นางพญาแห่งหมู่บ้านริมผา

ทาสรับใช้ใหม่

นางพญาแห่งหมู่บ้านริมผา

ตอน ทาสรับใช้ใหม่

แดดสายสาดส่องกระทบหยาดน้ำค้างบนยอดหญ้าหน้าเรือนไม้สักของสร้อย เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของ พรานโชติ และ ชิด สองพ่อลูกนายพราน ในมือของชิดถือห่อผ้าขาวม้าที่ภายในบรรจุผงสมุนไพรบดละเอียด กลิ่นฉุนกึกของว่านยาโชยออกมา

"น้าสร้อยครับ... สมุนไพรที่สั่งไปบดได้แล้วครับ" ชิดยื่นห่อผ้าให้ สายตาของเด็กหนุ่มจ้องมองเรือนร่างของสร้อยที่อยู่ในชุดผ้าถุงกระโจมอกอย่างไม่วางตา ภาพความเร่าร้อนในลำธารเมื่อวานยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำ

สร้อยรับห่อผ้ามาเปิดดู รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าสวย "ขอบใจมากนะจ๊ะ... งานดีจริงๆ"

"แล้ว... เรื่องนั้นล่ะสร้อย" พรานโชติเอ่ยถามเสียงแหบพร่า เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ กลิ่นกายสาวทำให้เลือดลมสูบฉีด "ข้ากับไอ้ชิด... อยากจะขอ..."

สร้อยหัวเราะคิกคัก เธอยกนิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปากของพรานโชติ "ใจเย็นสิจ๊ะพี่โชติ... ของดีไม่ได้มาง่ายๆ หรอกนะ"

เธอเดินนวยนาดไปนั่งไขว่ห้างบนแคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน เผยให้เห็นขาอ่อนขาวเนียนวับๆ แวมๆ "ถ้าอยากได้สร้อยอีก... ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"

"อะไรจ๊ะ... บอกมาเลย พี่หาให้ได้ทุกอย่าง" พรานโชติรีบรับคำ

"สร้อยอยากได้สัตว์ใหญ่... หมี หมูป่า หรือเสือก็ได้" สร้อยเอ่ยเสียงเรียบ แต่แววตาเป็นประกายวาววับ "เอามาทั้งตัวเลยนะจ๊ะ ทั้งเนื้อ หนัง กระดูก... สร้อยจะเอาไปขายที่ตลาดในเมือง"

"สัตว์ใหญ่เหรอ..." ชิดทวนคำ สีหน้ากังวลเล็กน้อย "มันอันตรายนะน้าสร้อย แล้วก็หายากด้วย"

"ก็ถ้าไม่อยากได้สร้อย... ก็ไม่ต้องไปก็ได้จ้ะ" สร้อยแกล้งทำหน้างอ "สร้อยกะว่าจะเอาเงินไปทำบ้านใหม่... จะต่อเติมชั้นสอง ทำสระน้ำสวยๆ แล้วก็สร้างศาลาริมน้ำไว้รับแขก... ถ้าบ้านเสร็จเมื่อไหร่ สร้อยจะให้พวกพี่มาอยู่ด้วยเลยเอามะ"

คำว่า "อยู่ด้วย" เหมือนน้ำมันราดบนกองไฟ ความโลภและความใคร่เข้าครอบงำสองพ่อลูกทันที ภาพบ้านหลังใหญ่ที่มีสร้อยเป็นนางพญาคอยปรนนิบัติผุดขึ้นมาในหัว

"ได้! ข้าจะไปล่ามาให้เอ็ง!" พรานโชติรับคำหนักแน่น "รอฟังข่าวดีได้เลย!"

สองพ่อลูกรีบคว้าปืนยาวแล้วมุ่งหน้าเข้าป่าลึกทันทีด้วยความฮึกเหิม สร้อยมองตามหลังพวกเขาไปพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แผนการขยายอาณาจักรแห่งความสุขสำราญของเธอกำลังเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

...

สายวันเดียวกัน ขณะที่สร้อยกำลังนั่งขัดผิวด้วยขมิ้นชันอยู่ที่ชานบ้าน เสียงกระแอมกระไอของชายแก่ก็ดังขึ้นที่หน้าประตู้รั้ว

ลุงมิ่ง ลุงคง และปู่เสือ สามผู้เฒ่าขาประจำเดินถือปิ่นโตเถาใหญ่และตะกร้าผลไม้เข้ามาด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน วันนี้พวกแกไม่ได้ไปวัด แต่ตรงดิ่งมาที่บ้านสร้อยแทน

"แม่สร้อยจ๋า... ปู่เอาแกงเลียงกุ้งสดกับขนมตาลมาฝากจ้ะ" ปู่เสือเอ่ยเสียงสั่น

"อุ๊ย... ขอบคุณจ้ะปู่ มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเชียว" สร้อยยิ้มหวาน ลุกขึ้นเดินไปรับของ แต่แกล้งทำผ้าขนหนูที่คลุมไหล่หลุด เผยให้เห็นไหล่เนียนและเนินอกอวบอิ่ม

ชายแก่ทั้งสามกลืนน้ำลายดังเอือก ตาจ้องเขม็ง

"คือ... พวกเรา... อยากจะ... อยากจะช่วยงานบ้านแม่สร้อยน่ะจ้ะ" ลุงคงพูดตะกุกตะกัก "เห็นอยู่คนเดียวคงลำบาก..."

สร้อยรู้ทันความคิดของตาเฒ่าพวกนี้ดี เธอแสร้งทำเป็นครุ่นคิด "อืม... ก็ดีจ้ะ พื้นบ้านฝุ่นจับหนาเตอะเลย ถ้าช่วยถูให้สะอาดหน่อยก็คงดี"

"ได้เลยๆๆ!" ทั้งสามคนรับคำอย่างแข็งขัน รีบไปหยิบไม้กวาดและผ้าขี้ริ้วมาจัดการทำความสะอาดบ้านอย่างขะมักเขม้น ทั้งกวาด ทั้งถู จนพื้นไม้สักเงาวับ

เมื่อเสร็จงาน สร้อยก็เรียกทั้งสามคนมานั่งพักที่แคร่ เธอรินน้ำเย็นให้ดื่ม แล้วค่อยๆ ขยับเข้าไปนั่งแทรกกลางวง

"เหนื่อยแย่เลยนะจ๊ะ... สร้อยไม่มีเงินทองจะให้หรอกนะ มีแต่..."

เธอจับมือเหี่ยวๆ ของลุงมิ่งมาวางแหมะลงบนหน้าอกข้างซ้ายของเธอ ส่วนมือของลุงคงเธอก็จับไปวางที่หน้าอกข้างขวา

"อูยยย... นุ่ม... นุ่มเหลือเกินแม่คุณ" ลุงมิ่งคราง มือสั่นเทาขณะบีบคลึงก้อนเนื้อนุ่มหยุ่น

ปู่เสือที่นั่งมองตาละห้อยรีบท้วง "แล้วข้าล่ะแม่สร้อย"

สร้อยยิ้มยั่วใจ เธอจับมือปู่เสือสอดเข้าไปใต้ผ้าถุง วางมือแกไว้บนเนินสวาทอวบอูมที่มีขนอ่อนนุ่มปกคลุม

"ตรงนี้ว่างจ้ะปู่... ลูบให้หน่อยสิ สร้อยคันไม้คันมือไปหมดแล้ว"

ชายแก่ทั้งสามรุมสัมผัสลูบไล้เรือนร่างของแม่ม่ายสาวอย่างเมามันส์ แลกกับแรงงานและความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในบั้นปลายชีวิต ส่วนสร้อยก็นั่งหลับตาพริ้ม ปล่อยให้พวกเขาปรนเปรอ พลางจินตนาการถึงคฤหาสน์หลังงามที่จะสร้างขึ้นจากหยาดเหงื่อและตัณหาของผู้ชายเหล่านี้...