เอคาร์ อัครวินท์
22:00น.
ผับAK
"หงุดหงิดโว้ยยยยยย"
"นาย!เป็นอะไรครับ?"ไอ้ปอนรีบวิ่งเข้ามาถามผม ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับผมเองเเหละ มาเคลียร์งานเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมต้องไปญี่ปุ่นเป็นอาทิตย์เลย ยัยแรดก็ไม่ยอมกลับมาคอนโด2วันล่ะ ผมให้ม๊าโทรไปถามม๊ายัยแรดว่าเธออยู่บ้านไหมม๊าผมก็ด่าจนหูผมชาเลย แต่เธออยู่บ้านจริงๆนั้นแหละ ผมไม่มีเบอร์เธอ โลกโซเชียลผมก็ไม่ได้เล่นเลย อย่าหาว่าผมเป็นคนโบราณนะครับ ผมไม่มีเวลามาสนใจอะไรแบบนี้หรอกเวลาของผมคืออาวุธสงครามเท่านั้น แต่ตอนนี้เหมือนผมจะลืมอาวุธสงครามของผมไปแล้วล่ะสิ เพราะยัยแรดคนเดียว
"กูหงุดหงิด มึงมาก็ดีแหละ มาให้กูเตะมึงหน่อย"ผมบอกไอ้ปอนแล้วลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปจะเตะมันระบายอารมณ์ ยัยแรดทำผมไว้แสบมาก
"นายยย อย่าทำผมเลยนะครับ"ไอ้ปอนยกมือไหว้ผม ผมจึงกลับไปนั่งเก้าอี้ตามเดิม
"งั้นมึงไปจับตัวคู่หมั้นกูมา กูจะเอายัยแรดไปญี่ปุ่นด้วย!"ผมสั่งไอ้ปอน ไอ้ปอนมองหน้าผมด้
