เพลย์บอยพ่ายรัก

ตอนที่ 2 พาน้องเที่ยว

ตอนที่ 2 พาน้องเที่ยว

ช่วงหัวค่ำเฮียกล้าก็จัดการพาน้องสาวออกมาเปิดหูเปิดตาที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง ที่เขามักจะมาเที่ยวอยู่เป็นประจำ เนื่องจากที่นี่มีเพื่อนสมัยเรียนทำงานอยู่ที่นี่ด้วย มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นก็มักจะเคลียร์กันได้ แต่ส่วนมากเขาไม่ได้อยากจะมาหาเรื่องใคร เขาเน้นมาหาอย่างอื่นมากกว่า แต่วันนี้คงอดเพราะมีแมวตามตูดมาด้วยถึงสองคน

"ที่นี่เหรอเฮีย" เสียงตะวันเอ่ยถามพี่ชายของเธอ แค่แสงไฟด้านนอกก็ตื่นเต้นแล้ว

"อือ ตามมา..." ทั้งสามคนเปิดประตูรถแล้วเดินตามกันเข้าไปด้านใน โดยมีสองสาวเดินจับมือพากันเดินตามหลังพี่ชายเข้าไปด้วยติดๆ เฮียกล้าพาทั้งสองสาวมานั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหน้าเวทีเนื่องจากวันนี้เน้นกินกับสนุก

"เฮียมาที่นี่บ่อยเหรอ" ตะวันเอ่ยถามพี่ชาย...เผื่อว่าเพื่อนจะอยากรู้!

"ไม่บ่อย..." ตอบคำถามน้องสาวแต่ทำไมสายตาของเฮียกล้าถึงมองไปที่ใบหน้าของพราวมุก และที่ตอบว่าไม่บ่อยก็เป็นเพราะที่นี่อยู่ไกล แต่เขาจะมาที่นี่ทุกครั้งที่ได้ขึ้นมาหาน้องสาวที่กรุงเทพฯ

"เมนูครับ"

"อยากกินอะไรสั่งเลย วันนี้เฮียเลี้ยง แล้วไม่ต้องไปเล่าให้แม่ฟังล่ะ เฮียขี้เกียจฟังแม่บ่น"

"มุกสั่งเร็ว วันนี้เฮียเลี้ยง" คนเป็นพี่ชายแอบค้อนน้องสาวเบาๆ พูดอย่างกับเขาเป็นคนขี้เหนียวไปได้ ปกติก็ให้ตลอด

"ตะวันสั่งมาเลย เราดื่มอะไรก็ได้" พราวมุกรู้สึกเกรงใจพี่ชายเพื่อน เธอยังไงก็ได้ เรื่องกินเรื่องเล็กแค่อยากลองมาสัมผัสบรรยากาศแบบนี้สักครั้ง ครั้งเดียวก็พอแล้ว

"น้องมุก ไม่ต้องเกรงใจ สั่งเลยครับ คิดซะว่าเลี้ยงฉลองที่เราสองคนเรียนจบก็แล้วกัน" ตะวันแอบมองหน้าพี่ชายของเธอเวลาที่คุยกับเพื่อนของเธอ มองยังไงก็ไม่เหมือนสายตาพี่ชายมองน้องสาวเลยสักนิด

"ขอบคุณค่ะ"

"คนปากแข็ง!" ตะวันพูดลอยๆ

"บ่นอะไร" คนหูดีแต่ได้ยินไม่ค่อยถนัดหันไปถามน้องสาวเนื่องจากเสียงในนี้ค่อนข้างดังมาก

"เปล่าค่ะ" ก้มมองเมนูต่อจากนั้นจึงเงยหน้าสั่งเครื่องดื่ม

"เอาน้ำผลไม้ปั่นสองที่ครับ ส่วนของผมเอาวิสกี้" ทันทีที่เฮียกล้าสั่งเครื่องดื่มเสร็จ น้องสาวตัวแสบก็โวยวายขึ้นมาทันที เห็นเธอเป็นเด็กสามขวบหรือยังไง น้ำผลไม้ปั่น!

"ได้ยังไงคะ วันนี้หนูอยากลองดื่มแอลกอฮอล์ดูบ้าง"

"แต่พวกเราเป็นผู้หญิงนะ"

"แต่พวกหนูมากับเฮียนะ" พี่น้องยังคงเถียงกันจนพนักงานที่ยืนรอออเดอร์มองหน้า

"ดื่มเหมือนพวกเธอสองคนก็ได้ เอาค็อกเทลอ่อนๆ แก้วใหญ่สามแก้ว ส่วนกับแกล้มให้พวกเธอเลือกแล้วกัน"

"ครับ ค็อกเทลสามแก้วใหญ่นะครับ" สักครู่อาหารและเครื่องดื่มก็ถูกเสิร์ฟลงที่โต๊ะ เสียงเพลงในผับตอนที่เดินเข้ามาก็ไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้เริ่มดึกจังหวะก็เริ่มมันขึ้น เสียงดังกระหึ่มมากขึ้น กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่คลุ้งไปหมด

เฮียกล้าลุกขึ้นไปเต้นอยู่ด้านหน้าเวทีก่อนใคร ก็เขาเป็นนักเที่ยว แต่น้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้เพราะวันปกติเขาก็ทำแต่งาน มาผ่อนคลายบ้างแต่ก็นานๆครั้ง

"ไอ้มุกไป ออกไปเต้นกัน เฮียกล้าออกไปโน่นแล้ว" ตะวันเห็นพี่ชายออกไปเต้น เธอก็นึกสนุกอยากออกไปบ้าง จึงหันมาชวนเพื่อนที่นั่งโยกเบาๆอยู่ที่โต๊ะ บรรยากาศในนี้จัดว่าไม่เลว มิน่าคนชอบมาเที่ยวกัน

"แกไปเลย เดี๋ยวฉันนั่งเฝ้าโต๊ะให้" พราวมุกอาสา อาหารเต็มโต๊ะยังกินไม่ยุบเลย

"เออๆ ถ้างั้นเดี๋ยวฉันมา อย่าลุกไปไหนล่ะ" พูดจบก็ขยับเท้าโยกเบาๆเดินไปหาพี่ชาย ท่าทางน่ารักสนุกสนานตามวัยของเธอ โดยมีสายตาของพราวมุกมองตามเพื่อนไป เห็นเฮียกล้าเต้นแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นอะไรแบบนี้

ในขณะที่พราวมุกนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียวได้สักพัก ก็มีผู้ชายหน้าตาดีอายุพอๆกับเธอคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทาย สายตาของเขาคนนี้แอบสำรวจเรือนร่างของเธอโดยไม่คิดที่จะปกปิดเลยแม้แต่น้อย ทำให้เธอนึกกลัวขึ้นมาทันที

"สวัสดีครับ คนสวย พี่ไม่เคยเห็นหน้าน้องมาเที่ยวที่นี่มาก่อน เพิ่งจะเคยมาเที่ยวที่นี่เหรอครับ"

"ค่ะ ครั้งแรก"

"มากับใครครับ"

"มากับเพื่อนค่ะ"

"นั่งคนเดียวคงเหงาแย่เลย ไปนั่งกับพี่โต๊ะโน้นมั้ยครับ"

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ" พราวมุกเลือกที่จะปฏิเสธ

"น้อง..." ทันใดนั้นเขาคนนี้ก็กวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟในแบบไม่ต้องรอสั่งเครื่องดื่ม เหมือนได้จัดการเตรียมเครื่องดื่มไว้ให้ก่อนหน้าที่จะเดินเข้ามาหาเธอแล้ว

"แก้วนี้พี่เลี้ยง" ท่าทางของคนตรงหน้าที่กำลังยื่นแก้วเครื่องดื่มให้เธอไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ผู้คนตอนนี้ค่อนข้างหนาแน่น ไม่รู้ว่าเพื่อนกับเฮียกล้าไปสนุกกันถึงไหนแล้ว มองหาก็ไม่เจอ

"ขอบคุณนะคะ" เธอไม่อยากดื่ม แต่ก็รับเอามาถือไว้ กลัวว่าจะเสียน้ำใจ

"ดื่มสิครับ" แต่เขาก็ยังคงคะยั้นคะยอให้เธอต้องดื่ม พราวมุกไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องปฏิเสธยังไง เธอกำลังยกแก้วขึ้นดื่ม...

"ขอโทษนะครับ เธอมากับผม และผมก็ไม่อนุญาตให้เธอดื่มเครื่องดื่มของคนอื่น!!" เสียงเข้มๆของเฮียกล้าดังขึ้นพร้อมกับคว้าแก้วในมือของพราวมุกส่งคืนให้กับเจ้าของไป เขาไม่อยากมีเรื่อง แต่ถ้าจะมีก็พร้อมเสมอ!

"ไหนบอกว่ามากับเพื่อนไงครับ เพื่อนน้องหน้าแก่ไปหน่อยนะ" ท่าทางและคำพูดกวนๆของไอ้หน้าอ่อนตรงหน้ามันน่าสั่งสอนนัก

"แล้วหน้าอ่อนๆอย่างมึง ลองโดนตีนแก่ๆของกูสักหน่อยเอามั้ย" ผู้ชายสองคนเริ่มมองหน้ากัน ในแบบไม่มีใครยอมใคร ตะวันไม่เคยเห็นพี่ชายของเธอดูน่ากลัวแบบนี้มาก่อน

"แล้วยังไงคิดว่ากูกลัวมึงเหรอ" เฮียกล้ายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย มองแก้วเครื่องดื่มที่อยู่ในมือของไอ้หน้าอ่อนก็นึกเสียดายถ้ามันจะหก เขาหยิบมันว่างลงที่โต๊ะก่อนที่มันจะหก แล้วคว้าคอเสื้อของคนตรงหน้ากำเอาไว้แน่น แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เหมือนจะมีคนรู้จักเดินเข้ามาทักทาย

"เฮ้ย...ไอ้กล้ามีเรื่องอะไรกันวะ" ต้นกล้าหันไปมองตามเสียง คนที่เดินเข้ามาเป็นเพื่อนของเขาเอง มันทำงานอยู่ที่นี่ ต้นกล้าจึงยอมปล่อยคอเสื้อให้กับไอ้ผู้ชายปากดีตรงหน้า เขาขี้เกียจเพิ่มงานให้เพื่อน

"เด็กมันมากวนตีน กูว่าจะสั่งสอนมันสักหน่อย" อายุยี่สิบต้นๆ จะลองมาวัดกับกระดูกสามสิบกว่าอย่างเขาก็ลองดูได้

"พวกมึงไสหัวไป!" เมื่อผู้ชายคนนั้นรู้ว่าเฮียกล้ารู้จักกับคนคุมที่นี่ก็ถึงกับหน้าเสียขึ้นมาทันที

"ครับๆ" พ่อแม่มันคงไม่มีเวลาสั่งสอน มา!! เดี๋ยวเขาจะช่วยสั่งสอนให้

"เดี๋ยว!!" คนที่กำลังจะก้าวขาเดินออกไปจำเป็นต้องหันกลับมา

"แดกแก้วนี้ที่มึงเอามาให้น้องกูด้วย...แดกให้หมดเดี๋ยวนี้!" สายตาของต้นกล้ามองไปที่แก้วเจ้ากรรมที่มันเอามาให้พราวมุกดื่ม จากประสบการณ์มันต้องมีอะไร แต่ถ้าไม่มีก็แล้วไป

"เอ่อคือ..." มันทำท่าอึกอักไม่อยากดื่ม น่าจะเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้จริงๆด้วย

"กูบอกให้แดกไง แก้วนี้กับตีนกูมึงจะเลือกแดกอันไหน" เท้าข้างหนึ่งยกขึ้นมาวางบนเก้าอี้ท่าทางไม่เกรงกลัวใคร

"กินก็กินวะ!" และแล้วค็อกเทลแก้วนั้นก็ถูกกระดกเข้าปากไป

"กลืน..." น้ำเสียงเข้มจัด เป็นใครที่ได้ฟังก็ต้องกลืน จากนั้นไอ้หน้าอ่อนที่ว่าก็วิ่งออกจากผับแห่งนี้ไป

"เอาล่ะๆ ไอ้กล้าทำไมวันนี้มึงมานั่งอยู่นี่ล่ะ" เพื่อนของเขาที่เดินตรวจดูความเรียบร้อยเอ่ยถามขึ้น เมื่อเรื่องตึงเครียดเมื่อสักครู่คลี่คลายลงไปแล้ว

"พาน้องมาเที่ยวน่ะ มาสักพักก็ว่าจะกลับแล้ว"

"แล้ว..." มันกำลังจะพูดถึงสาวๆที่ผมชอบมานั่งคุยด้วย

"เฮ้ยเพื่อน...เรื่องนั้นค่อยว่ากัน" ต้นกล้ารีบพูดขึ้นก่อนที่เพื่อนของเขาจะชิงพูดเรื่องที่ไม่สมควรพูดออกมา เขายกฝ่ามือตบลงไปบนบ่าเพื่อนเบาๆ สายตาส่งสัญญา ห้ามพูด!!

"ไปนั่งด้วยกันสิ"

"ขอบใจนะเพื่อน คืนนี้พาน้องมาเที่ยวจริงๆ"

"มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ"

"ขอบใจมาก มึงไปทำงานของมึงเถอะไม่ต้องเป็นห่วง" เพื่อนสมัยเรียนพยักหน้าให้แล้วเดินจากไปพร้อมกับลูกน้องอีกสี่ห้าคนที่เดินตามหลังของมันมา

"ใครน่ะเฮีย..." เสียงตะวันเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้

"เพื่อนน่ะ มันเป็นคนดูแลความเรียบร้อยอยู่ที่นี่"

"ไม่เห็นแนะนำให้หนูรู้จักบ้างเลย"

"จะอยากไปรู้จักกับมันทำไม" อ้าว...

"มุก...ค็อกเทลแก้วนั้นไม่ได้ดื่มใช่มั้ย"

"ยังค่ะ เฮียมาห้ามไว้ทัน ว่าแต่มันมีอะไรเหรอคะ"

"คงไม่ใช่ของดีแน่นอน ตายๆไปซะได้ก็ดี เราไม่ได้ดื่มเข้าไปก็ดีแล้ว สนุกกันต่อเถอะ..." ครั้งนี้ผมเลือกนั่งลงที่โต๊ะ สักพักใหญ่ๆ เป็นผมเองที่เริ่มมึน ส่วนยัยสองสาวน่าจะเมาแล้ว โดยเฉพาะน้องสาวผม...ไอ้ตะวัน ผมจึงพาน้องๆกลับ

?????