Chapter 5 แค่มาขอเบอร์
928 คำ
หลังจากที่เมื่อวานพี่วินเรียกฉันไว้บอกว่าเพื่อนเขาชอบฉัน พร้อมกับขอไลน์ฉัน ทำให้ฉันสตั้นไปนานพอสมควร ยัยพีชสะกิดเรียกฉันตั้งนาน แต่ฉันไม่ได้ให้ไปหรอก เพราะพี่เรนนี่กำลังเก็บของอยู่รีบหันมาซักพี่วินทันทีว่าใครเป็นคนขอเบอร์ฉัน แต่พี่วินไม่ยอมตอบ พี่เรนนี่จึงค่อข้างหัวร้อน หันมาบอกฉันว่าไม่ต้องให้ เพราะถ้าเขาใจกล้าพอก็ให้มาขอเองพร้อมหันไปยักคิ้วให้พี่วินแบบคนที่เหนือกว่า ส่วนพี่วินก็แค่หยักไหล่แบบไม่ได้เดือดร้อนอะไร ทำให้ฉันคิดว่าคงเป็นการเต๊าะเล่นๆ ล่ะมั้ง เพราะได้ยินว่าเพื่อนพี่เขา มีแต่ดังๆ หน้าตาดี และก็เจ้าชู้ๆ กันทั้งนั้น ว่าแต่เพื่อนเขานี่คนไหนกัน คณะฉันหรอ ไม่น่าจะใช่ เพราะส่วนใหญ่พี่เค้าก็มีแฟนกันแล้วทั้งนั้น ส่วนคนที่ไม่มีก็ไม่เห็นจะอสดงท่าทางอะไรเลย
มหาลัย XXX
@คณะบริหาร
" ถึงแล้วจ้าคุณนาย ลงได้แล้ว มัวแต่เหม่ออยู่นั้นแหละ คิดถึงหนุ่มที่ไหนน้อ "
เสียงของยัยลูกพีชที่ดังขึ้นทำให้ฉันหันไปส่งค้อนให้วงใหญ่
" แหนะๆ มีค้อนๆ คิดถึงคนที่ฝากพี่วินมาขอไลน์หรอจ๊ะคนสวย "
" คิดถึงอะไรกัน เค้าเป็นใครก็ไม่รู้ " ฉันว่าพรางปลดล็อคเข็มขัดเพื่อลงจากรถ
" เอาน่า ถ้าคนนั้นเค้าจริงจังนะ วันนี้เดี๋ยวเค้าก็มาขอเองแหละ ไม่ต้องไปคิดถึงให้มาก "
" ก็บอกว่าไม่ได้คิดถึงไงลูกพีช "
" โอ๋ๆ อย่าเหวี่ยงเพื่อนสิคนสวย ไปๆ เข้าไปหาพี่ๆ ดีกว่า " พอโดนฉันเหวี่ยงยัยนี่ก็กลายเป็นลูกแมวน้อยมาคลอเคลียฉันทันที ลูกพีชกอดคอฉันเดินเข้าไปใต้ตึกคณะที่มีพี่ขวัญ พี่เรนนี่นั่งอยู่ รวมทั้งแก๊งค์พี่ว๊ากและก็มีคนที่ฉันไม่เคยเห็นอีก 2-3 คน และก็พี่โซฟัส คนที่ฉันเจอที่ลานจอดรถแล้วถามชื่อฉันก็อยู่ด้วย ส่วนใกล้ๆ ก็มีเพื่อนๆ ดาวสาขาต่างๆ นั่งดูอะไรซักอย่าง คงจะเป็นแบบชุดล่ะมั้ง อ้อ ลืมบอกไปว่าตอนนี้ฉันกำลังมาเลือกแบบชุดที่จะใช้ในการแสดงแหละ
" อ้าว ลูกสาวคนสวยของแม่ มากันแล้ว มาๆ " พอเดินเข้ามาใกล้พี่เรนนี่ก็หันมาเห็นแล้วเอ่ยขึ้นเสียงดัง ทำให้รุ่นพี่ที่นั่งคุยกันอยู่หันมาหมด ฉันกับยัยพีชยกมือสวัสดีพี่ๆ เค้า พี่ขวัญยิ้มให้ฉัน ส่วนพวกพี่วินก็พยักหน้า แต่จะมีแปลกๆ ก็คนที่ฉันไม่เคยเห็นเค้ายิ้มๆ ให้ ฉันเลยยิ้มตอบ แต่พอหันไปเห็นพี่โซฟัสมองมาแบบดุๆ ฉันหุบยิ้มทันที ทำไมต้องจ้องฉันขนาดนั้นด้วย แต่ฉันว่าเค้าไม่ได้ดุฉันหรอก สายตาเค้าเป็นอย่างงั้นอยู่แล้วมั้ง
" หวัดดีจ้า มาเอาแบบไปดูค่าลูกสาว " พี่เรนนี่พูดขึ้นพร้อมกับยื่นสมุดปกหนามาให้พวกฉัน 2 เล่ม
" เลือกเสร็จแล้ว พวกพี่จะพาไปดูชุดจริงที่ร้านกันเลยนะคะ " พอพี่ขวัญพูดจบยัยพีชรีบหันหน้ามาดูฉันเลยทันที เพราะคิดว่าวันนี้พี่เค้าจะปล่อยเร็วเหมือนเมื่อวาน เราเลยนัดกันไปเดินห้างต่อ ลูกพีชจะไปดูเครื่องสำอาง ส่วนฉันจะไปรับกระเป๋าที่ประมูลไปเมื่อคืน พอฉันกับยัยพีชเลือกชุดได้แล้วก็ไปนั่งรอพี่ๆ ที่ม้านั่ง ยัยพีชฟุบหลับไปแล้วส่วนฉันนั่งเล่นโทรศัพท์
" ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพีช " ฉันพูดจบก็เห็นยัยพีชเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าให้ อ้าว ไม่ได้หลับนี่นา ฉันเลิกสนใจยัยพีชแล้วเดินมาทางอีกด้านของตึกเพื่อเข้าห้องน้ำ
" เอ่ออออ ขอทางหน่อยค่ะ " เมื่อทำธุระเสร็จแล้ว ฉันเดินออกมาก็เจอกับพี่โซฟัสยืนพิงกำแพงอยู่ พอฉันเดินเลี่ยงก็เค้าเดินมาขวางทางฉันไว้ พูดจบฉันก็เงยหน้าไปมองหน้าพี่เค้าแต่เห็นสายตาดุๆ นั่น ทำฉันก้มหน้างุดเลยแหละ แต่ก็ต้องเงยหน้าอีกครั้งเพราะพี่เค้ายื่นโทรศัพท์มาตรงหน้าฉัน ฉันมองหน้าพี่เค้าแบบงงๆ
" ก็ให้มาขอเองไม่ใช่หรอ "
" เอ่อออ พี่คือคนที่พี่วินมาขอเบอร์หนูเมื่อวานหรอคะ " ฉันถามกลับ พี่เค้าเลยพยักหน้ากลับพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาใกล้ฉันมากกว่าเดิม
" อื้อ " พี่เค้าตอบฉันเสียงนิ่งๆ ฉันจึงคิดว่าเค้าน่าจะหงุดหงิดแล้ว ด้วยความกลัวเค้าจะจับฉันทุ่มลงพื้น จึงหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์ให้พี่เค้า
" หนูให้เป็นเบอร์นะคะ พอดีมันเชื่อมกับไลน์ " ฉันพูดพรางกดเบอร์ให้พี่เค้า แล้วส่งโทรศัพท์ไปให้พี่เค้าด้วยมือที่สั่นๆ
" แค่มาขอเบอร์ ไม่ได้มาดักตีหัว ทำไมต้องสั่น " พี่โซฟัสพูดขึ้นน้ำเสียงนิ่งๆ ทำให้ฉันรีบยัดโทรศัพท์ใส่มือพี่มันแล้วรีบเดินออกมาก่อนจะเสียการควบคุมตัวเองไปมากกว่านี้
" ขะ ขอตัวนะคะ "
.
.
.
.
By อินชา
- ผู้เขียน
