นางพญาแห่งหมู่บ้านริมผา

นางพญาแห่งหมู่บ้านริมผา ตอน ล่อแม่ม่ายหมาดๆ เสียงเครื่องยนต์ของรถบรรทุกหกล้อสมัยสงครามโลกคำรามกึกก้อง พ่นควันดำโขมงขณะตะกายไต่ขึ้นเนินชันบนถนนดินลูกรังสีแดงฉาน รถคันนี้เป็นเพียงพาหนะเดียวที่เชื่อมต่อ "หมู่บ้านผาหมอก" กับโลกภายนอก หมู่บ้านแห่งนี้ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหุบเขาและเทือกเขาสูงชัน มีน้ำตกสายใหญ่ทิ้งตัวลงสู่เหวลึกเบื้องล่าง ละอองน้ำฟุ้งกระจายจนเกิดม่านหมอกปกคลุมตลอดปี อากาศที่นี่แปรปรวน มีทั้งฤดูร้อนที่อบอ้าว ฤดูฝนที่ชุ่มฉ่ำ และฤดูหนาวที่มีหิมะโปรยปรายปกคลุมยอดหญ้า ท่ามกลางกลุ่มควันที่จางหายไป ร่างอวบอัดของ "สร้อย" ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าเรือนไม้สักหลังงามที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมหน้าผา สร้อยเป็นหญิงสาววัยสามสิบต้นๆ ที่ความสวยสะพรั่งกำลังเบ่งบานถึงขีดสุด ผิวพรรณของเธอขาวผ่องผิดแผกจากชาวบ้านที่กรำแดดกรำฝน ใบหน้าสวยคม นัยน์ตาหวานเยิ้มหยาดฟ้ามาดิน และริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อที่มักจะเผยรอยยิ้มยั่วยวนอยู่เสมอ แต่วันนี้ สร้อยอยู่ในชุดผ้าซิ่นสีดำและเสื้อลูกไม้สีขาวรัดรูป เพื่อไว้ทุกข์ให้กับผัวแก่ที่เพิ่งตกเขาตายไปเมื่อสัปดาห์ก่อน งานศพเพิ่งผ่านพ้นไปได้ไม่นาน แต่ดูเหมือนความโศกเศร้าจะไม่เคยย่างกรายเข้ามาในใจของสร้อยเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่หลงเหลืออยู่คืออิสรภาพ และความกระหายอยากที่ถูกกดทับมานานปี "ร้อนจริงๆ..." สร้อยบ่นพึมพำ พลางยกมือขึ้นพัดวีใบหน้า เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายตามไรผมและซอกคอขาวเนียน เธอจงใจปลดกระดุมเสื้อลูกไม้ลงสองเม็ด เผยให้เห็นเนินเนื้ออกขาวผ่องที่เบียดชิดกันแน่น ร่องอกลึกวับๆ แวมๆ ล่อตาล่อใจแมลงภู่แมลงผึ้งแถวนั้น "ไอ้ผา" พรานหนุ่มร่างกำยำ ผิวคล้ำแดด กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ จากการแบกหามและล่าสัตว์ เดินจูงม้าบรรทุกของป่าเดินผ่านมาพอดี ผาเป็นผัวของ "นังจวง" เพื่อนบ้านปากตลาดที่สร้อยไม่ค่อยถูกชะตา แต่ผานั้นต่างออกไป เขาเป็นชายฉกรรจ์ที่แข็งแรงที่สุดในหมู่บ้าน "อ้าว... พี่ผา ไปไหนมาจ๊ะ" สร้อยเอ่ยทักเสียงหวานหยด พร้อมส่งสายตาแพรวพราวไปให้ ไอ้ผาชะงักฝีเท้า หันมามองแม่ม่ายหมาดๆ จนตาค้าง เขาเพิ่งกลับมาจากล่าสัตว์ ในย่ามมีเนื้อเก้งสดๆ และเห็ดป่าหายากเต็มอัตรา "เอ่อ... ข้า... ข้าไปล่าสัตว์มา จะเอาไปให้เมียทำแกง" ผาตอบตะกุกตะกัก สายตาไม่อาจละไปจากร่องอกขาวๆ ของสร้อยได้เลย "อุ๊ย... เนื้อเก้งเหรอ น่ากินจังเลย" สร้อยเดินนวยนาดเข้าไปใกล้ กลิ่นแป้งร่ำผสมกลิ่นสาบสาวโชยไปเตะจมูกชายหนุ่ม "สร้อยอยากกินแกงป่าเนื้อเก้งจังเลยจ้ะพี่ผา ตั้งแต่ผัวตายไป... สร้อยก็ไม่มีใครหาของดีๆ ให้กินเลย อดอยากปากแห้งไปหมด ทั้งเรื่องกิน... แล้วก็เรื่องอื่น" คำพูดสองแง่สองง่าม บวกกับสายตาที่มองต่ำลงไปยังเป้ากางเกงขาก๊วยของผา ทำให้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ "เอ่อ... ถ้า... ถ้าเอ็งอยากได้ ข้าแบ่งให้ก็ได้นะ" "จริงเหรอจ๊ะ พี่ผาใจดีจัง" สร้อยยิ้มหวาน เธอยื่นมือเรียวไปแตะที่ต้นแขนกำยำของผา ลูบไล้เบาๆ ผ่านมัดกล้ามที่ชุ่มเหงื่อ "เข้ามาดื่มน้ำเย็นๆ ในบ้านก่อนสิ เดี๋ยวสร้อยหาน้ำหาท่าให้กิน ตอบแทนน้ำใจ" ผาลืมเมียที่รออยู่บ้านไปจนหมดสิ้น เขาผูกม้าไว้กับรั้วไม้ไผ่ แล้วเดินตามก้นงอนๆ ของสร้อยที่บิดส่ายไปมาขึ้นไปบนเรือน ภายในเรือนไม้เย็นสบายกว่าข้างนอก สร้อยพาผาเข้ามาในครัวหลังบ้าน เธอตักน้ำฝนเย็นเฉียบใส่ขันเงินส่งให้เขา ผารับไปดื่มรวดเดียวหมด ขันน้ำวางลง แต่สร้อยไม่ถอยห่าง เธอกลับขยับเข้าไปเบียดชิด จนหน้าอกอวบอิ่มที่ล้นทะลักเสื้อลูกไม้แนบชิดกับอกแกร่งของพรานหนุ่ม "พี่ผา..." สร้อยกระซิบข้างหู ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดต้นคอ "สร้อยร้อนจังเลย... พี่ช่วยสร้อยหน่อยได้ไหม" ผาสติขาดผึง เขาโอบกอดเอวคอดกิ่วของสร้อย ดึงร่างนุ่มนิ่มเข้ามาแนบกาย "ได้สิ... สร้อยจ๋า พี่มองเอ็งมานานแล้ว" สร้อยหัวเราะคิกคักในลำคอ ยอมให้ชายชู้กอดจูบอย่างไม่ขัดขืน มือหยาบกร้านของผาเลื่อนขึ้นมาขยำเต้านมลูกใหญ่ของสร้อยผ่านเนื้อผ้า ความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่างของแม่ม่ายสาว เธอแอ่นอกสู้มือ ร้องครางกระเส่าเบาๆ "อ๊า... พี่ผา... แรงๆ สิพี่... ผัวเก่าฉันมันไม่เคยทำให้อิ่มเลย" สร้อยยั่วยุ ผาไม่รอช้า เขาอุ้มร่างของสร้อยขึ้นไปวางบนโต๊ะไม้สักในครัว ปัดข้าวของร่วงกราวลงพื้น เขาถลกผ้าซิ่นสีดำของเธอขึ้นกองไว้ที่เอว เผยให้เห็นขาอ่อนขาวเนียนและเนินสวาทอวบอูมที่ไร้สิ่งปกปิด (เพราะเธอตั้งใจไม่ใส่มันมาตั้งแต่เช้า) "โอ้โห... ขาวจั๊วะ น่ากินไปทั้งตัว" ผาพึมพำเสียงแหบพร่า ก่อนจะซุกหน้าลงไปที่หว่างขาของสร้อย "ซี๊ดดด... พี่ผา... เลียให้สร้อยหน่อย... ตรงนั้นแหละ... อูยยย" สร้อยแหกขาออกกว้าง มือขยำหัวของผา กดหน้าเขาให้แนบชิดกับความฉ่ำเยิ้มของเธอ ผาใช้ลิ้นสากๆ ตวัดเลียน้ำหวานจากดอกไม้งามอย่างตะกละตะกลาม เขาไม่เคยเจอของดีแบบนี้มาก่อน เมียที่บ้านทั้งดำทั้งกร้าน แต่สร้อยนั้นหอมหวานไปทุกสัดส่วน สร้อยบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน เธอต้องการมากกว่านี้ เธอต้องการการเติมเต็มที่แข็งแกร่ง "ใส่เข้ามาเลยพี่... สร้อยไม่ไหวแล้ว... เอาแท่งของพี่ใส่เข้ามา!" สร้อยร้องขอ ผาลุกขึ้น ปลดสายรัดเอวกางเกงขาก๊วย เผยให้เห็นความเป็นชายที่ผงาดง้ำ แข็งขึงและดำเมี่ยม เขาจับขาเรียวของสร้อยพาดบ่า แล้วกระแทกกายเข้าหาความนุ่มหยุ่นนั้นทันที ตั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วครัว สร้อยกรีดร้องออกมาด้วยความสุขสม ร่างกายของเธอตอบรับแรงกระแทกของพรานหนุ่มอย่างถึงพริกถึงขิง เธอใช้มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน ปรนเปรอให้ผาหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น ทั้งจิกหลัง กัดไหล่ และโยกสะโพกสวนรับจังหวะรัก บทเพลงสวาทดำเนินไปอย่างเร่าร้อนจนกระทั่งผาคำรามลั่น ปลดปล่อยสายธารแห่งความใคร่เข้าไปในตัวของสร้อยจนหมดสิ้น ทั้งคู่กอดก่ายกันหอบหายใจรวยริน เหงื่อท่วมกาย เมื่อหายเหนื่อย สร้อยจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ เดินไปหยิบเนื้อเก้งก้อนโตจากย่ามของผามาถือไว้ แล้วหันมายิ้มหวานให้ชายชู้ที่ยังนอนหมดแรงอยู่ "ขอบใจนะจ๊ะพี่ผา... สำหรับเนื้อเก้ง แล้วก็... ความสุข" สร้อยพูดพลางเดินนวยนาดออกไปหน้าบ้าน ทิ้งให้ผามองตามตาละห้อย "พรุ่งนี้... ถ้าพี่หาหน่อไม้หวานๆ มาได้... แวะมาหาสร้อยอีกนะจ๊ะ ผัวไม่อยู่แล้ว... สร้อยเหง๊าเหงา" สร้อยทิ้งท้ายด้วยสายตาเชิญชวน ก่อนจะเดินฮัมเพลงเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้ผาต้องรีบแต่งตัวกลับไปหาเมียด้วยความรู้สึกผิดปนเปกับความติดใจในรสสวาทของแม่ม่ายสาว