ติดบัควิศวะเพลย์บอย

บทที่1 เพื่อนใหม่

บทที่1

เพื่อนใหม่

ในวันที่วันวานเด็กแสบของครอบครัวกำลังตัดสินใจที่เปลี่ยนลุคจากสาวเรียบร้อยมาเป็นสาวแซ่บให้เหมือนเพื่อน ๆ แต่เพราะความไม่ทันระวังทำให้เธอดันเดินเข้าผิดร้านเธอไม่คิดว่าร้านนี้ที่เธอไม่เคยมาเกือบปีจะกลายเป็นร้านตัดผมชายไปแล้ว

ขาเล็ก ๆ ทั้งสองข้างเดินเข้ามาภายในร้านที่ดูเรียบง่ายตกแต่งด้วยโทนสีเข้มมีเก้าอี้ตัดผมเรียงรายและที่สำคัญลูกค้าที่นั่งรออยู่มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น

วันวานชะงักไปครู่หนึ่ง เธอถอยหลังหันมามองป้ายร้านอีกครั้งก่อนจะรู้ว่าเธอเข้าผิดร้าน ไม่ทันที่เธอจะก้าวถอยหลังน้ำเสียงทุ้มก็ดังขึ้นจากมุมหนึ่งของร้าน

“มาถึงขนาดนี้แล้วตัดเลยไหม?”

เธอหันไปมองเจ้าของเสียงก็พบว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นชายหนุ่มในเสื้อยืดสีดำ เขามีใบหน้าขาวตี๋ ดวงตานิ่งสงบแต่ดูหน้าค้นหา มือข้างหนึ่งถือกรรไกร อีกข้างล้วงกระเป๋าดูไม่ได้เดือดร้อนกับการที่มีสาวสวยเดินเข้ามาในร้านเลยแม้แต่น้อย

หัวใจของวันวานเต้นผิดจังหวะอยากร้องหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด แวบแรกที่สบตากันมันเหมือนมีประกายบางอย่างแล่นผ่านเข้ามาเธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรรู้แค่ว่า เขาดูดีจนเธอลืมไปเสียสนิทว่าเธอต้องรีบออกไปจากร้านนี้

“เอ่อ... คือหนู...” เธอพยายามตั้งสติหาข้ออ้างเพื่อถอยหนีจากที่นี่

“หึ” แต่ชายหนุ่มกลับยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่แอบแฝงไปด้วยความกวนอยู่ลึก ๆ

“หรือจะให้ผมช่วยตัดสินใจ?”

“ไม่ค่ะ ไม่ ๆ หนูแค่เข้าร้านผิดไม่รู้ว่าพี่จอยย้ายร้านไปนานแล้ว”

“อ๋อ พี่จอยย้ายไปอยู่ฝั่งโน้นครับ” เขาพูดพร้อมชี้ไปอีกฝั่งคนหน้าแดงจึงหันกลับมายกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะวิ่งแจ้นออกมาจากร้านตัดผมชายด้วยความเร็ว

คืนนี้เป็นอีกคืนที่ วันวาน รวมตัวกับเพื่อนสนิทเพื่อเล่นเกมออนไลน์กันเหมือนเคยปกติแล้วเวลากลางคืนเธอก็มักจะเล่นเกมกันแบบนี้ บางครั้งก็ครบทีมแต่เนื่องจากพักหลังวันวานเลิกกับแฟนหนุ่มไปแล้วทำให้ตำแหน่งในเกมมักจะว่างจนต้องสุ่มหาเพื่อนร่วมทีมไปเรื่อย ๆ

ในเกมตอนนี้ทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดแต่สิ่งที่ทำให้วันวานกับเพื่อน ๆ ตกตะลึงก็คือผู้เล่นปริศนาในทีมที่เล่นเก่งจนแทบจะแบกทั้งทีม เขาเล่นตำแหน่งแครี่อย่างเหนือชั้น เล็งเป้าได้แม่นยำ หลบสกิลศัตรูได้อย่างเหลือเชื่อและยังมีจังหวะสวนกลับที่ทำให้ทีมศัตรูพังพินาศราวกับว่าถูกเขาวางแผนคำนวณมาเป็นอย่างดี

เมื่อจบเกมเพื่อน ๆ ในทีมก็รีบทักมาหาวันวานเพื่อพูดถึงเกมเมื่อครู่ที่พึ่งจบไปแถมยังเป็นเกมสุดท้ายของวันนี้ตั้งแต่ 21.00น. จน 00.00น. สามสาวพึ่งจะชนะกันไปเกมแรก

วันวานจะแครี่: แครี่เกมล่าสุดทักมาอะ ถามว่าไม่ต่อเหรอจะตอบดีไหมว่าวันนี้ไม่ไหวแล้ว ปวดตามาก

จูนจะเล่นเมจ : วันวานเธอไปดีลลับเดี๋ยวนี้ไปบอกเขาพรุ่งนี้เจอกันวันนี้ต้องนอนแล้วค่ะพรุ่งนี้มีเรียน

น้องเมย์จะซัพพอร์ต: ใช่ ๆ ไว้พรุ่งนี้นะ ฉันต้องนอนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย

วันวานจะแครี่: โอเคเดี๋ยวไปตอบก่อน ทีนี้จะได้ครบตี้ขี้เกียจไปหาแต่เสียอย่างเดียวฉันเล่นออฟไม่เก่งอะ

จูนจะเล่นเมจ: ถามสิเขาเล่นตำแหน่งอื่นได้ไหมบอกไปว่าเธอเล่นตำแหน่งอื่นไม่ได้แครี่ก็เล่นเป็นอยู่สองตัว

วันวานรีบเข้ามาในเกมอีกครั้งเพื่อคุยกับเพื่อนใหม่ปริศนาที่เล่นโคตรเก่ง เธอทักไปหาเขาแถมยังแอบยิ้มในใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอทักหาผู้ชายแปลกหน้าแต่ปัญหาตอนนี้คือเธอไม่รู้จะชวนเขายังไงดีเพราะตั้งแต่เริ่มเกมจนจบเกมเขาแทบจะไม่พิมพ์อะไรในแชตเลยนอกจากคำสั้นๆ ว่า “โอเค ครับ ได้ครับ” ดูเขาเป็นคนพูดน้อยและนิ่งมาก.... เธอจะเริ่มบทสนทนากับเขายังไงดี

วันวานจะแครี่: เธอ ๆ พรุ่งนี้มาเล่นด้วยกันไหม

D : ได้ครับปกติเล่นกันกี่โมงเหรอ

วันวานจะแครี่: 21.00น. ค่ะ เสร็จงานแล้วถึงจะมา

D: โอเคครับแล้วเธอเล่นตำแหน่งไหนแครี่ใช่ไหมเดี๋ยวผมไปออฟให้

วันวานจะแครี่: งื้ออ น่ารักมากขอบคุณนะไว้เจอกันพรุ่งนี้เด้อ

D : ครับ ^^

จบการสนทนา

วันต่อมา

สามสาวกำลังนั่งคุยกันถึงเกมเมื่อคืนที่ได้เพื่อนใหม่เข้ามาเล่นกันอย่างดุเดือดโดยเฉพาะผู้เล่นปริศนาที่เล่นเก่งจนแบกทีมชนะแบบสบาย ๆ

“เมื่อคืนสุดยอดเลยได้เจอคนเล่นเป็นสักที” เมย์พูดพร้อมเปิดคลิปรีเพลย์ที่เธออัดเอาไว้ในโทรศัพท์ “ดูนี่สิ ตอนเขาลุยเข้าไป 1v3 แล้วพลิกกลับมาได้อะ คิดดูดิ ถ้ามีเขาในทีมตลอดพวกเราคงเล่นได้สบายกว่านี้เยอะ”

“นั่นแหละปัญหาไม่รู้ว่าเขาจะมาเล่นกับพวกเราอีกไหม ดูแต่ละคนเมาท์ฉ่ำเกมไม่สนใจด่ากันอย่างเดียว วันวานแกชวนเขาหรือยังวันนี้ฉันจะไต่แรงค์ยาว ๆ”

วันวานที่กำลังนั่งดูดน้ำอยู่ได้แต่หัวเราะชอบใจ ดูเพื่อน ๆ จะจริงจังกับการเล่นเกมมากกว่าเรื่องเรียนเสียอีก “อืม ชวนแล้วล่ะนัดตอน 21.00น.”

“เธอมันเริ่ดปังจึ้ง เดี๋ยววันนี้น้องฉันมาเล่นด้วยเมื่อวานมันไปเป็นเด็กเปรตอยู่ร้านเหล้า”

“น้องมิกซ์ที่เป็นโปรเพลย์เยอร์อะนะ!” เมย์ร้องอุทานลั่นเธอเคยเห็นสกิลการเล่นของน้องมิกซ์แล้วบอกได้คำเดียวว่าโคตรเทพ

“โอ๊ย ไม่ขนาดนั้นมันแค่เล่นเก่งเฉย ๆ อย่าไปชมมันค่ะเดี๋ยวเหลิง”

วันวานพยักหน้าช้า ๆ รู้สึกเห็นความหวังที่ทุกคนจะมีชัยชนะกันในคืนนี้แม้เรื่องเรียนทุกคนจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม

--------------------------------------

เข้าร้านผิดเจอผู้ชายหล่อถึงกับไปไม่เป็นเลยลูกสาวไรท์