กฏระเบียบ
586 คำ
"แม่งคัดหนังสือจนมือหงิก เกมไม่ต้องเล่นเที่ยวก็ไม่ต้องไปกันพอดี"
เสียงนักศึกษาบ่นพึมพำตอนหมดคาบอาจารย์ลี
"กูไม่คัด เดี๋ยวไห้แม่มาเคลียก็จบคัดหนังสือเป็น100หน้าไร้สาระฉิบ"ไซม่อนพูดพลางเดินออกไปแบบไม่สนใจอะไร
"กูว่าคัดๆไปเถอะ อาจารย์ลีกูว่าเขาเอาจริงว่ะ"
อาร์ตจับบ่าไซม่อน เบาๆ
"อะไรของมึงเมื่อก่อนมึงไม่เคยยอมง่ายขนาดนี้นี่หว่า
เกิดป๊อดอะไรขึ้นมาอีกล่ะ หรือมึงไปหลงไหลหน้าหล่อๆของอาจารย์ลีอีกคน พวกในห้องกรี๊ดอย่างกะเจอดารา"
ไซม่อนมองหน้าเพื่อนแบบจับผิด
"เออ.... มันตรงสเปคนี่หว่าหวั่นไหวก็ไม่แปลก"
อาร์ตสารภาพกับเพื่อน
"เขาเป็นถึงอาจารย์ ช่องว่างระหว่างวัยแถมเข็มงวดขนาดนั้นมึงอย่าเพ้อฝัน"ไซม่อนพูดแล้วเดินหนีไป
"ไม่ลองก็ไม่รู้ดิวะ กูจะจีบเขา"อาร์ตพูดจาดูมุ่งมั่นเดินตามไซม่อนออกไป
"แล้วแต่มึงเลย อาจารย์กับลูกศิษแค่คิดก็ปวดหัวแทน"
ไซม่อนเตือนเพื่อนเพราะไม่อยากไห้มีปัญหาทีหลัง
เพราะเรื่องรักๆใคร่ๆของอาจารย์กับลูกศิษสังคมยังไม่ยอมรับ ยังไม่เปิดกว้างขนาดนั้น
"มีผู้ปกครองมาขอพบอาจารย์ลีค่ะที่ห้องประชุม"
อาจารย์สาวคาบบันชีเดินมาตามอาจารย์ลีไห้ไปที่ห้องประชุม "ขอบคุณครับเดียวผมตามไป"
อาจารย์ลีพอจะรู้ว่าผู้ปกครองมาพบเขาเรื่องอะไรเพราะเขาพึ่งทำโทษนักศึกษาไห้คัดหนังสือเป็น100หน้า
ตอนที่เขาย้ายมาที่นี่ก็มีคนเล่าไห้เขาฟังอยู่บ้างว่าสาเหตุที่ทำไห้อาจารย์ หลายคนลาออกไปเพราะอะไร
"อาจารย์ทำโทษไห้นักศึกษาคัดหนังสือ เป็น100หน้า
นี่มันแกล้งกันชัดๆนะคะอาจารย์"ผู้ปกครองตำหนิอาจารย์ลี "นักศึกษาหนีเรียนไปร้านเกม ไม่ยอมเข้าเรียนมีความผิด นักศึกษาเล่นมือถือเวลาเรียนมีความผิด
นักศึกษานอนหลับในคาบไม่สนใจเรียนผมแค่ไห้จดสรุปว่าผมสอนอะไรไปบ้างคือไม่รู้ไม่ฟัง การที่ผมไห้คัดหนังสือเพราะจะได้จดจำที่ที่ผมสอนไป ผู้ปกครองยังคิดว่าเกินกว่าเหตุอยู่หรือเปล่าครับ"
อาจารย์ลีใช้เหตุผลพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม จนผู้ปกครองหลายคนที่ตั้งใจมาบ่นด่าเลือกที่จะเงียบดีกว่า
"อันนี้พวกเราให้อาจารย์ถือว่าต้อนรับอาจารย์คนใหม่ฝากดูแลลูกๆด้วยนะคะ"
พวกเธอยื่นซองสีขาววางบนโต๊ะให้อาจารย์หลายซอง
"ขอบคุณครับ"อาจารย์ลียิ้มบางๆ
พวกเธอต่างก็มองหน้ากันพยักหน้า ว่าเรียบร้อยดี
"แต่พวกคุณเอากลับไปเถอะเรื่องนักศึกษาผมดูแลพวกเขาตามหน้าที่อยู่แล้วถ้าอยากไห้พวกเขาโตขึ้นแบบมีคุณภาพผู้ปกครองต้องรู้ว่ามหาลัยมีกฏระเบียบที่ต้องปฏิบัติ"อาจารย์ตอบกลับด้วยคำสุภาพ แต่ก็สอนไปในทีทำให้พวกเธอหน้าเจื่อนเลยขอตัวกลับก่อน
"เอาแล้วไงอาจารย์ลีโดนเรียกคุยแล้วเห็นเดินออกมาหน้าตาเคร่งเครียด บอกแล้วอย่าห้าว"พวกขาเม้าท์พูดกันเป็นตุเป็นตะ เม้าท์กันในห้องสนุกปากว่าอาจารย์น่าจะอยู่ได้ไม่ถึงปิดเทอมแน่
- ผู้เขียน
