ตอนที่ 2 เธอมันก็แค่ปลิง
1206 คำ
“คิมคะ! ทำไมทำแบบนี้ล่ะ หรือว่าคิมจะกลับไปนอนเหงาคนเดียว”
คิมหันต์เห็นเธอแล้ว มินตราก้าวขาไม่ออก เธอไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน แต่เขาผลักผู้หญิงคนนั้นออกไปอย่างแรง และเดินมากระชากแขนเธอ เดินกลับมาที่รถ
“คิมคะ! เธอเป็นใครน่ะ”
“หลีกไป ไม่งั้นจะเรียกการ์ดมาลากออกไป เธอก็รู้ดีนะว่า พวกการ์ดของร้านโหดขนาดไหน หลีกไปอย่ามาขวางทาง”
“แต่ว่า…เดี๋ยวก่อนนะ เธอไม่ใช่….”
มินตราพยายามปิดหน้า เธออุตส่าห์ลบเครื่องสำอาง และสวมแว่นตา เดินออกมาแล้ว ยังมีคนจำได้อีกเหรอ แต่คิมหันต์ดึงเธอและดันตัวเข้าไปในรถและปิดประตูทันที
“ทำไมหน้าเธอ ดูคุ้น ๆ จัง”
“เธอเมาแล้วพริ้ง กลับดี ๆ ล่ะ ฉันไปล่ะ”
“เอ๊ะ! เดี๋ยวสิคิม โธ่โว้ย! พลาดจนได้ เสียเวลายืนตากยุงรอเกือบครึ่งชั่วโมง เสียเวลาฉิบหายเลย!”
พริ้งยืนกระทืบเท้าอยู่ เมื่อคิมหันต์เข้ามาในรถสปอตหรู และขับออกไปทันที โดยไม่สนใจเธอ ที่อุตส่าห์เดินออกมาอ่อยและเสนอตัวให้เขาถึงรถ
ในรถ
“ทำไมถึงออกมาช้า ฉันรอตั้งนานแล้ว”
“คือว่า เราจะไปไหนกันคะ”
“ตอบคำถามฉันมาก่อน”
“ฉันต้องล้างเครื่องสำอาง เปลี่ยนชุด แล้วก็...”
“ออ... ที่แท้ก็ลอกคราบนี่เอง ทำไม กลัวน้าของเธอจำหน้าได้เหรอ”
มินตราเงียบ และไม่ตอบอะไรเขาอีก แต่ดูเหมือนว่าคิมหันต์ จะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ เธอเห็นเขาขับรถไปทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน ก็เริ่มสงสัย
“พวกเราจะไปไหนกันเหรอคะ”
“ถามทำไม เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่า ยอมทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง”
“แต่ว่า! พี่คิมก็ควรจะบอกก่อนสิคะว่า จะให้ฉันทำอะไร ไม่ใช่จู่ ๆ จะพาออกมาแบบนี้เลย”
“หุบปากไปเถอะน่ะ หรือว่าเธอจะให้ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกน้าเธอ จะได้มีเรื่องขึ้นจริง ๆ”
“อย่านะคะ! เรื่องนี้ให้คุณน้ารู้ไม่ได้นะ ฉันไม่อยากให้น้ามุกเดือดร้อน”
“หึ ปกติน้าของเธอไม่ให้เงินหรือไง ถึงได้มาทำงานแต่งตัวยั่วผู้ชาย เต้นส่ายไปส่ายมา โชว์คนอื่นแบบนี้”
“ฉันไม่ได้ทำบ่อย ๆ สักหน่อย”
“ทำก็คือทำ บ่อยหรือเปล่าต่างกันตรงไหน”
เขาเลี้ยวเข้าโรงแรมหรูในเมืองหลวง ซึ่งทำให้มินตราเริ่มกลัวขึ้นมาจริง ๆ
“พี่คิมพามีนมาทำอะไรที่นี่คะ”
“ขึ้นไปแล้วค่อยคุยเถอะ”
โรงแรมคิวเกรท เป็นโรงแรมห้าดาวของ “ภานุชิต” พ่อของคิมหันต์ ซึ่งหรูหราที่สุดในย่านนี้ ไม่มีใครไม่รู้จักที่นี่ เพราะเป็นโรงแรมระดับไฮคลาส ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา เมื่อเขาขับขึ้นมาชั้นบนสุด และเดินเข้าประตูด้านใน ด้วยการ์ดพิเศษ เธอก็เริ่มก้าวขาไม่ออก
“รีบ ๆ เดินตามเข้ามาสิ อยากให้คนเห็นเธอก่อนหรือยังไง”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะ แต่ว่า เรามาทำอะไรที่นี่”
“เข้าไปแล้วค่อยคุย”
เขาดึงร่างบางเข้าไปในห้อง แน่นอนว่าต้องไม่ได้พามาคุยกันอย่างเดียว มินตราเข้ามาอยู่ในบ้านเขาได้เกือบหนึ่งปีแล้ว เธอเป็นหลานสาวเมียใหม่ของพ่อเขา ซึ่งเขาไม่เคยชอบหน้าเมียใหม่พ่อเลย เพราะคิดว่าเธอเข้ามาเกาะพ่อเขากิน โดยไต่เต้าจากตำแหน่งเลขา จนได้ขึ้นเตียง ต่อมาก็กลายมาเป็นแม่เลี้ยงของเขา
‘วันนี้ได้เวลาสะสางแค้น ของยัยปลิงสองน้าหลานนี่เสียที ในเมื่ออยากเข้ามาร่วมใช้เงินของพ่อฉัน ก็ต้องรู้จักจ่ายค่าผ่านทางซะก่อน’
ห้องสวีทหรูของคิมหันต์
“โอ๊ย! ปล่อยนะคะพี่คิม ฉันจะกลับบ้านแล้ว”
“ไม่อยากคุยแล้วเหรอ ไม่กลัวว่าน้าเธอจะรู้แล้วหรือไง”
“ไม่ ไม่กลัว ฉันจะบอกน้ามุกเอง ฉันไม่คุยแล้ว กรี๊ด!!”
เธอกรีดร้อง แต่คิมหันต์ที่ปิดประตูล็อกแล้ว ดึงเธออุ้มขึ้นมา จับพาดบ่าและพาไปที่ห้องนอนทันที
“ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ปล่อยเดี๋ยวนี้ ช่วยด้วย!”
“ต่อให้ร้องจนเสียงแหบ ก็ไม่มีใครได้ยินเธอหรอกมินตรา ทางที่ดียอมฟังง่าย ๆ ดีกว่า”
“คุณ… ต้องการอะไร”
"โอ้โห มาตอนนี้ถึงกับเรียก “คุณ” เลยเหรอ ไม่อยากนับพี่น้องกันแล้วก็ดี เพราะฉันก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นน้อง เธอมันก็แค่ปลิง ที่ดูดเลือดเก่งกว่าใคร ทำไมล่ะหรือว่าไม่จริง เงินที่พ่อฉันปรนเปรอให้พวกเธอ มันไม่พอเหรอ ถึงได้ออกมาขาย….
เพี๊ยะ!
เธอตบเขาไปอีกครั้ง และพยายามหันไปมองประตู แต่คิมหันต์รู้ทัน เขาเดินมาจับเธอโยนไปบนเตียง
“อย่านะ!”
“แน่มากนะมีน นี่เธอตบฉันเป็นครั้งที่สองแล้ว อย่าคิดว่าจะมีครั้งที่สาม”
“คุณต้องการอะไรกันแน่ ปล่อยฉันนะ”
“พวกเธอสองคน เข้ามาในบ้านของฉันเพื่ออะไรล่ะ น้าของเธออ่อยพ่อของฉันยังไง ถึงปีนขึ้นเตียงจนเขายกย่องเธอเป็นเมีย เธอก็ลองทำแบบนั้นบ้างสิ แต่เสียใจด้วยนะ สิ่งที่ฉันจะให้เธอได้ ก็แค่คนระบายความใคร่บนเตียง เวลาอยากระบายน้ำออกเท่านั้น”
"กรี๊ด…. อย่านะไอ้ชาติชั่ว อย่าเข้ามานะ อ๊ะ! อื้อ…"
คิมหันต์ดึงแขนเธอตรึงขึ้นข้างบน หัวใจของคิมหันต์ เต็มไปด้วยความแค้น เธอกับน้าสาวเข้ามาในครอบครัวของเขา แทนที่แม่ของเขา พ่อของเขาก็ไม่สนใจ และยังมอบตำแหน่งเมียให้กับผู้หญิงอีกคน นั่นก็ทำให้เกิดรอยร้าวขึ้นมามากแล้ว ปีต่อมา ยังรับมินตราที่พึ่งเข้ามาเรียน มาอยู่ในบ้านอีกคน จะให้เขาทนได้ยังไง
“ปล่อยนะพี่คิม มีนขอร้อง อย่าทำอะไรมีนเลย มีนยอมทุกอย่างแล้ว ปล่อยมีนไป…กรี๊ดด!!”
แควก!
เสื้อเชิ้ตตัวบาง ถูกเขาฉีกออกและยกสูง เพื่อมัดเธอเอาไว้ มินตราไม่คิดเลยว่า ผู้ชายที่เธอเคยชื่นชม ตอนที่พึ่งเข้าเรียนปีแรก ใคร ๆ ก็บอกว่าเขาหล่อ เป็นถึงเดือนคณะวิศวะ เธอแอบชอบเขาจนกระทั่งรู้ว่า เขากลายเป็นพี่ชายต่างสายเลือด เมื่อน้าสาวสั่งให้เธอย้ายไปอยู่กับน้าที่บ้านของเขา
“หนูมีน นี่คือคิมหันต์ลูกชายของอา ต่อไปเขาจะเป็นพี่ชายหนู”
ตอนนั้นมินตราตกใจ แปลกใจแต่ก็แอบดีใจมาก ที่เธอจะได้มีเขาเป็นพี่ชาย เธอเคยเห็นเขายิ้ม ละพูดคุยกับเพื่อน ๆ ที่หน้าคณะ เขาเหมือนสายลมในฤดูร้อน แม้จะเบาบางแต่กลับเย็นสบาย จนกระทั่งคำแรกที่เขาพูดออกมา
“ผมเป็นลูกคนเดียว เกิดจากเมียหลวงที่แต่งเข้ามาอย่างถูกต้อง ก็แค่ลูกหลานของปลิงอีกตัวที่อยากเข้ามาเกาะเพื่อดูดเลือด อย่าคิดจะมานับญาติกับฉัน ยัยตัวโสโครก!”
- ผู้เขียน
