
“ลิการักแม่นะคะ” มัลลิกากอดแม่แน่นแล้วเดินไปส่งแม่ของเธอและทนายความที่หน้าบ้านมีรถแท็กซี่เรียกมารับไปส่งสนมบินจอดรออยู่
เวลาผ่านไปสี่ปีกว่า
“ม่ามี้ขา จัสมินอยากไปเที่ยวกับลุงดลค่า” สาวน้อยจัสมินหรือมะลิน้อยแก้วตาดวงใจของมัลลิกาและขวัญใจของคนบ้านวรเกียรติสกุลที่ต่างพากันหลงรักความน่ารักขี้อ้อนของยัยหนูจัสมิน เหมือนเด็กน้อยจะรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกหลานจริงๆของตระกูลนี้จึงทำตัวให้ทุกคนทั้งรักทั้งหลงยิ่งลุงดลหรือ ธนดล วรเกียรติสกุล ลูกชายของคุณธนากรกับคุณจริยาพี่ชายคนโตของตระกลูวรเกียรติสกุลมีน้องสาวท้องเดียวกันหนึ่งคนส่วนอีกสองสาวก็เป็นลูกสาวของคุณน้ามายาวีและคุณน้ามยุรี
“ลุงดลจะพาลูกสาวม่ามี้ไปเที่ยวที่ไหนละคะ” มัลลิกาถามลูกสาวที่ได้พ่อมาเยอะกว่าแม่มนของเธออย่างแสนรัก
“ลุงดลบอกว่ามีหนังการ์ตูนเข้ามาใหม่จะพาจัสมินไปดูค่ะ” จัสมินบอกคุณแม่อย่างอ้อนๆและหอมแก้มอยู่ตลอดเวลาเพื่ออยากได้ในสิ่งที่เธอต้องการ
“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าลืมว่ายัยหนูต้องมาเรียนว่ายน้ำให้ทันด้วยนะคะลูก ไม่งั้นหนูจะอดไปกับลุงดลอีก” มัลลิกาบอกลูกสาวที่กอดเธอแน่นอย่างดีใจที่ได้ไปเที่ยวกับลุงดลเพราะลุงดลใจดีที่สุดแต่ทุกคนก็ใจดีเหมือนกันหมดนี่นา
“ว่าไงจ้ะสาวๆใครจะไปเที่ยวกับลุงดลสุดหล่อบ้างครับ” ธนดลหลานชายคนโตของตระกลูที่รับผิดชอบหน้าที่ในบริษัทและดูแลกิจการของตระกูลรองจากพ่อของเขาที่อีกไม่นานก็จะวางมือแล้วให้ลูกชายคนเก่งบริหารอย่างเต็มตัว
“สวัสดีค่ะลุงดล” จัสมินยกมือไหว้แล้วลุกวิ่งออกไปหาลุงดลอย่างดีใจที่จะได้ไปดูหนังการ์ตูนที่เธอชอบ
“โอ้ย ยัยหนูจัสมินขาทำไมหลานน่ารักอย่างนี้ลูก หื้อ” ธนดลอุ้มหลานสาวที่ตอนนี้สูงถึงเอวเขาแล้วแต่ตัวเล็กบอบบางเหมือนตุ๊กตาทำให้เขาหลงหลานสาวมากหากมีเวลาเมื่อไหร่ก็จะพาไปเที่ยวตลอด
“อ้าว ไหนใครจะไปเที่ยวกันนะไม่เห็นมีใครชวนยายบ้างเลยน้า” คุณมายาวีเดินมาดูเสียงดังที่ห้องรับแขกเห็นหลานชายกำลังอุ้มหลานสาวขึ้นหอมแก้มอย่างหมั่นเขี้ยวกับความน่ารัก
“จัสมินจะไปเที่ยวกับลุงดลค่ะ คุณยายไปกับจัสมินมั้ยคะ” เมื่อลุงดลปล่อยตัวเธอลงจัสมินเดินไปหาคุณยายที่นั่ลงบนโซฟา
“จัสมินไปเถอะลูก เที่ยวให้สนุกนะจ้ะ” คุณมายาวีกอดหลานสาวลูบหลังเล็กเบาๆ
“สวัสดีครับน้ามายา” ธนดลไหว้น้าสาวแล้วมองสองยายหลานอ้อนกันอย่างน่ารัก
“พี่ดลอย่าพาหลานกลับช้านะคะ เย็นนี้ยัยหนูมีเรียนว่ายน้ำค่ะ” มัลลิกาบอกพี่ชายก่อนที่เขาจะพาหลานเที่ยวเพลิน
“ครับคุณน้องที่รัก ไปกันเร็วยัยหนูเดี๋ยวเรามีเวลาเที่ยวน้อยนะลูก” ลุงดลพูดจบจัสมินลุกอย่างรวดเร็วอย่างกลัวไม่ได้ไปเที่ยวแต่ไม่ลืมสวัสดีม่ามี้กับคุณยายด้วย
“หนูมนไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก ยัยหนูจัสมินเป็นเด็กดีน่ารักและทุกคนก็รักยัยหนูมากนะลูก” คุณมายาวีพูดลอยๆทำให้มัลลิกาลูกมากอดท่าน
“ขอบคุณแม่นะคะที่รักยัยหนู ลิการักแม่นะคะ” มัลลิกาบอกแม่ของเธอหอมแก้มท่านอย่างรักใคร่
คฤหาสน์หลังใหญ่ของครอบครัว วรเกียรติสกุล มีบริเวณกว้างขวางเนื้อที่สิบกว่าไร่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาร่มรื่นด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ คฤหาสห์หลังใหญ่สวยงามโดดเด่นอยู่ตรงกลางขนาบข้างด้วยบ้านหลังใหญ่สองหลังสวยงามไม่ต่างกันของลูกสาวทั้งสองของฝั่งซ้ายเป็นบ้านของคุณมายาวี ฝั่งขวาเป็นบ้านของคุณมยุรี น้องสาวคนสุดท้องที่แต่งงานกับคุณกำธร พิสุทธิเมธา นักธุรกิจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มีลูกสาวหนึ่งคนคือ กชกร พิสุทธิเมธา ส่วนธนากรพี่ชายคนโตอยู่คฤหาสห์หลังใหญ่ในฐานะทายาทผู้สืบทอดโดยชอบธรรม คุณธนากรแต่งงานกับเลขาสาวคือคุณมยุรี มีลูกสองคนคือ ธนดล คนโตกับ จารวี คนเล็ก ซึ่งเป็นครอบครัวใหญ่ที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขไม่มีอิจฉาตาร้อนหรือจะแย่งชิงแข่งขันกันลูกหลานๆก็รักใคร่กลมเกลียว เหมือนเป็พี่น้องท้องเดียวกัน ส่วนฝั่งตรงข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นโรงแรม เจ้าพระยา แกรนด์ปาร์ค โรงแรมหรูหกดาวของตระกูลวรเกียรติสกุล ติดแม่น้ำเจ้าพระยาเหมือนกัน จึงมีท่าน้ำหลังบ้านเพื่อนั่งเรือข้ามฟากไปทำงานได้อย่างสบายไม่ต้องขับรถอ้อมไปไกลยกเว้นเมื่อมีธุระเท่านั้น ซึ่งตอนนี้มัลลิกากับจารวีเป็นคนดูแลอยู่
“ว่าไงจ้ะยัยนัตตี้ ทำอะไรอีกล่ะคราวนี้” ภานุพงษ์ หรือภานุของเพื่อนที่เขาได้เปลี่ยนชื่อเล่นเป็นนัตตี้แล้วเธอเปลี่ยนจากหนุ่มหล่อเป็นสาวสวย และตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักนัตตี้ดีไซน์เนอร์ชื่อดังของห้องเสื้อหรูอย่าง J.M หรือจัสมิน ที่เพื่อนรักทุกคนที่มีฝันร่วมกันว่าจะหุ้นกันทำเสื้อผ้าแบรนด์ของตัวเองโดยมีสองสาวอย่างนัตตี้กับครองขวัญเป็นผู้ดูแลและบริหารที่ใช้เวลาแค่สองปีกว่าก็สามารถสร้างชื่อเสียงได้อย่างรวดเร็ว
“แกมาที่บริษัทหน่อยนะยัยหุ้นส่วน ไม่ใช่หายไปอย่างนี้นะยะ” นัตตี้พูดเสียงแหลมใส่เพื่อนรักที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเพราะงานเอเยอะมากต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆเพื่อไปเลือกดูผ้าที่มีคุณภาพมาตัดเย็บงานให้มีคุณภาพสมราคาที่ลูกค้ายอมจ่ายแพงๆ
“ได้ๆ ลิกาว่างวันนี้ยัยหนูไปเที่ยวกับลุงดลน่ะ” มัลลิกาบอกเพื่อนรักที่คงจะคิดถึงหลานแน่ๆถึงโทรหาเธอ
“อ้าว นัตตี้คิดถึงหลานนะเนี่ยแต่ไม่เป็นไรไปกับสามีมโนของนัตตี้เอง แต่แกให้หลานมาหาที่ร้านสิอยากเจออ่ะ” นัตตี้บอกเพื่อนรักเธอกำลังจะทำเสื้อผ้าเด็กด้วยจึงอยากปรึกษามัลลิกาด้วย
“ก็ได้ไม่มีปัญหา เดี๋ยวให้พี่ดลพายัยหนูไปส่งที่ร้านเลยละกัน” มัลลิกาตกลงกับเพื่อนรักได้เธอก็บอกแม่แล้วไปแต่งตัวไปหาเพื่อนที่บริษัท Jasmine หรือห้องเสื้อ J.M (จัสมิน) ซึ่งทุกคนลงความเห็นว่าใช้ชื่อของจัสมินเพราะจะได้ละลึกถึงธมนเพื่อนรักที่จากไป
“ว่าไงจ้ะนัตตี้คนสวย มีอะไรถึงโทรตามลิกามาเนี่ย” มัลลิกาเดินเข้าห้องทำงานของเพื่อนรักทั้งสองแล้วถามเสียงดังจน นัตตี้ตกใจอุทานออกมา
“นัตตี้ แหก แหก” นัตตี้อุทานออกมาทำให้เพื่อนสาวทั้งสองหัวเราะเมื่อเห็นเพื่อนตกใจ ตอนนี้นัตตี้เป็นสาวสวยผมยาว
“คิกๆ ขวัญอ่อนจริงๆนะยะ” มัลลิกาว่าให้เพื่อนรักที่ค้อนใส่เธออย่างขำๆ
“มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงนัตตี้หัวใจวายนะแม่ลิกา” นัตตี้พูดเสียงแหลมใส่มัลลิกาและมองเพื่อนรักไม่ว่าจะอยู่ชุดไหนก็เหมาะกับเพื่อนสมแล้วที่ถูกเขาบังคับให้มาเป็นนางแบบให้และต่อไปก็เป็นสาวน้อยจัสมินลูกสาวของพวกเธอ
“ลิกาว่าแกควรจะหัวใจวายคาอกหนุ่มๆมากกว่านะนัตตี้” มัลลิกาหมั่นไส้เพื่อนรัก
“เมื่อไหร่สามีนัตตี้จะมาส่งลูกสาวนะ คิดถึงจะแย่แล้ว” นัตตี้บ่นคิดถึงหลานสาวคนสวยที่ได้พ่อได้แม่ผสมกันอย่างลงตัวออกมาสวยน่ารัก
“อย่ามโนให้มันมากนะยะนัตตี้ คุยงานกันก่อนเดี๋ยวลูกสาวมาจะได้ไปกินขนมกัน” ครองขวัญบอกเพื่อนทั้งสอง
- ผู้เขียน
