บทที่4
1670 คำ
เมื่อคนตรงหน้าแนะนำตัว...ดวงตาดำสนิทชืดชาเริ่มมีแสงแวววับแสดงอาการว่าพอจะเข้าใจบ้างแล้ว ชายหนุ่มกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ผู้หญิงคนนี้คือคนที่ ceo ของบริษัทเสนอให้แก่บอร์ด ซึ่งวันนั้นเขาดันติดงานอยู่ต่างประเทศจึงไม่ได้เข้าร่วมประชุมด้วยจึงไม่ทันได้เห็นหน้าค่าตากัน
ใบหน้ารูปไข่ ดวงตาคมสวยหวานเฉี่ยวขึ้นเล็กน้อย...จมูกโด่งขึ้นสันสวยรับกับปากอิ่ม ปลายคางเล็กเชิดดูดื้อรั้น ลำคอระหง...รูปร่างเจ้าหล่อนเมื่อกะด้วยสายตาถือว่าไม่ได้สูงตามมาตรฐานนางแบบ แต่ทรวดทรงองเอวจัดว่าพอดิบพอดีไปทุกส่วน
ก็สวยดี....แต่ก็แค่สวย...ผู้หญิงสวยบนโลกนี้มีอีกเยอะ..ถ้าไม่มีข่าวฉาวเรื่องมือที่สามก็เหมาะกับแบรนด์แอมบริษัทอยู่หรอก
คงจะมาหาเขาเรื่องค่าปรับตามสัญญาซินะ..ทว่าเสียใจด้วย..พอดีสิ่งมีชีวิตที่เขาเกลียดที่สุดก็คือไอ้อีมือที่สามนี่แหละ!!!
คิดได้ดังนั้นร่างสูงเอวสอบหันหลังขวับไม่เอ่ยคำร่ำลาเข้าบ้านทันที เล่นเอาคนที่ยืนรอขาแข็งยืนงงตาแตก
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
งามเลิศเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า..อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์หล่อนตามไปวอแวไฮโซพกแทบทุกวันจนแทบจะเป็นสตอล์กเกอร์เข้าไปทุกทีๆ แล้ว
ในขณะพี่ตุ้งติ้งยังคงวิ่งเต้นเคลียเรื่องพรีเซนเตอร์ที่ถูกถอดถอนตัวอื่นให้อยู่...ตัวที่ต้องชดใช้ค่าเสียหายก็ชดใช้ไป ยังดีที่บางตัวทยอยหมดสัญญาไปบ้างแล้ว
ส่วนงานหนังงานละคร หรืองานโชว์ตัวคือเงียบฉี่ ผู้ใหญ่ในวงการหลายคนที่เคยเอ็นดูช่วงนี้ล้วนขอเว้นระยะไปก่อน
ใจลึกๆ หล่อนก็ชักอยากออกจากวงการเต็มทน แม้จะชอบการแสดงมากก็ตาม...ทว่านั่นก็หลังจากที่ต้องเคลียค่าปรับจำนวนมหาศาลของบริษัทจิรมณีให้จบเสียก่อน
ตอนตุ้งติ้งเข้ามานังนางร้ายสวยกำลังนอนแผ่หลาหมดแรงอยู่บนโซฟา...ช่วงนี้เจ้าหล่อนแทบจะไม่ได้ดูแลตัวเอง...แต่ก็ยังดูสะสวยไม่ต่างจากเดิม...มีเพียงแววตาที่เต็มไปด้วยความเครียดเท่านั้น
"พี่ตุ้งติ้งจ๋า"เสียงหวานออดอ้อนอ่อนแรงคล้ายเป็นการบอกกลายๆ ว่าผลลัพธ์วันนี้ 'ตุ๊บ'
อีไฮโซพกอะไรเนี่ยก็เล่นตัวแท้ มีผู้หญิงสวยๆ แซ่บๆ ตามติดพัน..ปกติมันต้องจบบนเตียงป่ะ หรืออย่างน้อยก็ควรจะมีรับฟังกันบ้าง
แต่พฤติกรรมผู้ชายรูปงามที่เอาแต่ถอยหลังหนี ราวกับยัยงามเลิศเป็นตัวเงินตัวทองก็ไม่ปาน..เขาคงไม่รู้ว่าทำให้ยัยตัวร้ายเสียเซลฟ์แค่ไหน...คนอายุมากกว่าถอดทอนใจอย่างหนักในอารมณ์
"โดนเทอีกแล้วเหรอชะนี"
"อืม....โคตรจะเล่นตัวเลยอะพี่ หรือว่า...."
"หรือว่าอะไรยะหล่อน" สิ้นประโยคก็เดินมาหย่อนก้นลงโซฟาตัวเดียวกัน
"ก็ข่าวลือเรื่องเก้ง....กวางไงพี่"เสียงหวานกระซิบริมหูราวกับกลัวใครจะได้ยินทั้งที่ในห้องก็มีกันแค่สองคน ผู้จัดการคนเก่งชะงักเล็กน้อย
"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ที่รู้มาคุณพกเขาไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก"
"แล้ว...ไม่มีใครรู้ข้อมูลของเขาบ้างเลยเหรอคะ?" คนไม่เคยง้อใครชักจะไม่ไหว...ถ้าไม่ติดว่าหล่อนเป็นหนี้บริษัทเขาอยู่....รับรองหล่อนไม่ลดศักดิ์ศรีตามง้องอนเขาขนาดนี้หรอก
"ฉันก็ไม่รู้วะ คุณพกเขาไม่ค่อยออกงานด้วยไงแก..แล้ว...นี่แกจะเอายังไงต่อ"
"งามมีทางเลือกที่ไหนกันละคะ...ก็คงหาวิธีตีสนิทเขาจนได้แหละ"
"นี่นังงาม"
"ว่าไงคะ"เสียงหวานหันมามองหน้าเมื่อเห็นคนอายุมากกว่าเงียบไป
"เอ่อ...อย่าหาว่าพี่อย่างงั้นอย่างงี้เลยนะแก งามจำคุณธนงเกียรติ์ได้ไหม?"
ชื่อบุรุษคนใหม่พานให้งามเลิศใจกระตุกวูบ นายแพทย์ธนงเกียรติ์ หนุ่มใหญ่หัวใจสปอร์ต...เจ้าของเครือโรงพยาบาล tgs
Daddy's ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อของใครหลายๆ คน..แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่หล่อนแน่..ให้ตายหรือติดคุกหล่อนก็ไม่มีวันยอมลดตัวไปเป็นเมียน้อยของใคร!!
"หยุด...งามบอกละไงคะ ว่างามไม่อยากเป็นเด็กเสี่ย..หรือรับงานกินข้าวงามก็ไม่รับ"เสียงหวานชักดุจริงจังแบบนานๆ ทีใช้ที..ด้วยช่วงเข้าวงการใหม่ๆ ความสวยก็เรียกแมลงตัวผู้ให้ชักชวนไปในทิศทางนั้นอยู่บ่อยๆ ทว่าจุดยืนหล่อนแม่นมั่นมาแต่แรกพี่ตุ้งติ้งจึงยอมแพ้ไป..แม้จะเสียดายทางลัดที่ว่าอยู่ไม่น้อย
"แต่...แกเป็นหนี้อยู่ไงนังงาม"
"...."
"หรือแกอยากเป็นบุคคลล้มละลาย?"
"พี่ตุ้งติ้งหยุด!!!"
"...."
"ถึงงามต้องล้มละลาย..งามก็จะไม่ยอมเป็นเมียน้อยใครเด็ดขาด"เสียงแข็งกระด้างตัดจบ..ส่งผลให้คนอายุมากกว่าเงียบไป ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่อง
"นังงาม..ฉันแอบรู้มาว่าคืนนี้คุณพกจะไปดินเนอร์ที่ร้าน der'somber"
ณ ร้านอาหาร der’somber
Restaurant หรู ที่มีเฉพาะบรรดาไฮโซ นักการเมืองที่มีชื่อเสียง และดาราตัวท็อปเข้าใช้บริการเท่านั้น
ร่างสมส่วนสุดเซ็กซี่วันนี้อยู่ในชุดเดรสลูกไม้สีชมพูอ่อน..ผมสีน้ำตาลสลวยถักเปียเกล้าขึ้นดูสวยหวานผิดกับปกติไม่น้อย..ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเฉดสีเดียวกัน
แน่ละ หล่อนใส่ชุดแซ่บก็แล้ว แบ้วก็แล้วเขาก็ไม่มีทีท่าที่จะหวั่นไหว
รอบนี้ลองเปลี่ยนเป็นผู้หญิงสวยสง่าเพื่อเขาจะสนใจมากขึ้น..คนตัวเล็กมองภาพตัวเองผ่านกระจกรถลัมโบกินีสีดำที่จอดติดกับตัวร้าน
เมื่อหล่อนจือปาก...ภาพในนั้นก็สะท้อนตาม
เมื่อหล่อนบิดข้างหันมุมหน้าที่สวยที่สุด...ก็ปรากฏภาพสาวสวยสมบูรณ์แบบคนหนึ่ง
พอหล่อนฉีกยิ้มหวานเห็นฟันขาวมุกเรียงเป็นระเบียบ...ดวงตาสีน้ำตาลขอบดำพราวระยับราวกับเอาดวงดาวมาใส่..ผู้หญิงตรงหน้าช่างสวยหวานจับใจ
“เฮ้อ...สวยแท้นังงาม...วาสนาผู้ใดหนอ..ที่จะได้งามไปครอง”เสียงหวานเอ่ยพูดกับตัวเองตรงหน้ากระจกรถชาวบ้าน..มือเรียวจัดแต่งทรงผมอารมณ์ดี...มุมไหนก็สวย..และสวย
ถ้าอีผู้ไม่สนหล่อนก็หน้าโง่เต็มทนล่ะ!
คิดได้ดังนั้นร่างเล็กก็ฟูลเทิร์นนวยนาดไปยังตัวร้านอาหารด้วยจริตตัวแม่ตัวมัม
ขณะเดียวกันกระจกรถหรูที่นางร้ายหน้าสวยคิดว่าไม่มีคนก็ถูกเปิดออก...ดวงตาคมขนตาหนาของชายเป้าหมายมองตามหลังร่างเล็กสมส่วน..ด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก
เกิดมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนทำตัวพิลึก..อีกทั้งยังโคตรจะหลงตัวเองได้ขนาดนี้
แล้วดีไม่ดีอีหรอบนี้ยัยตัวร้ายได้ตามเขามาที่ร้านด้วยเป็นแน่
คนตัวโตพ่นลมหายใจหงุดหงิด
หลังจากวันแรกที่เจ้าหล่อนตามมาถึงบ้าน แล้วเขาเดินหนี
ตกค่ำก็มีเสียงอินเตอร์คอมเรียกให้ไปรับของรบกวนการออกแบบงานขั้นสุด
แถมพอออกไป..ไลน์แมนก็ยื่นถุงใส่กล่องอาหารสุดหรูที่เขาไม่ได้สั่งมาให้
ใช่...เขาไม่ได้สั่ง
เมื่อเปิดกล่องดูก็มีโน้ตลายมือหวัด...เขียนไว้ว่า
‘ทานให้อร่อยนะคะ
จาก งามเลิศในปฐพี ^^’
ซึ่งสุดท้ายถุงที่ว่าก็ถูกเจ้าของบ้านโยนทิ้งในถังขยะอย่างไม่ต้องคิด
ยัยผู้หญิงประหลาดยังไม่จบ...ไม่รู้เจ้าตัวไปสรรหาเบอร์โทรศัพท์เขามาจากไหน ซึ่งปกติเขาปิดบัญชีโซเชียลไม่รับแอดผ่านเบอร์..เจ้าตัวจึงเลือกส่งเป็นข้อความมาให้
'083-xxx-yyyy เบอร์งามเองค่ะ'
'คุณพกคะ รบกวนรับสายงามที'
'คุณพกนอนหรือยังคะ ฝันดีนะ'
'งามมีเรื่องจะปรึกษา..คุณพกพอจะมีเวลาให้งามบ้างไหมคะ'
และอีกหลายข้อความที่ถูกส่งมา
ไม่พอตอนเช้าตู่..เสียงอินเตอร์คอมก็ดังขึ้นราวกับนาฬิกาปลุก..เจ้าหล่อนมายืนหน้าบ้านเสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็ม..มือน้อยยื่นถุงอาหารเช้ามาให้..อีกมือถือร่มราวกับกลัวผิวขาวๆ จะเสีย
ก็สวยนะ..สวยมาก..ยิ่งเวลายิ้มโลกก็ราวกลับสว่างเจิดจ้า..แต่เข้าใจไหมเขาพึ่งได้นอนได้สามชั่วโมง..เวลานี้มันใช่เรื่องต้องตื่นปะ!!
และดูเหมือนอดีตแบรนด์แอมบาสเดอร์ของjiramanee จะไม่เข้าใจกับพฤติกรรมปิดประตูใส่หน้า เพราะทุกเช้าก็ยังมายืนหน้าแป้นแล้น พร้อมร่มประจำตัว..มือน้อยยังกดอินเตอร์คอมเพื่อปลุกเขาทุกเช้า
'สวัสดีค่ะคุณพก..ข้าวเช้าค่ะ'
'เหอะ..นี่เธอปกติหรือเปล่า'
'เอ่อ...คุณพกหมายความว่ายังไงคะ'เสียงหวาน พร้อมใบหน้าสวยที่ช้อนขึ้นมองมาหวานซึ้งจนเขาขนลุกซู่..ก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยปากด่าแบบผู้ดี..แขกผู้ไม่ได้รับเชิญก้มหน้าเขินซะงั้น
'คุณพกจะชมว่างามสวยผิดปกติ..ผิดชาวบ้านชาวช่องใช่ไหมคะ'
'....'
'อุ้ย...คำพวกนี้มีคนใช้ชมงามหมดแล้วค่ะ' ผู้หญิงตรงหน้ายังคงบ้าไม่เสร็จ
เออ....เขาผิดเองที่คิดว่าเจ้าหล่อนปกติ
ท่องไว้ไอ้พก..อย่าถือคนบ้า..อย่าว่าคนเมา!!!
และยัยคนบ้ายังคงมาวุ่นวายในชีวิตไม่จบ..จนกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ
ณ เวลานั้นเขาจึงตัดสินใจจะหาเวลาตกลงคุยกับเจ้าหล่อนให้เป็นเรื่องเป็นราว...แม้ดูทรงจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องก็ตาม
- ผู้เขียน
