"ที่ฝนหื่นเพราะพี่สอนนะคะ"
ผมใส่กางเกงกลับเข้าที่เดิมและยกยิ้มมุมปากให้เม็ดฝนอย่างพอใจเมื่อได้ยินประโยคนี้จากคนตรงหน้า ใบหน้าบ๊องแบ๊วสีแดงจัดกับดวงตากลมโตเหมือนแมวน้อยที่มันกำลังแวววาวพริ้งพราวนั้นเงยหน้าเถียงผม
ยัยเด็กหื่นนี่อัพเลเวลขึ้นมาอีกแล้ว..นี่แหละนะเค้าว่าอาจารย์สอนดี ลูกศิษย์ก็เก่ง
ผมเชยคางมนนั้นขึ้นมาแล้วโน้มหน้าลงไปจนหน้าเราชิดใกล้กัน เม็ดฝนเชิดหน้าขึ้นท้าทายผมจากที่เมื่อก่อนเอาแต่หลบสายตาและเอาแต่อายม้วนเขิน
ตอนนี้แมวน้อยแสนเชื่องตัวนั้นมันกลายเป็นแมวหื่นยั่วสวาททันทีเมื่อโดนผมปลุกอารมณ์ เด็กนี่ดูภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ
"พี่ต้น~"
แววตาสั่นระริกนั้นเรียกผม เมื่อผมยังโน้มหน้ามาชิดค้างไว้แบบนั้น ไม่พูดไม่จา
"หึ..ยัยเฉิ่ม"
ผมหัวเราะแล้วปล่อยคางมนนั้น หันหน้าบอกให้เม็ดฝนนั่งลงบนโซฟาที่ปล่อยว่างไว้ข้างผม ซึ่งเธอก็ลุกขึ้นจากพื้นเปลี่ยนนั่งลงข้างผมอย่างว่าง่าย
พรึ่บ!!
ผมหันหน้า
