เช้าวันนั้นลินาเปิดแฟ้มเก่าที่ถูกเก็บไว้ในห้องเอกสารส่วนกลาง แฟ้มหนึ่งที่ไม่มีใครแตะมาหลายปีเต็มไปด้วยฝุ่นและคราบหมึกซีดจาง เธอไล่ดูเอกสารทีละหน้า จนมาหยุดตรงสำเนาเช็คเก่าที่ทำให้มือเธอสั่น
ชื่อผู้รับชัดเจน — ชื่อพ่อของเธอ
แต่สิ่งที่ทำให้เธอพูดไม่ออกคือ ตัวเลขบนเช็คที่ถูกขีดฆ่าแล้วเขียนใหม่ด้วยหมึกต่างสี และลายเซ็นคนแก้ไข คือคนในบริษัทนี้
เธอสูดหายใจแรง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ความทรงจำที่พ่อเคยพูดเรื่องหนี้สินแล่นกลับมา “ลูกไม่ต้องสน มันจบไปแล้ว” แต่ตอนนี้มันกลับไม่จบ และเจ็บกว่าทุกอย่างที่เธอคิด
“ลินา” เสียงพีทดังขึ้นข้างหลัง เธอสะดุ้งรีบเก็บกระดาษ “ทำไมเธอหน้าเสียแบบนั้น”
“ไม่มีอะไร” เธอตอบเสียงเบา แต่สีหน้ากลับฟ้องหมด
พีทขยับเข้ามาใกล้ “อย่าทำเหมือนไม่มีอะไร ฉันเห็นเอกสารในมือเธอ”
เธอเงียบ ไม่ตอบ
“เธอกำลังสืบเรื่องของพ่อใช่ไหม” เขาถามตรง ๆ
“ฉันต้องรู้” เธอพูดเบาแต่แน่วแน่ “ฉันอ
