ตอนที่.8 ศัตรูกลายเป็นคู่รัก
1722 คำ
เรื่อง: ไม่มีนิยามของคำว่ารัก ภาค 2
ตอนที่.8 ศัตรูกลายเป็นคู่รัก
โดย: srikarin2489
“แนนไม่รู้ค่ะ ว่าเขาตกลงคบกันหรือยัง แต่ท่าทางฟางจะชอบนายธีระมาก เขาเอาใจเก่งตามใจฟางทุกอย่าง แนนไม่อยากมาด้วยหรอกค่ะพี่อิน แนนไม่ชอบหน้านายธีระ รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ดีแต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่อยากปล่อยให้ฟางมากับเขาตามลำพัง อาฝ้ายฝากให้แนนช่วยดูแลฟาง”
“เขาโตแล้วท่าทางดื้อด้วย แนนจะตามดูแลเขาได้แค่ไหน”
“แนนกับอาฝ้ายจะพยายามดูแลรักษาฟาง ไว้ให้พี่อินให้ได้”
“พี่ดูออกว่าเขาไม่ชอบพี่ แต่เขากลับชอบนายธีระ” อินทิราถอนใจสีหน้าเคร่งเครียด นัยน์ตาเริ่มขุ่นมัวด้วยความรู้สึกหงุดหงิดในใจ เมื่อรับรู้ว่าคนเคยรักกันกำลังคบหากับผู้ชายคนใหม่ ทั้งที่เป็นคนเคยคิดร้ายกับตัวเอง มันน่าปวดใจตรงที่ปาลิดาจำไม่ได้ ถึงได้หันไปคบกับธีระ
“สองปีกว่าแล้วที่เขาลืมพี่ ความหวังของพี่ริบหรี่ลงทุกวัน ถ้าต้องเสียฟางให้นายธีระจริงๆ พี่คงได้แต่ทำใจ” น้ำเสียงหม่นเศร้าของคนพูดทำให้ณิชมนลูบแขนปลอบใจ มองดูอินทิราอย่างเห็นใจ
“พี่อินจะไปโต๊ะโน้นมั้ย”
“อย่าเลย พี่กลัวอดใจไม่ได้ จะกระแทกหน้านายธีระเอา”
“แนนกลับโต๊ะก่อนนะคะ” ณิชมนบอกแล้ว เดินแทรกนักเที่ยวกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง
“เบาๆอิน แกคอไม่แข็งอย่าดื่มแบบนี้” ตุลยาร้องบอกจะแย่งแก้วเหล้ามาจากมือเพื่อน แต่อินทิรายื่นแก้วหนีไม่ยอมให้แย่ง เทเหล้าใส่แก้วอีกแล้วยกดื่มทั้งหน้าเหยเก ทุกคนหยุดเต้นมองดูอย่างเป็นห่วง
“สนุกกันต่อเลย ไม่ต้องห่วงฉัน”
“อินคอไม่แข็งนะตุล ดื่มแบบนี้เมาแน่” บุษกรมองดูเพื่อนอย่างเป็นห่วงและเห็นใจ คงเจ็บปวดและเสียใจมากเมื่อรู้ว่าปาลิดากำลังมีรักใหม่
“ปล่อยมันเถ่อะบุษ มันคงปวดใจที่ทำอะไรไม่ได้ มันเมาเราก็พามันกลับเท่านั้นเอง”
แม้จะหันไปสนุกต่อบุษกรคอยหันไปดูเพื่อนเป็นระยะ ด้วยความเป็นห่วงเห็นอินทิราดื่มมากขึ้น เอาแต่รินเหล้าใส่แก้วดื่มไม่สนใจเต้นอีก ดูเคร่งเครียดแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเสียใจ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรับรู้ว่า ปาลิดากำลังมีรักครั้งใหม่กับผู้ชายที่เคยคิดร้ายกับตัวเอง
กว่าจะออกจากผับเวลาล่วงเลยไปดึกพอสมควร อินทิรา มีอาการเมาเล็กน้อย ดื่มเยอะกว่าทุกครั้งจนรู้สึกหน้าตึงๆ ทั้งสี่เดินออกมายังลานจอดรถ คนที่มาเที่ยวเริ่มทยอยกลับบ้างแล้ว มีรถของนักเที่ยวขับออกไปเป็นระยะจนลานจอดเคยหนาแน่นไปด้วยรถเริ่มโล่ง
“บ้าอะไรวะเนี่ย ต้องมาเจอกัน” ตุลยาบ่น เมื่อเดินออกมายังลานจอดรถ เจอเข้ากับธีระพร้อมปาลิดา ณิชมนกำลังจะกลับเช่นกัน รถจอดบริเวณเดียวกันโดยบังเอิญ จะพาเพื่อนเลี่ยงไม่ให้เจอแต่ไม่ทันแล้ว เพราะกว่าจะรู้ตัวก็เผชิญหน้ากันแล้ว
“ไม่น่าเชื่อว่าฟางจะเปลี่ยนไปมาก กลายเป็นนิวฟาง” ตุลยาพึมพำมองดูปาลิดาที่อยู่ในชุดไม่คุ้นตา เป็นเสื้อสายเดี่ยวเอวลอยสีขาว โชว์หน้าท้องขาวเนียนมีกล้ามท้องพอสวยงาม สวมกางเกงยีนส์สีเทาอ่อน มีธีระเดินโอบเอวสนิทสนม ภาพนั้นทำให้อินทิราถึงกับชะงักหน้าเครียด ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน อารมณ์หึงหวงคุกรุ่นขึ้นมา
“ไม่เจอกันนาน เปลี่ยนไปเยอะนะหมอ ลงทุนมากเลยนะเนี่ย ถึงขั้นยอมเจ็บตัวผ่าตัดแปลงเพศ นับถือใจหมอจริงๆ” เมื่อเผชิญหน้ากันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ธีระเป็นฝ่ายเปิดยิ้มทักทายก่อน แต่เป็นยิ้มเย้ยปนสมเพช กวาดสายตามองทั่วร่างอินทิรา สายตากลับจงใจมาหยุดอยู่ตรงเป้ากางเกงแล้วยิ้มแปลกๆ
ทั้งน้ำเสียงและรอยยิ้มสมเพชของธีระ ทำให้อินทิรากำมือแน่นกรามบดเข้าหา แววตาขุ่นมัวด้วยโทสะแต่พยายามระงับอารมณ์ แล้วยังความรู้สึกหึงหวงที่เห็นธีระโอบเอวปาลิดาชิดใกล้สนิทสนม ส่วนคนถูกโอบกลับยิ้มสดใสชวนให้น่าโมโหขึ้นอีก
“ดูแล้วน่าสงสารนะ ลงทุนแปลงเพศคุณฟางยังไม่สนใจ เจ็บตัวฟรี”
พอพูดขาดคำสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่ออินทิราพุ่งร่างเข้าหากำหมัดแน่น แล้วชกเข้าที่ข้างแก้มของธีระ
“พลั๊วะ” ร่างของธีระเซถลาท่ามกลางเสียงร้องตกใจ และแววตาตกตะลึงของทุกคน ร่างธีระเสียหลักเซไปปะทะกับรถที่จอดอยู่ใกล้
“แกมันแค่นักฉวยโอกาส เพราะฟางเขาจำไม่ได้ว่าแกเคยทำอะไรไว้ ไอ้สารเลว” อินทิราคำรามด่าแล้วพุ่งร่างเข้าหาอีก แต่ธีระรู้ตัวแล้วไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นเป้านิ่ง เบี่ยงตัวหลบหมัดอินทิราได้หวุดหวิด
“ครั้งก่อนแกขัดขวางการแต่งงานของฉันได้ ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว แกกลายเป็นคนที่คุณฟางเขาไม่ชอบ คุณฟางไม่รอดมือฉันแน่ ฉันจะทำให้แกเจ็บจนกระอักเลือด ไอ้หมอชายเทียม”
“ไอ้เลว” อินทิราคำรามลั่นด้วยความคลั่งแค้นใจ พุ่งร่างเข้าหาจะต่อยธีระอีก แต่ครั้งนี้ธีระตั้งหลักได้แล้วเบี่ยงตัวหลบ ปล่อยหมัดสวนเข้าที่แก้มทำให้อินทิราเป็นฝ่ายเสียหลักเซออกมา
“ตุล...ทำอะไรซักอย่างสิ” บุษกรร้องบอกตุลยา ที่ยังยืนตะลึงทำอะไรไม่ถูก เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก
ธีระเป็นฝ่ายพุ่งร่างเข้าหาอินทิราบ้าง เมื่อเห็นว่าตัวเองได้เปรียบ แต่ยังไม่ทันจะตามซ้ำได้ กลับถูกตุลยากระโจนเข้ามาหา แล้วยกเท้าถีบเข้าที่ข้างลำตัวของธีระจนเซถลาเสียหลักออกจากร่างอินทิรา
“ฉันยังอยู่ แกข้ามฉันให้ได้ก่อน” ตุลยาตะโกนยั่ว
“หยุดนะ...หยุด...ฉันบอกให้หยุด” ปาลิดาร้องห้ามเสียงเข้มดัง เข้าไปยืนตรงกลางกางแขนกั้นทั้งสองฝ่ายไว้ ทำให้อินทิรากับธีระกำลังจะพุ่งร่างกลับมาชกกันอีกต้องเบรกร่างไว้ก่อน
“สองรุมหนึ่งไม่อายหรือไง ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย อ้อ...ลืมไปว่าคุณสองคนไม่ใช่ผู้ชายแท้ เรียกว่าไอ้หน้าตัวเมียน่าจะเหมาะกว่า”
“ด่าขนาดนี้เลยหรือฟาง ถ้าเป็นคนอื่นต่อยปากแตกแน่” ตุลยาว่าเสียงห้าว ตาวาววับขุ่นเคืองด้วยความไม่พอใจ
“ลองเข้ามาทำอะไรฉันดูสิ คุณมีมือมีเท้าฝ่ายเดียวหรือไง” ตุลยาโมโหแทบคลั่งไปอีกคน ที่ไม่สามารถทำอะไรได้ กลับถูกปาลิดาท้าทายเสียอีก กลายเป็นปาลิดาคนใหม่เปลี่ยนไปมากไม่ใช่คนที่ทุกคนคุ้นเคย
ปาลิดาเดินไปหยุดยืนตรงหน้าอินทิรา สีหน้าเครียดเข้มไม่พอใจ มองสบตากัน คนหนึ่งมีแต่แววเจ็บปวดน้อยใจ ส่วนอีกคนเพราะจำไม่ได้จึงมีแต่แววชิงชังขุ่นเคืองไม่พอใจ แล้วยกฝ่ามือฟาดเข้าที่แก้มเต็มแรง
“เพี๊ยะ” คนถูกตบถึงกับหน้าหันไม่ทันตั้งตัว และไม่คิดว่าจะถูกอีกฝ่ายตบ ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคนยกเว้นธีระที่ยิ้มสะใจ
“นี่คือการสั่งสอนหมออินทิรา อย่ามาทำนักเลงกับคุณธีระของฉัน ฉันรู้ว่าคุณชอบฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดชอบมนุษย์ประหลาดอย่างคุณ ฉันชอบผู้ชายจริง ไม่ชอบผู้ชายปลอม” ประกาศบอกเสียงกร้าวใส่หน้า
คนถูกตบหันหน้ากลับมาช้าๆ มองสบตาคนตบด้วยดวงตาแดงเรื่อ ทั้งจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ผสมความเจ็บปวดในใจ หยาดน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาคู่นั้น ริมฝีปากเม้มแน่นมองปาลิดาอย่างตัดพ้อน้อยใจ
“ฟาง...ฟางลืมพี่จริงๆเหรอ ลืมความรักของเราแล้วหรือไง นี่พี่อินนะฟางจำไม่ได้เลยเหรอ” น้ำเสียงแหบเครือ น้ำตารินหยดลงมาตามแก้ม
“จำพี่ไม่ได้สักนิดเลยเหรอ ลืมพี่ได้สนิทใจเลยหรือฟาง”
“ฉันอาจจะเคยชอบคุณ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ตอนนี้ฉันได้สติแล้ว อย่ามายุ่งกับฉันอีก แล้วอย่าว่าฉันไม่เกรงใจนะหมออินทิรา” บอกเสียงแข็งไร้เยื่อใย แล้วเข้าไปกอดเอวประคองพาธีระไปขึ้นรถ ก่อนไปธีระหันมายิ้มเย้ยเยาะสะใจวางมือกอดไหล่ปาลิดาโชว์ให้คนถูกเย้ยดู
“แนน...มาขึ้นรถได้แล้ว” ณิชมนได้แต่มองดูอินทิราอย่างสงสารเห็นใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รีบไปขึ้นรถเมื่อได้ยินเสียงปาลิดาร้องเรียก
“อิน” บุษกรเข้าไปกอดเพื่อนด้วยความสงสาร เมื่อเห็นร่างสั่นไหวเบาด้วยแรงสะอื้น น้ำตาพรั่งพรูเต็มแก้มมองตามปาลิดา อย่างเจ็บปวดเสียใจ
“บุษ...ฟางเขาลืมอินจริงๆ เขาจำความรักของเราไม่ได้เลย”
“โธ่อิน” บุษกรพลอยน้ำตาซึมคลอ กอดเพื่อนไว้ปลอบประโลม
ตวิษามองภาพนั้นอย่างไม่เข้าใจ แล้วหันไปมองหน้าพี่ ราวจะขอคำอธิบายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยได้แต่ยืนงงว่ามีเรื่องอะไรกัน
“กลับบ้านก่อนแล้วพี่จะเล่าให้ฟัง บุษพาอินไปขึ้นรถ ตาลมานั่งข้างหน้ากับพี่” ตุลยาบอกน้องเสียงขรึม แล้วเดินไปเปิดประตูตรงเบาะหลังให้บุษกรพาอินทิราขึ้นรถ
ตุลยาขับรถด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คอยมองดูเพื่อนทางกระจกมองหลังเป็นระยะ ด้วยความสงสารเห็นใจ เห็นเพื่อนนั่งก้มหน้าสะอื้นเบาทั้งจากอาการเมาเล็กน้อย ผสมกับความเจ็บปวดในใจ มีบุษกรกอดปลอบโดยไม่พูดอะไรกวนใจ
- ผู้เขียน
