ครั้งแรกดินแดนว่าจะพาทอตะวันกลับไปโต๊ะกินข้าวหน้าบ้านแต่เปลี่ยนใจมือนุ่มถูกพาเดินไปหลังห้องครัวเปิดประตูด้านหลังเป็นสถานที่ส่วนตัวของเขาที่ใช้งานได้เพียงคนเดียว แสงไฟสลัวแต่พระจันทร์สว่างไสวในคืนจันทร์เพ็ญ
"อ่ะ..นั่งลง" ดินแดนสั่งให้ทอตะวันนั่งบนม้านั่งใต้ต้นมะม่วง
"มีอะไรอีกล่ะคะคุณดินแดน! ใบหน้าสวยงอฉับไม่พอใจ
"ก็บอกแล้วว่าไม่โกรธโตแล้วมีเหตุผลพอ"
ดินแดนถอนหายใจแล้วพูดว่า "ไม่โกรธก็ดี "
"แล้วเมื่อกี้เราเรียกพี่ว่าอะไร? ไหนลองพูดใหม่ซิ"
"คุณดินแดน
"ให้โอกาสอีกครั้ง"
"พี่ก็พี่ ไม่รู้จะอะไรนักหนากับคำสรรพนามนี่" หญิงสาวฟึดฟัดอารมณ์เสียหน้าตาบูดบึ้ง
ทอตะวันชะเง้อมองไปด้านในตัวบ้านหาตัวช่วยเผื่อมีใครผ่านมาทางนี้บ้าง จะได้กลับเข้าบ้านซักทีไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว
จะพี่..... หรือ คุณ... มันก็เหมือนกันแหละ
ดินแดนเห็นทอตะวันทำท่าลุกหนีเข้าบ้านจึงสกัดไว้
"จะไปไหน พี่ยังไม่ให้ไป" แล้วใช้แข
