EP 2 อ้อนเหมือนแมว
1594 คำ
ดวงตากลมโตขยับเปลือกตาเปิดขึ้นทีละนิด หลังจากที่หลับไปพักใหญ่จนเต็มอิ่ม เพียงแค่สายตาปรับโฟกัสกับแสงสว่างได้ สิ่งแรกที่เธอเจอเลยก็คือ ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าของอกแกร่ง ที่เธอนอนซบอยู่ตอนนี้ ที่อยู่ห่างเพียงไม่ถึงคืบ ก่อนจะได้สติแล้วรีบดีดตัวออกห่างจากเขาทันที พร้อมมองไปรอบๆด้วยความตกใจ เพราะเธอดันลืมว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่เธอและเขาสองคน
พรึบ!
"ทำไมไม่ปลุก" เจ้าขาเอ่ยถามขึ้นเสียงเบา พลางมองซ้ายมองขวา ก็ยังเห็นว่าทุกคนยังนั่งทำงานกันอยู่ที่เดิม
"แล้วใครงอแงบอกจะนอน" เสียงนิ่งๆของไต้ฝุ่นเองก็ตอบกลับมาทันที
"ก็อากาศมันเย็นเลยทำให้ง่วง" เสียงเล็กเอ่ยบอกปากยื่น ก่อนจะขยับตัวถอยห่างจากเขาอีกนิด ไม่รู้ว่าตอนที่เผลอหลับไปนั้น เธอทำอะไรลงไปบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วจะมีคนเห็นไหมก็ไม่รู้ โดยเฉพาะพี่ชายของเธอ..
"เถียงเก่ง"
"อยากกลับแล้วค่ะ หิวข้าวแล้ว" พูดจบเธอก็ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของเขา ที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมากดดูเวลา ที่ตอนนี้นั้นมันล่วงเลยมาจนมืดค่ำแล้ว
"ว่าจะกลับตั้งนานแล้วแต่เด็กแถวนี้ขี้เซา"
"ก็แล้วทำไมไม่ปลุกล่ะ" เธอเถียงกลับปากยื่นทันที
ไต้ฝุ่นทำเพีงกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปเก็บของลงกระเป๋า รวมถึงข้าวของของเธอด้วย โดยที่เธอเองก็ได้แต่นั่งมองเขาอยู่เงียบๆ
พรึบ!
"กูกลับก่อนนะ" พอเก็บของเสร็จเขาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พร้อมกับสะพายกระเป๋าขึ้นไว้ที่ไหล่ข้างเดียว ก่อนจะเอ่ยบอกกับเพื่อนๆเสียงเรียบนิ่ง
ซึ่งเจ้าขาก็ได้แต่นั่งนิ่ง เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความมึนงง นี่เขาจะกลับ.. แล้วทิ้งให้เธอต้องทนนั่งรอพี่ชายตัวเองทำงานต่อไปงั้นเหรอ? และพอหันไปมองที่พี่ชายตัวเอง ก็ยังเห็นนั่งทำงานหน้าเครียดอยู่ ไม่ได้มีท่าทีจะกลับเลยสักนิด แล้วแบบนี้เธอจะได้กลับตอนไหนกัน
"รีบ?" เจ้าคุณเงยหน้าเลิกคิ้วขึ้นมาถามเสียงเรียบ เมื่อได้ยินเพื่อนสนิทอย่างไต้ฝุ่นบอกว่าจะกลับ
"อืม กลัวแมวที่ห้องงอแงหิวข้าว" ไต้ฝุ่นตอบพลางหลุบสายตาลงมองคนตัวเล็กข้างๆ ที่เธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิม และตอนนี้เธอกำลังจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจอยู่
"เอาดีๆ แมวหรือเมีย" เสียงเจไดดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"หึ" ไต้ฝุ่นหัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน และก็ไม่ปฏิเสธอะไร เมื่อเพื่อนพูดคำว่าเมียออกมา
"เจ้าขา"
เสียงเรียกที่ดังขึ้น ทำให้เธอที่เผลอจ้องมองคนตัวโตข้างๆอยู่นาน ต้องรีบหันไปมองตามเสียงเรียกทันที
"คะ?"
"จะกลับไหม?"
"พี่คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ"
"ยัง กลับพร้อมไอ้ฝุ่น" พอพูดจบเจ้าคุณก็หันไปหาไต้ฝุ่น เพื่อเป็นการบอกว่าให้เธอกลับไปพร้อมกับเขา
"แต่พี่ไต้ฝุ่นรีบกลับไปให้อาหารแมวไม่ใช่เหรอคะ?" เธอเอียงคอถามทำเป็นใสซื่อ เหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวกับเรื่องที่เขาพูดกัน
"คอนโดเดียวกันไหม? จะกลับก็ลุก" ไต้ฝุ่นที่ได้ยินเธอพูดมาแบบนั้นก็เอ่ยพูดขึ้นด้วยท่าทางนิ่งๆ อย่างวางมาดเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น
"ทำมาเป็นเสียงเข้มใส่ เดี๋ยวเถอะ!" เสียงเล็กบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับหยิบกระเป๋าลุกขึ้นยืนเคียงข้างเขาทันที ด้วยท่าทางไม่พอใจนิดๆ
เธอแอบเหลือบสายตามองคนตัวโตข้างๆ ที่ตอนนี้ยืนยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะเดินนำหน้าเธอออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก ทำให้เธอต้องรีบหันไปโบกมือลาพี่ชาย แล้วรีบเดินกึ่งวิ่งตามหลังเขาออกไปทันที
ปัง!
เพี้ยะ!
เสียงปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมๆ กันกับเสียงฝ่ามือ ที่ฟาดเข้ากับไหล่กว้าง ของคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถ
"ตีทำไมเนี่ย"
"หมั่นไส้!"
"หึ~ ก็เห็นชอบอ้อนเหมือนแมว"
"ไปเลยนะ รีบพาแมวตัวนี้ไปกินข้าวเลยนะ ไม่งั้นเจอแมวข่วนแน่!" เธอบอกปากยื่น พร้อมยกมือขึ้นกอดอกเชิดหน้าอย่างออกคำสั่ง
"ไหนรางวัล"
เมื่อรถเคลื่อนตัวออกมาจากลานจอดรถได้สักพัก เสียงทุ้มของคนที่ทำหน้าที่ขับรถก็ถามถึงรางวัลทันที
"รางวัลอะไรคะ?" เจ้าขาเอียงคอถามอย่างสงสัย ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วง้างฝ่ามือฟาดเข้ากับไหล่กว้างของเขาอีกครั้ง
เพี้ยะ!
"ก็รู้ว่าหิวและอยากกลับ ทำไมไม่พาออกมาตั้งแต่แรกเล่า!" เธอฟาดฝ่ามือลงไปที่ไหล่กว้างของเขาอีกครั้งอย่างแรง ก่อนจะบ่นคนที่ทำหน้าที่ขับรถอย่างอารมณ์ดี โดยที่เขาไม่สนใจอารมณ์หัวร้อนของเธอเลยสักนิด
นี้เขาจงใจแกล้งให้เธองอแง ทั้งที่เขาสามารถพาเธอกลับได้ง่ายๆ แต่ไม่ทำ แค่เขาบอกว่าจะกลับพี่ชายเธอก็คงจะส่งเธอกลับกับเขา เพราะอยู่คอนโดเดียวกัน
"เร็วสิ จะไฟเขียวแล้ว" ไต้ฝุ่นหันมาเร่งขอรางวัลจากเธออีกครั้ง เมื่อสัญญาณไฟจราจรตรงหน้าที่เป็นสีแดง ใกล้จะเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว
จุ๊บ~
"คนเจ้าเล่ห์" ริมฝีปากอวบอิ่มยื่นมาจูบลงบนริมฝีปากของเขาเร็วๆ แล้วรีบดึงตัวเองกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนจะว่าให้เขาด้วยใบหน้าที่ยังคงงอแงไม่เลิก
@คอนโด
หลังจากที่กลับมาจากมหา'ลัย ทั้งเขาและเธอก็แวะกินข้าวเรียบร้อยก่อนจะกลับเข้าคอนโด พอกลับถึงคอนโดเขาก็ไล่ให้เธอรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที เพราะกลัวจะไม่สบาย ก็เล่นโดนทั้งละอองฝน ทั้งแอร์เย็นๆจากร้านอาหาร บวกกับสภาพอากาศที่ค่อนข้างจะหนาวเย็นนี่อีก
ฮัดชิ่ว!
เสียงจามครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของเธอ ดังขึ้นไม่หยุด ทำเอาคนตัวโตที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง ต้องคอยยกมือขึ้นแตะหน้าผากของเธอเป็นระยะ เพื่อเช็คอุณหภูมิร่างกาย
"ไปกินยาแล้วนอนไหม? ค่อยดูวันหลัง" น้ำเสียงทุ้มละมุนของไต้ฝุ่น เอ่ยออกมาอย่างเป็นห่วง ที่เห็นเธอยังจามไม่หยุด แต่ก็ยังจะฝืนดูหนังที่ดูค้างไว้ให้จบ
"จะจบแล้ว" เสียงเล็กเอ่ยบอกอย่างงอแง แม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกว่าร่างกายตัวเองมันร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาบ้างแล้วก็ตาม
"ดื้อ!"
คนที่บอกว่าเธอดื้อ แต่กลับกอดเธอแน่นขึ้น พร้อมวางคางไว้บนศีรษะของเธอ สายตาคมจดจ้องไปที่จอทีวีขนาดใหญ่ตรงหน้าไม่ต่างจากเธอเลยสักนิด
"ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายหรือเปล่า เลยป่วยง่ายขนาดนี้" หลังจากเงียบไปพักใหญ่ อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้งเสียงพร่า พร้อมกับมือหนาที่กำลังลูบไล้ไปตามเรียวขาของเธอไม่หยุด
"หยุดนะ!" เธอรีบจับมือหนาที่อยู่ใต้ผ้าห่มไว้ได้ทัน เมื่อเขากำลังลูบไล้ไปตามเรียวขาของเธอ จนขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว
"จะพาออกกำลังกายเรียกเหงื่อ จะได้หายป่วยเร็วๆ" น้ำเสียงแหบพร่า และแววตาเจ้าเล่ห์ของเขา บ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าเขานั้นกำลังจะต้อนให้เธอจนมุม ด้วยความเจ้าเล่ห์ที่มีมากกว่า
"ไม่ได้ป่วยสักหน่อย ฮัดชิ่ว!" ยังพูดไม่ทันขาดคำ เธอก็จามออกมาอีกครั้งจนได้
"จามจนขี้มูกโป่งแล้วยังจะเถียง" เขาว่าพลางหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำมูกให้เธอ ราวกับว่าเธอเป็นเด็กทำเองไม่ได้งั้นแหละ
จุ๊บ
"ไม่กลัวติดหวัดจากเค้าหรอ" เจ้าขาเงยหน้าขึ้นถามตาปริบๆ เมื่อคนตัวโตที่นั่งซ้อนหลังกอดเธออยู่ ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ หลังจากเช็ดน้ำมูกให้เสร็จ
"ถ้ากลัวจะมานั่งให้อ้อนเป็นแมวแบบนี้ไหม"
"ตัวเองก็ชอบให้เค้าอ้อนเถอะ" เธอย่นจมูกใส่เขาไปทันทีที่พูดจบ ไม่ใช่แค่เธอซะหน่อยที่ชอบอ้อน เขาเองก็ชอบให้เธออ้อนเหมือนกันนั้นแหละ
"งั้นไปอ้อนต่อบนเตียงหน่อยสิ อยากโดนอ้อนจนเพลีย" เขาก้มลงกระซิบชิดใบหูของเธอเสียงพร่า พร้อมกับกดริมฝีปากร้อนผ่าว จูบลงบนซอกคอเธอแผ่วเบา
"พี่ฝุ่นดูหนังให้จบก่อน"
"ค่อยดูต่อวันหลัง ตอนนี้ไปอ้อนพี่ก่อน..พี่อยากโดนอ้อนบนเตียง" เสียงพร่ากระเส่า กระซิบบอกชิดใบหูของเธอไม่ห่าง ริมฝีปากร้อนได้รูปไล่จูบซับไปตามลำคอระหงของเธอไม่หยุด
สัมผัสที่วาบหวามจากเขา ยิ่งทำให้เธอนั้นเกิดอาการร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว ไม่รู้ว่าเพราะไม่สบาย หรือเพราะอะไรกันแน่ถึงได้รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดแบบนี้
- ผู้เขียน
