1
716 คำ
1
ฉันเดินเข้ามาในห้องอาหารเห็นคุณอากับคุณพ่อกำลังนั่งคุยกันอยู่ บนโต๊ะมีอาหารมากหน้าหลายตาวางเรียงเป็นแถวยาว แล้วไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร จู่ๆ มันก็รู้สึกเกร็งขึ้นมา
“แป้งเข้ามานั่งสิลูก พ่อกับอารันรอหนูนานแล้วนะ” คุณพ่อเอ่ยเรียกเมื่อเห็นฉันเอาแต่ยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู
“ค่ะ…” ฉันเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้และลอบมองคุณอาตลอด ทว่าคุณอากลับไม่สนใจฉันเลย มัวแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเอง
แล้วอยู่ๆ คุณอาก็เงยหน้าขึ้นมามองทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายที่หลบสายตา
“อามีของมาฝากแป้งเยอะเลยนะ ไว้กินข้าวเสร็จเดี๋ยวอาไปเอามาให้”
“ค่ะ…” ฉันตอบกลับสั้นๆ จากนั้นคุณอาก็หันไปคุยเรื่องธุรกิจกับคุณพ่อ
ฉันไม่เข้าใจ ทำไมอารันถึงต้องทำเป็นห่างเหินกันด้วย คือฉันไม่ได้ต้องการจะให้อามาทำอะไรแบบเมื่อกี้ แต่อาก็น่าจะมองหรือไม่ก็ส่งยิ้มให้ฉันบ้างสิ
แต่นี่อารันทำเหมือนมองไม่เห็นฉันเลย ทั้งที่เมื่อกี้นี้เขา…
ทั้งหอม ทั้งจูบ
ช่างเถอะ คุณอาอาจจะมีเรื่องสำคัญที่อยากคุยกับคุณพ่ออยู่ก็ได้ ฉันไม่ควรคิดอะไรมาก เพราะยังไงคุณอาก็แสนดีกับฉันมาตลอดอยู่แล้ว
เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาจึงเริ่มตักอาหารตรงหน้ากิน
“อาจำได้ว่ากุ้งทอดกระเทียมเป็นของโปรดแป้ง” อารันตักกุ้งทอดกระเทียมใส่จานให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ^_^” ฉันคลี่ยิ้มหวานพร้อมกับตักหมึกนึ่งมะนาวใส่จานให้คุณอา “แป้งก็จำได้ว่าอารันชอบหมึกนึ่งมะนาว”
“ขอบใจมาก” คุณอายิ้มบางๆ จากนั้นเราทั้งสามคนก็กินข้าวด้วยกันท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่น
หลังกินข้าวเสร็จฉันก็เดินมาส่งอารันที่รถ เพราะอารันบอกว่ามีของจะให้ ส่วนคุณพ่อขึ้นไปประชุมออนไลน์กับลูกน้องบนชั้นสอง
“อารันมีอะไรจะให้แป้งเหรอคะ” ฉันถามอย่างตื่นเต้น
คุณอายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนปลายจมูกเราเกือบชนกัน “หลับตาสิ”
ฉันรีบหลับตาปี๋ทันที ไม่ใช่เพราะอยากเห็นของขวัญเร็วๆ แต่เป็นเพราะเขินอายกับใบหน้าที่หล่อเหลาของคุณอา
ได้ยินเสียงกุกกักที่หลังรถ สักพักก็รู้สึกได้ว่าคุณอากลับมายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว เขาจับมือฉันพามาแตะกับอะไรบางอย่างที่เป็นกล่องสี่เหลียม
“ลืมตาสิ” เสียงกระซิบของคุณอาดังขึ้นใกล้ใบหู ทำเอาฉันตกใจจนต้องรีบลืมตา
แล้วฉันก็ต้องตกใจมากกว่าเดิมเมื่อลืมตาแล้วพบว่าคุณอายื่นหน้าเข้ามาใกล้มาก มากกว่าตอนแรกอีก ปลายจมูกและหน้าผากของเราทั้งคู่อยู่ติดกันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว
“คะ…คุณอา…”
“ก้มลงดูของขวัญที่อาให้สิ”
พอฉันก้มลงดูมันก็ทำให้หน้าผากของฉันแตะโดนกับปลายจมูกของคุณอา นาทีนั้นฉันแทบจะหยุดหายใจ ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นรัวอีกครั้ง
สายตาพยายามโฟกัสมองกล่องของขวัญสีชมพูที่ผูกโบว์สีขาวที่คุณอายื่นให้
“ชอบไหม”
“ชอบค่ะ อ๊ะ!”
ฉันร้องสะดุ้งเพราะทันทีที่พูดว่าชอบ คุณอาก็เลื่อนริมฝีปากขึ้นมาจูบหนักๆ ที่หน้าผาก ก่อนจะผละออก
“ถ้าชอบ…งั้นคืนนี้ก็ใส่แล้วโทรวิดีโอคอลมาหาอาด้วยนะ” อารันขยับตัวออกแล้วเลื่อนมือขึ้นมายีศีรษะฉันเบาๆ เพียงเท่านี้หัวใจก็รู้สึกอบอุ่น
ฉันชอบเวลาที่อารันอบอุ่นใจดีแบบนี้มากกว่าเวลาที่อายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ แต่ไม่ว่ายังไงอะไรที่เป็นอารันฉันก็ชอบหมดทุกอย่างนั่นแหละ
“ค่ะ ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ^_^”
“ไม่เป็นไร จริงๆ อาแล้วมีของอีกหลายชิ้นเลยที่อยากให้แป้ง เอาไว้ถ้าแป้งอยากได้ก็…” อารันลากเสียงแล้วเว้นการพูดไปครู่หนึ่ง “…มาเอากับอาที่บ้านนะ”
- ผู้เขียน
