21
บรรยากาศโดยรอบพลันเงียบสงัดได้ยินแม้กระทั่งเสียงใบไม้บนยอดเขาเสียดสีปลิวไสว หญิงชราเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงเบนศรีษระหนี แววตาพร่าเลือนสีขุ่นมัวเจือรอยยิ้มขบขันไม่ง่ายเลยที่นางจะต้องสะกดกลั้นเสียงหัวเราะกลืนลงสู่ลำคอ
ใบหน้าเหี่ยวย่นประเดี๋ยวแดงประเดี๋ยวเขียวคล้ำจนนางรู้สึกว่าวันนี้คงเป็นวันตายของตน แต่เป็นวันตายที่ทำให้นางนอนตายตาหลับยิ่งยวด
ดูท่านอบน้อมมีสัมมาคารวะของแม่นางเกสรผู้นี้เสียก่อน แทบจะจรดหน้าผากแนบชิดพื้นดินหวังฝากตัวในสถานะผู้น้อย...
โอ๊ย! ข้าอยากจะหัวร่อให้ฟันร่วงหมดปาก
เกสรคลานเข่าสี่ขาพนมมือยกไหว้กราบกรานเรียกขานนางว่าแม่เพียนเพ็ญจ๋า รอคอยให้นางเอื้อนเอ่ยตอบกลับอย่างใจจดใจจ่อแม้ว่าตนเองอยู่ในท่วงท่าเจ็บปวดทุกข์กายจนหัวเข่าสั่นระริกโดยเฉพาะชายหนุ่มที่แสร้งมาประคองนางก็ไม่คิดกล่าววาจาเร่งเร้าให้นางขุ่นข้องหมองใจ
นางปรายหางตาเหลือบมองทำเหมือนไม่ใคร่ใส่ใจทั้งที่ควา
