ฉันคิดถึงเธอจังเจ้าหญิง
1836 คำ
"ควีนทำให้พี่มีอารมณ์อย่างว่า.."ปากหนานุ่มพุ่งจูบไปที่ริมฝีปากเล็กทันทีที่พูดจบควีนยังคงอยู่ในอาการมึนอยู่เลยไม่ได้ดิ้นอะไรเธอทำใจยอมรับแล้วละว่ายังไงซักวันเรื่องแบบนี้มันก็ต้องเกิดกับเธออีกครั้ง....เพียงแต่ว่าไม่ใช่คนเดิมก็เท่านั้นเอง
"อื้มมม"เสียงครางทุ้มต่ำดังมาจากจัสเขาขบกัดริมฝีปากเล็กนุ่มนิ่มช้าๆมือหนาค่อยๆยกขึ้นมาทาบบริเวณซวงอกของคนตัวเล็กที่น่าอกไม่เล็กซักนิด
"อ๊ะ..อื้มม"ไม่ทันจะได้ส่งเสียงครางออกมาจัสก็ทำการจูบปิดปากเหมือนเดิมเขาค่อยๆพลักตัวควีนให้นอนราบไปบนเตียงพร้อมกับร่างของเขาที่ขึ้นคล่อมเธออยู่
"ขอนะ"ควีนมีอาการเขินหน้าแดงเล็กน้อยแต่ก็ยอมพยักหน้ารับจัสยิ้มกว้างออกมาจับชายเสื้อของคนตัวเล็กเพื่อจะถอดออกแต่...
ก๊อกๆๆ
เสียงประตูถูกเคาะดังลั่นทำให้กิจกรรมของทั้งคู่ต้องหยุดลงจัสมีสีหน้าเสียดายเล็กน้อยแต่ก็ยอมผละตัวออกไปเพื่อที่จะไปดูว่าใครมาขัดความสุขเขาตอนนี้
แกร๊ก
"คุณเป็นใครครับ"จัสเอ่ยถามเมื่อเปิดประตูมาก็เจอชายรูปร่างสูงหน้าตาก็ดียื่นอยู่หน้าของเขาแถมยังดูรนแปลกๆอีกด้วย
"อ่อ...คือผมเคาะผิดห้องขอโทษนะครับผมไปละ"จัสมองชายคนนั้นที่รีบวิ่งไปตัวเองห็ได้แต่ยืนงงความอยากก็หายหมดเพราะผู้ชายคนนี้แท้ๆ
-5ชั่วโมงก่อนหน้านี้-
"เอากล้องไปติดไว้ในห้อง405ให้กูที"ปริ๊นช์บอกเพื่อรักของเขาที่เป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้เขารู้มาว่าควีนมาที่ญี่ปุ่นและพักห้องที่นี้แถมยังมากับไอ้จัสศัตรูของเขาอีกด้วยไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าจัสหวังจะทำอะไรเพราะเขารู้นี่ไงเลยต้องบินมาดักหน้าดัหทางไว้ก่อน
"ไม่ได้...มึงจะเอากล้องไปติดหาพ่อง"เซนเพื่อนรักของปริ๊นช์เอ่ยขึ้นทันทีทำแบบนี้เท่ากับว่าแอบถ่ายเลยก็ว่าได้แถมเจ้าของที่พักห้องนั้นยังเป็นคู่รักกันอีกมันก็ต้องมีกิจกรรมเข้าจังหวะกันไหมจะให้เอากล้องไปถ่ายเพื่อ
"ทำตามที่กูบอก"ปริ๊นช์เอ่ยเสียงเรียบเซนมีสีหน้ากังวลเล็กน้อยก่อนจะยอมให้ลูกน้อยไปซ่อนกล้องเอาไว้เขาไม่รู้หรอกว่าปริ๊นช์คิดจะทำอะไรแต่เพื่อนก็ต้องยอมช่วยเพื่อนละนะ
"พวกมึงคิดว่ากูจะปล่อยให้พวกมึงมีความสุขกันหรอ....คิดผิดแล้วล่ะ"ปริ๊นช์พูดขึ้นมาเสียงดังพร้อมหัวเราะอย่างซะใจทำเอาเซนถึงกับงงเหตุใดเพื่อนรักของเขาจึงเป็นเช่นนี้
-กลับมาปัจจุบัน-
Rrrrrr
ปริ๊นช์กดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักโทรมา
"ว่าไง"
(ไอ้สัสปริ๊นช์มึงให้กูไปเคาะประตูทำไมวะ...ไอ้เชี่ยมึงรู้ไหมกูหาข้อแก้ตัวแทบไม่ทัน)
"เออหน่า...ขอบใจที่ยอมทำตามไปนอนเหอะ"ปริ๊นช์ไม่ได้พูดอะไรมากตายังคงจ้องมองภาพที่จัสกำลังห่มผ้าให้กับควีนทั้งสองยิ้มให้กันอย่างอบอุ่นจนเขาเพลอกำโทรศัพท์แน่น
(เออๆ)
"คิดจะเล่นกับกู...ต้องฉลาดนะไอ้พวกโง่!"
9.00น.
ร่างบางเดินลงมายังด้านล่างพร้อมกับจัสเพื่อรับประทานอาหารเช้าเมื่อคืนทั้งสองต่างนอนกอดกันด้วยความสุขไม่ได้มีกิจกรรมใดๆทั้งสิ้น
"พี่จัสไปก่อนนะควีนลืมโทรศัพท์เดี่๋ยวขึ้นไปเอาก่อน"จัสพยักหน้ารับและเดินไปส่วนควีนก็หันหลังเตรียมขึ้นลิฟท์เพื่อไปหยิบโทรศัพท์
ร่างบางเดินมาถึงห้องสอดคียการ์ดเสร็จก็เดินเข้าห้องทันทีโดยไม่ทันระวังคนที่วิ่งเข้ามาในห้องพร้อมเธอด้วย
"ไง.."เสียงนั้นทำให้ควีนรีบหันไปข้างหลังทันทีก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อพบว่าจัสนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
"ขะ....เข้ามาได้ยังไง...ไม่สินายมาได้ยังไง"
"ไม่ต้องรีบร้อนพูดหรอก...วันนี้กูมีเวลาให้มึงพูดทั้งคืน"ร่างสูงเข้ามาประชิดร่างเล็กทันทีควีนออกแรงดิ้นอย่างสุดกำลังปากก็ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
"อย่าตะโกนให้เสียแรงเลยห้องมันเก็บเสียง"ปริ๊นช์ลากควีนมายังห้องนอนก่อนจะผลักร่างของเธอนั้นล้มลงบนเตียงกว้างพร้อมกับเขาที่ขึ้นคล่อมเธอทันที
"มึงเป็นของกูนะควีน...หมาตัวไหนก็ห้ามแตะต้องร่างกายมึง"
"อะ...อื้อออ!!!"ปากหนาพุ่งลงมาปิดปากเล็กทันทีควีนดีดดิ้นสุดกำลังรู้สึกขยะแขยงสัมผัสนี้ชะมัดปริ๊นช์ขบกัดรีมปากของควีนจนบวมเจอแม้คนใต้ร่างจะดิ้นแค่ไหนเขาก็ไม่หวั่นปากหนาเลื่อนลงมาบริเวณซอกคอขาวมือหนาเอื้อมไปปิดปากเล็กทันทีแลดูเหมือนการข่มขืนก็ไม่ปาน
"อ่าา...หอมมาก...ฉันคิดถึงเธอจังเจ้าหญิง...อื้มมม"ปริ๊นช์ยังคงซุกไซร้ลำคอขาวที่เมื่อก่อนเขานั้นได้สัมผัสมาแล้วแต่พอการเวลาเปลี่ยนไปกลิ่นกายของเธอมันยิ่งหอมรันจวนใจจนเขาแทยจะทนไม่ไหว
"ฮะ...ฮึกก"เสียงสะอื้นเบาๆจากควีนทำให้ปริ๊นช์เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยที่น้ำตาไหลอาบแก้มกี่ครั้งแล้วนะที่เขาทำให้เธอร้องไห้แบบนี้แต่มันก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อเธอมันดื้อด้านเขาจึงต้องจัดการ
ปริ๊นช์จับควีนพลิกคว่ำรูดซิบเดรสด้านหลังลงก่อนจะถอดมันออกอย่างรวดเร็วไม่สนใจเสียงร่ำไห้ของควีนสักนิด
"เธอสวยมากเลยรู้ไหม.."ปริ๊นช์ลูบไล้ไปตามร่างกายขาวเนียนอย่างหลงใหลเมื่อก่อนเธอสวยนะแต่ติดตรงที่เธออ้วนเนี่ยแหละเขาเลยไม่ชอบ
"ฮึก....ปะ...ปล่อนฉันเถอะนะ...ฮื่อออ...ขะ..ขอร้อง"ควีนบอกเสียงสั่นปริ๊นช์ยกยิ้มเล็กๆก่อนจะจับตัวควีนให้หันมาสบตากับเขา
"กูปล่อยมึงไม่ได้จริงๆ"
"ฮื่อออ....จะมายุ่งกันอีกทำไม...ฮึกก...ไล่ฉันเองไม่ใช่หรือไง!"คำพูดของควีนทำเอาปริ๊นช์ถึงกับนิ่งในหัวก็คิดไปถึงเหตุการณ์ในวันนั้นวันที่เขาได้ไล่เธอไป
-5ปีที่แล้ว-
"อ๊ะๆๆๆ"สะโพกหนากระหน่ำกระแทกเข้าหาร่างสวยที่เป็นเพื่อนรักของแหนตัวเองวันนี้แฟนไม่อยู่เสืออย่างเขาก็ร่าเริงสิ
"ซี๊ดดด...อ่า...ขมิบแบบนั้น...อือออ....ซี๊ดดดด"ปริ๊นช์จับขากรีนออกกว้างและกระแทกอย่างถี่รัวภายในห้องนอนที่เขากับแฟนเคยนอนบัดนี้มีเพื่อนรักของแฟนมานอนทับแล้วทั้งสองต่างสาดความสุขความเสียวกันไม่หยุดหย่อนโดยไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูและการปรากฏตัวของใครบางคน
"ปริ๊นช์!กรีน!"เสียงเรียกชื่อดั่งสนั่นไปทั่วห้องทำให้กิจกรรมของพวกเขานั้นต้องหยุดลงก่อนจะมองไปยังต้นเสียงทั้งสองเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นหญิงรูปร่างอ้วนแต่สวยยืนอยู่บริเวณประตูพร้อมกับกล่องเค้กที่ตกลงพื้นทำให้เค้กด้านในกลิ้งออกมายังด้านนอก
"ควีน!!!"กรีนรีบผลักร่างของปริ๊นช์ออกทันทีและรีบใส่เสื้ออุส่าต์รักษาความลับมาได้นับหลายเดือนไม่คิดว่ามันจะมาแตกก็วันนี้
ผิดกับปริ๊นช์ที่แค่มาผ้าห่มมาปิดช่วงล่างเท่านั้นใบหน้าอ้วนเต็มไปด้วยคราบน้ำตาสิ่งที่เพื่อนๆเคยเตือนเคยบอกเธอนั้นไม่เชื่อสักนนิดแต่พอวันนนี้ได้มาเห็นกับตาตัวเองมันทำอะไรไม่ถูกจริงๆทั้งทีวันนี้เป็นวันเกิดของเธอเธอรีบกลับบ้านเพื่อจะมาเป่าเค้กกับคนที่ตัวเองรักแต่ไหง....เธอต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจขนาดนี้ด้วย
และยิ่งเจ็บใจมากไปอีกเพราะคนที่นอนกับแฟนของเธอมันคือเพื่อนรักของเธอนั้นเองเพื่อนที่คอยบอกว่าอย่าไปสนใจในสิ่งที่คนอื่นพูดว่าแฟนเธอนอกใจอย่างนั้นนอกกายอย่างงี้...แต่มันเป็นเพื่อนของเธอเองที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด
"ทำแบบนี้ทำไม...ฮึก...ทำทำไม!!"ร่างอ้วนพุ่งตรงไปยังกรีนเพื่อนรักของเธอก่อนจะผลักให้ล้มลงพื้นจิกหัวขึ้นมาและตบไม่ยั้ง
เพี้ย เพี้ย เพี้ย
"ไอ้เพื่อนเลว!...แกมันเลว!...อีกรีนอีกระหรี่!"ปริ๊นช์มองทั้งสองนิ่งๆไม่ทุกข์ร้อนอะไรกรีนกรีดร้องดังลั่นเมื่อโดนมืออวบๆฝาดเข้าหน้าเธอพยายามทีบคนข้างบนให้ลุกออกจากตัวแต่ก็ทำไม่ได้เพราะควีนนั้นนั่งทันตัวหล่อนอยู่
ควีนกระหน่ำตบกรีนจนเธอสลบไปใบหน้าสวยบวมซ้ำอย่างทุเรศควีนลุกจากร่างของกรีนและมองไปยังคนบนเตียงที่นั่งสูบบุหรี่นิ่งๆ
"เลิกกันเถอะวะถ้ามึงจะทำกับกูแบบนี้!!"ควีนเอ่ยออกไปอย่างโมโหผิดดับบุหรี่เสร็จและหันมามองควีนเล็กน้อย
"เชิญเลยประตูอยู่นั้น"คำพูดของปริ๊นช์ทำเอาควีนถึงกับยืยนิ่งหัวใจดวงน้อยของเธอแตกสลายในทันทีกับประโยคที่ปริ๊นช์เอ่ยมาควีนปาดน้ำตาบนใบหน้าออกเงยหน้าขึ้นเพื่อควบคุมอารมณ์ร่างอ้วนๆของเธอเดินออกไปนิ่งๆตลอดเวลาที่คบกันมาเธอรักเขาจนหมดหัวใจเขาเป็นคนแรกที่เข้ามาจีบเธอจนตกลงคบกันกาลเวลาเปลี่ยนร่างกายเธอก็เปลี่ยนไปด้วยจากที่ผอมกลายเป็นอ้วนจากคำพูดหวานๆกลายเป็นคำพูดห้วนๆจากที่เจอหน้ากันเป็นต้องอ้อนใส่กลายเป็นเจอหน้ากันทีไรก็ต้องทะเลาะกันทุกที
เธอกับเขาทะเลาะกันมาต่อหลายครั้งคำพูดแรงๆของเขาเธอก็ไม่คิดจะสนใจต่อให้เขาด่าว่าเธอยังไงก็ตามเพราะรักจึงยอมทนแต่ความอดทนมันก็มีขีดจำกัดของมันและวันนี้มันสุดๆแล้วจริงๆเธอจึงเลือกที่จะเดินออกมาไม่ทนให้เขาด่าว่าเธอได้อีกแล้วอย่างจะทำอะไรไปตายที่ไหนก็เรื่องของเขาเธอจะไม่สนใจเขาอีกต่อไป!!
จบแล้วสินะความรักตลอด4ปีที่มันกันมา...ขอบคุณที่สอนให้รู้ว่าการโดนหักหลังและความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไร
#ดูชื่อเรื่อง พูดแค่นี้แหละ5555
- ผู้เขียน
