We will be lover forever รักตลอดไปนายซาตาน

“พี่จี้ ใครอ่ะ” “ไหนซิ” “นั่นไง” “ไหน~” “ก็นั่นไง ยืนหล่อ ๆ อยู่ตรงนั้นไง” “ไหนยะ! ที่นี่คนหล่อเดินชนกันเต็มไปหมดไม่เดินมาชนแค่ฉันนี่แหละ!” “โอ๊ย~ ก็คนนั้นไงคุณแม่ คนที่ไม่หล่อเหมือนดาราแต่หล่อเหมือนเทวดายืนอยู่กับคุณลดานั่นไง” “ว้าย! นี่แกไม่รู้จักเหรอ” “ไม่รู้สิถึงได้ถาม ตกลงใครเหรอพี่จี้ดาราใหม่เหรอ” “ดาราบ้านแกน่ะสิ นั่นคุณไทม์ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณลดาย่ะ!” “ลูกชายคุณลดา?” “ใช่ แต่หล่อนไม่ต้องไปชอบนะยะ บอกไว้เลยว่านั่นแหละตัวกินแหลก” “ยังไงเหรอพี่จี้” ฉันนี่หูผึ่งเลยค่ะกับคำว่าตัวกินแหลก “ก็ตัวกินแหลกแดกไม่ยั้งไง แดกดาราในสังกัดของแม่มาจนเกือบหมดแล้วมั้ง ถ้าไม่อยากมีผัวร่วมกับเพื่อนในช่องก็หนีไปนะอีสาวน้อยบ้านนาของคุณแม่~” พี่จี้พูดแล้วก็หยิกแก้มฉันจากนั้นก็เดินส่ายตูดไปจัดการธุระต่อทิ้งให้ฉันยืนแอบมองผู้ชายคนนั้น ...หล่อ แต่ก็นั่นล่ะหล่อเฉย ๆ ยังว่ายากแต่หล่อมากแล้วก็สูงมากซะขนาดนั้นอกหักตั้งแต่วินาทีแรกที่ตกหลุมรักก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วล่ะยัยใบบัว แต่ว่าเขาหล่อมากจริง ๆ นะ ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานในวงการได้ไม่กี่เดือนมีโอกาสเจอดาราตัวท็อปของวงการหลายคนหล่อ ๆ กันทั้งนั้นแต่ไม่มีใครที่หล่อจนทำให้ไม่อยากละสายตาได้เท่าคนนี้เลย คนบ้าอะไรทั้งหล่อทั้งเซ็กส์แอพพีลสูงมาก สูงทะลุเพดานตึกมหานครไปแล้ว เขาหล่อเหมาะกับการเป็นผัวทิพย์ของผู้หญิงทั้งโลกรวมถึงฉันด้วย นี่ฉันไปอยู่ไหนมาถึงได้ไม่รู้ว่าเจ้าของช่องที่ฉันเพิ่งมาสังกัดในฐานะดาราตัวประกอบมีลูกชายหล่อบรรลัยหัวใจขนาดนี้ ขวับ~ “...” ไอ้...ไอ้บ้าเอ้ย! อยู่ ๆ คุณไทม์คนนั้นก็หันมาทำให้เราสองคนสบตากัน ฉันว่าน่าจะใช่นะฉันมั่นใจว่าสายตาทะลุทะลวงใจของเขากำลังสบตากับฉันอยู่แล้วฉันก็ถูกสาปไปเลย “...” พี่จี้! พี่จี้อยู่ที่ไหนมาช่วยหนูด้วย~ >///-เวลาต่อมา- “อุ้ย!” “ครับ? มีอะไรรึเปล่า” ฉันเดินออกมาจากสตูเพราะว่าแคสงานเรียบร้อยแล้วเหลือแค่รอฟังว่าตัวเองจะได้งานนี้ไหมกำลังจะไปห้องน้ำก็บังเอิญเจอคุณไทม์ที่ยืนอยู่ตรงมุมที่ฉันเพิ่งเลี้ยวมาพอดี “มะ ไม่มีอะไรค่ะ พอดีตกใจไม่คิดว่ามีคนยืนอยู่ตรงนี้ ขอโทษด้วยนะคะ” แกจะเสียงสั่นทำไม เดี๋ยวเขาก็ไม่เชื่อหรอกว่าแค่ตกใจ “ครับ” เขาพยักหน้ารับฉันก็เดินเลี่ยงเขานิดหน่อยเพื่อเดินไปห้องน้ำต่อด้วยขาที่สั่นนิดหน่อย (มั้ง) “เมื่อกี้ทำได้ดีนะ” เดินผ่านมาแล้วแต่เสียงเขาพูดขึ้นมาฉันเลยหันไปมองเพราะไม่รู้ว่าเขาพูดกับใครในเมื่อตรงนี้มีแค่ฉันกับเขา คุยโทรศัพท์รึเปล่าแต่พอหันไปก็เห็นเขาหันมามองฉันอยู่ คุณไทม์ขาบัวขาสั่น ทำไมถึงต้องหันมามองบัวด้วย -///- “เมื่อกี้ทำได้ดี” “...คะ?” เขามองฉันแล้วพูดประโยคเดิมยิ่งทำฉันงงอีกคนเลยยิ้มมุมปากนิดหน่อย “ที่แคสงานเมื่อกี้ไง” “คุณคุยกับฉันเหรอคะ?” แนชี้นิ้วเข้าอกตัวเองเขาก็ยิ้มมากกว่าเดิม เหมือนจะหลุดขำด้วยมั้ง “ไม่คุยกับเธอแล้วจะคุยกับใครล่ะ” “คือ...ขอบคุณค่ะ” ยังไงดีล่ะยิ่งคุยกับคนหล่อไม่เก่งด้วย พี่จี้สอนมาถ้ามีใครชมให้ขอบคุณแล้วทำท่าทางถ่อมตัวเองไว้ก่อนก็เลยทำไปเลยถึงแม้จะกำลังหูอื้อตาลายเพราะความหล่อวัวตายควายล้มก็เถอะ คุณไทม์ชมเรื่องแคสงานแสดงว่าเมื่อกี้เขาได้ดูฉันแคสเหรอ ถ้างั้นเขาก็ต้องเห็นตอนฉันพยายามทำหน้าเซ็กซี่ยั่วผู้ชายอยู่หน้ากล้องสิ -///- “ฉันชอบนะ” “คะ?” ฉันชอบนะนี่คืออะไร? ชอบฉันหรือชอบอะไร? ชอบฉันใช่ไหมตอบให้เคลียร์ “ฉันชอบที่เธอแคสงานเมื่อกี้ ทำออกมาได้ดีอย่างที่ฉันต้องการเลย” “...ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เขาบอกว่าทำได้ดีอย่างที่เขาต้องการหมายความว่าเขาต้องการแบบไหน ต้องการแบบที่ฉันทำหน้ายั่วเย เอ้ย! ยั่วอารมณ์ทางเพศเมื่อกี้น่ะเหรอ? >///< บ้าที่สุดเลยหน้าตาแบบนั้นใครจะรู้ว่าตอนแคสงานฉันโคตรอายแต่เพราะมันคืองาน งานคือเงินและเงินก็คืออนาคตเลยต้องเก็บอาการเอาไว้ จูบกับผู้ชายสักคนยังไม่เคยแต่ให้ไปทำหน้ามีอารมณ์ใส่หน้ากล้องต่อหน้าทีมงานเป็นสิบ อารณ์ตอนนั้นโคตรบีบมดลูกเขารู้บ้างไหมเนี่ย! “อื้ม ฉันชอบมาก” คุณไทม์พยักหน้ารับแล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหาฉันที่ยืนห่างจากเขาประมาณสามก้าวได้มั้ง “เอ่อ...” ฉันยืนเกร็งไม่รู้ว่าเขาขยับมาใกล้ทำไม แต่ที่รู้คือก้าวขาถอยหลังหรือขยับหนีไม่ได้เพราะมันเสียมารยาทหรือต่อให้ไม่เสียมารยาทก็ไม่คิดจะทำอยู่ดี -///- เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเราสองคนห่างกันไม่ถึงฟุตด้วยซ้ำแล้วคุณไทม์ก็มองหน้าฉัน “หวังว่าเธอจะได้งานนี้นะ...ฉันอยากเห็นหน้าเธอตอนนั้นอีก”