เซริมองซ้ายมองขวาก่อนจะเปิดประตูรถลงไปด้วยท่าทีลับ ๆ ล่อ ๆ ราวกับกำลังปกปิดอะไรบางอย่าง ทำให้อรัลที่ยังนั่งอยู่ในรถมองการกระทำของเธอด้วยรอยยิ้มขบขัน ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ
“หึหึ ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ชวนให้น่าสงสัยจริง ๆ” เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินตามเธอไปอย่างเงียบ ๆ
เซริเดินตรงไปยังโต๊ะประจำของตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่ามีคนคนหนึ่งกำลังตามหลังมาเธอเงียบ ๆ ดวงตาคมของอรัลจับจ้องร่างบางที่ก้าวเดินด้วยความเร่งรีบ ‘เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าจะหนีพ้น’ ก่อนเขาจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น จนกระทั่งมือหนาคว้าแขนเธอเอาไว้ทัน
“จะรีบไปไหน??”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหูทำให้หญิงสาวสะดุ้งโหยง หันกลับมามองก็ต้องตาโตด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะเดินตามมา เธอหันซ้ายมองขวาก็เจอกับสายตาหลายคู่ที่กำลังมองมาที่เธอด้วยความสงสัยและอยากรู้
“คุณ!! ปล่อยนะ”
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกว่าไง”
“ก
